W dzisiejszym wpisie przedstawię kilka technik jakie stosuje się w celu poorawiania kamieni szlachetnych. Tekst zaczerpnięty ze strony najbardziej cenionego laboratorium - GIA.
*WYBIELANIE -substancja chemiczna stosowana do zmiany/zmniejszenia składnika lub całego koloru porowatego klejnotu. Niektóre kamienie szlachetne są bielone, a następnie barwione, co stanowi formę „leczenia skojarzonego”. Do najczęściej spotykanych bielonych klejnotów należą: Jadeit jadeitowy – Jadeit jest często wybielany kwasem, aby usunąć z materiału niepożądany brązowy składnik. Wybielanie jadeitu jest zazwyczaj częścią dwuetapowego procesu: ponieważ wybielanie kwasem powoduje, że materiał staje się lekko porowaty lub podatny na pękanie wzdłuż pęknięć, jest on następnie poddawany impregnacji polimerowej w celu wypełnienia tych otwartych przestrzeni i uzyskania lepszego ogólnego wyglądu. Perły – wszystkie rodzaje pereł są rutynowo bielone nadtlenkiem wodoru w celu rozjaśnienia i poprawy ich jednolitości koloru. Inne materiały – Niektóre korale, chalcedon i kwarc tygrysiego oka można wybielić w celu rozjaśnienia ich koloru.
WYKRYWALNOŚĆ – wybielanie jako proces jednoetapowy jest w większości przypadków praktycznie niemożliwe do wykrycia. Drugi etap, impregnacja związkami polimerowymi, jest łatwiejszy do wykrycia przez wykwalifikowane laboratorium gemologiczne przy użyciu powiększenia i bardziej zaawansowanych technik analitycznych.
ZASTOSOWANIE W HANDLU – Często w perłach i jadeicie.
WPŁYW NA TRWAŁOŚĆ – Wybielanie kwasem powoduje załamanie struktury większości materiałów, więc jako samodzielna obróbka pozostawia materiały podatne na pękanie. Po większości bieleń następuje impregnacja w celu poprawy trwałości i wzmocnienia postrzeganego koloru.
PIELĘGNACJA – Bielone kamienie szlachetne są zwykle bardziej kruche i mogą być znacznie bardziej porowate, a przez to bardziej chłonne ludzkie oleje i inne płyny. Sugeruje się, że perły należy przechowywać w miękkim, suchym środowisku, aby uniknąć uszkodzenia powierzchni.
*POWŁOKA POKRYWAJĄCA POWIERZCHNIĘ – zmiana wyglądu klejnotu poprzez nałożenie środka barwiącego, takiego jak farba, na tylne powierzchnie klejnotu (zabieg znany jako „podkład”) lub farby nałożonej jako powłoka na całą lub część powierzchni kamienia szlachetnego, co powoduje zmianę koloru.
Do najczęściej spotykanych klejnotów powlekanych należą: Diamenty – czasami na diamentach stosuje się cienkie powłoki, aby zmienić ich kolor. Surowe, ale skuteczne powłoki mogą również obejmować użycie trwałych markerów atramentowych wzdłuż powierzchni obręczy diamentu, powodując, że kolor użytego atramentu wpływa na jego wygląd zewnętrzny. Bardziej nowoczesne metody powlekania wykorzystują cienkie warstwy tlenku metalu. Tanzanit – choć rzadko używany, tanzanit pokryty powłoką w celu poprawy intensywności jego niebiesko-fioletowego koloru. Topaz – niektóre bezbarwne topazy są pokryte tlenkami metali, aby uzyskać wrażenie różnych kolorów. W przeszłości takie zabiegi często opisywano jako formę „dyfuzji” substancji chemicznej na powierzchnię kamienia szlachetnego, ale było to błędne określenie, ponieważ w większości przypadków dodany kolor ograniczał się do powierzchni kamienia szlachetnego. Koral – donoszono, że niektóre korale czarne (znane również jako koralowce rogowe) są wybielone, a następnie pokryte stosunkowo grubymi warstwami sztucznej żywicy w celu ochrony koralowca i zintensyfikowania jego koloru. Perły – według doniesień niektóre perły zostały pokryte bezbarwną twardą powłoką w celu zwiększenia trwałości. Kwarc – czasami kwarc jest powlekany tlenkami metali w celu uzyskania kolorów rzadko spotykanych w naturalnym kwarcu.
TRWAŁOŚĆ – ponieważ są one zwykle bardziej miękkie niż leżący pod spodem klejnot lub mogą nie przylegać dobrze do leżącego pod spodem klejnotu, wszelkiego rodzaju cienkowarstwowe powłoki powierzchniowe są podatne na zarysowania, szczególnie wzdłuż krawędzi faset i połączeń. Należy zachować ostrożność, aby nie dopuścić do kontaktu twardych lub ściernych przedmiotów z powlekanymi klejnotami.
WYKRYWALNOŚĆ – po podejrzeniu, obróbka jest łatwa do zidentyfikowania przez wykwalifikowanego gemologa, z wyjątkiem sytuacji, gdy substancja powłokowa jest bezbarwna i została dodana w celu zwiększenia trwałości.
ZASTOSOWANIE W HANDLU – czasami dla niektórych klejnotów.
Specjalne wymagania dotyczące pielęgnacji – Powlekane materiały szlachetne, gdy nie są noszone, należy owinąć w miękkie opakowanie i przechowywać w suchym środowisku.
*BARWIENIE – wprowadzanie kolorowych barwników do porowatych lub spękanych klejnotów w celu zmiany ich koloru. Takie pęknięcia są czasami celowo wywoływane przez ogrzewanie klejnotu, tak aby nieporowaty materiał mógł łatwiej przyjąć barwnik. Do najczęściej spotykanych klejnotów barwionych zaliczają się: Perły – barwnik często poprawia wygląd pereł naturalnych i hodowlanych niższej jakości, wzmacniając ich kolor. Inne materiały szlachetne – proces ten był stosowany od czasów starożytnych w przypadku materiałów takich jak koral, turkus, lapis lazuli, howlit, jadeit nefrytowy, chalcedon, kwarc, szmaragd i rubin.
WPŁYW NA TRWAŁOŚĆ – Gdy barwnik jest nakładany na materiały porowate, ich trwałość może być długoterminowa, ale ostatecznie zależy od stabilności samego barwnika. W przypadku klejnotów z większymi pęknięciami barwnik może czasami wyciekać w różnych warunkach. Wiele barwników można usunąć, jeśli klejnot wejdzie w kontakt z rozpuszczalnikiem, takim jak alkohol lub aceton. Niektóre barwniki są niestabilne pod wpływem promieni ultrafioletowych w świetle słonecznym i z czasem mogą blaknąć.
WYKRYWALNOŚĆ – wykwalifikowany gemmolog jest w stanie w większości przypadków wykryć barwione klejnoty.
ZASTOSOWANIE W HANDLU – czasami w przypadku większości klejnotów, a często w przypadku kolorowych pereł.
PIELĘGNACJA – jeśli wiadomo, że materiały szlachetne zostały zabarwione, należy zachować ostrożność, aby nie zetknąć się z substancjami chemicznymi, takimi jak aceton lub alkohol, które mogłyby rozpuścić barwniki lub wystawić je na długotrwałe działanie światła słonecznego (np. pozostawienie go na nasłonecznionym parapecie okna), co może spowodować blaknięcie barwionych kolorów.
*ZŁAMANIE LUB WYPEŁNIENIE UBYTKU – wypełnianie sięgających powierzchni pęknięć lub ubytków szkłem, żywicą, woskiem lub olejem w celu ukrycia ich widoczności i poprawy pozornej przejrzystości materiałów szlachetnych, wyglądu, stabilności lub w skrajnych przypadkach – w celu lekkiego dodania wagi do klejnot. Materiały wypełniające różnią się od ciał stałych (szkło) po ciecze (oleje) i w większości przypadków są bezbarwne (kolorowe materiały wypełniające można sklasyfikować jako barwniki). Do najczęściej spotykanych klejnotów wypełnionych pęknięciami należą: Diament – pęknięcia sięgające powierzchni są czasami wypełnione szkłem o dużej zawartości ołowiu. Zmniejsza to widoczność złamania i ma na celu poprawę wyglądu diamentu. Wypełnione pęknięcie nadal występuje – jest tylko mniej widoczne. Rubin – Liczne, sięgające powierzchniowo pęknięcia są wypełnione szkłem, aby zmniejszyć ich widoczność i sprawić, że klejnot będzie bardziej przezroczysty niż w rzeczywistości. W niektórych przypadkach ilość szkła wypełniającego w poddanym obróbce rubinie może być znacząca. Szmaragd – sięgające powierzchni pęknięcia szmaragdu są czasami wypełnione olejkami eterycznymi, innymi olejkami, woskami i „sztucznymi żywicami” – prepolimerami epoksydowymi, innymi prepolimerami (w tym klejami utwardzanymi promieniami UV) oraz polimerami w celu zmniejszenia widoczności pęknięć i poprawy pozorną klarowność. Substancje te mają różny stopień stabilności w obrobionych szmaragdach, a objętość obecnego materiału wypełniającego może wahać się od nieznacznych do dużych ilości. Inne materiały – Żywice i szkła można potencjalnie stosować na każdym trwałym klejnocie z pęknięciami sięgającymi powierzchni, w tym na kwarcu, akwamarynie, topazie, turmalinie i innych przezroczystych klejnotach. Ten rodzaj leczenia jest jednak mniej powszechny niż inne procesy leczenia wymienione powyżej.
TRWAŁOŚĆ– Wiele zależy od trwałości wypełniacza. Okulary są zwykle twardsze i dlatego trwalsze niż żywice, oleje czy woski. Zmiany ciśnienia powietrza, bliskość ciepła lub narażenie na działanie środków chemicznych mogą mieć wpływ na wygląd wypełnionych klejnotów, potencjalnie zmieniając lub usuwając substancję wypełniającą.
WYKRYWALNOŚĆ – w większości przypadków wypełnione klejnoty mogą zostać rozpoznane przez wykwalifikowanego gemologa przy użyciu powiększenia.
ZASTOSOWANIE. W HANDLU– Często spotykany w przypadku diamentów, rubinów i szafirów oraz szmaragdów.
PIELĘGNACJA – Unikaj narażenia na ciepło i zmiany ciśnienia powietrza (np. w kabinie samolotu) lub chemikalia. Wypełnione szmaragdy mogą również ulec uszkodzeniu pod wpływem gorącej wody używanej do mycia naczyń.
To tylko część materiału o poprawianiu kamieni szlachetnych. Jeżeli będzie potrzeba to z chęcią opublikuję kolejną porcję informacji. Tradycyjnie życzę miłego dnia i pysznej kawusi. (foty kamieni mojego autorstwa).
*WYBIELANIE
-substancja chemiczna stosowana do zmiany/zmniejszenia składnika lub całego koloru porowatego klejnotu.
Niektóre kamienie szlachetne są bielone, a następnie barwione, co stanowi formę „leczenia skojarzonego”.
Do najczęściej spotykanych bielonych klejnotów należą:
Jadeit jadeitowy – Jadeit jest często wybielany kwasem, aby usunąć z materiału niepożądany brązowy składnik.
Wybielanie jadeitu jest zazwyczaj częścią dwuetapowego procesu: ponieważ wybielanie kwasem powoduje, że materiał staje się lekko porowaty lub podatny na pękanie wzdłuż pęknięć, jest on następnie poddawany impregnacji polimerowej w celu wypełnienia tych otwartych przestrzeni i uzyskania lepszego ogólnego wyglądu.
Perły – wszystkie rodzaje pereł są rutynowo bielone nadtlenkiem wodoru w celu rozjaśnienia i poprawy ich jednolitości koloru.
Inne materiały – Niektóre korale, chalcedon i kwarc tygrysiego oka można wybielić w celu rozjaśnienia ich koloru.
WYKRYWALNOŚĆ – wybielanie jako proces jednoetapowy jest w większości przypadków praktycznie niemożliwe do wykrycia. Drugi etap, impregnacja związkami polimerowymi, jest łatwiejszy do wykrycia przez wykwalifikowane
laboratorium gemologiczne przy użyciu powiększenia i bardziej zaawansowanych technik analitycznych.
ZASTOSOWANIE W HANDLU – Często w perłach i jadeicie.
WPŁYW NA TRWAŁOŚĆ – Wybielanie kwasem powoduje załamanie struktury większości materiałów, więc jako samodzielna obróbka pozostawia materiały podatne na pękanie. Po większości bieleń następuje impregnacja w celu
poprawy trwałości i wzmocnienia postrzeganego koloru.
PIELĘGNACJA – Bielone kamienie szlachetne są zwykle bardziej kruche i mogą być znacznie bardziej porowate, a przez to bardziej chłonne ludzkie oleje i inne płyny. Sugeruje się, że perły należy przechowywać w miękkim, suchym środowisku, aby uniknąć uszkodzenia powierzchni.
*POWŁOKA POKRYWAJĄCA POWIERZCHNIĘ
– zmiana wyglądu klejnotu poprzez nałożenie środka barwiącego, takiego jak farba, na tylne powierzchnie klejnotu (zabieg znany jako „podkład”) lub farby nałożonej jako powłoka na całą lub część powierzchni kamienia szlachetnego, co powoduje zmianę koloru.
Do najczęściej spotykanych klejnotów powlekanych należą:
Diamenty – czasami na diamentach stosuje się
cienkie powłoki, aby zmienić ich kolor. Surowe, ale skuteczne powłoki mogą również obejmować użycie trwałych markerów atramentowych wzdłuż powierzchni obręczy diamentu, powodując, że kolor użytego atramentu wpływa na jego wygląd zewnętrzny. Bardziej nowoczesne metody powlekania wykorzystują cienkie warstwy tlenku metalu.
Tanzanit – choć rzadko używany, tanzanit pokryty powłoką w celu poprawy intensywności jego niebiesko-fioletowego koloru.
Topaz – niektóre bezbarwne topazy są pokryte tlenkami metali, aby uzyskać wrażenie różnych kolorów. W przeszłości takie zabiegi często opisywano jako formę „dyfuzji” substancji chemicznej na powierzchnię kamienia
szlachetnego, ale było to błędne określenie, ponieważ w większości przypadków dodany kolor ograniczał się do powierzchni kamienia szlachetnego.
Koral – donoszono, że niektóre korale czarne (znane również jako koralowce rogowe) są wybielone, a następnie pokryte stosunkowo grubymi warstwami sztucznej żywicy w celu ochrony koralowca i zintensyfikowania jego koloru.
Perły – według doniesień niektóre perły zostały pokryte bezbarwną twardą powłoką w celu zwiększenia trwałości.
Kwarc – czasami kwarc jest powlekany tlenkami metali w celu uzyskania kolorów rzadko spotykanych w naturalnym kwarcu.
TRWAŁOŚĆ – ponieważ są one zwykle bardziej miękkie niż leżący pod spodem klejnot lub mogą nie przylegać dobrze do leżącego pod spodem klejnotu, wszelkiego rodzaju cienkowarstwowe powłoki powierzchniowe są podatne na zarysowania, szczególnie wzdłuż krawędzi faset i połączeń. Należy zachować ostrożność, aby nie dopuścić do kontaktu twardych lub ściernych przedmiotów z powlekanymi klejnotami.
WYKRYWALNOŚĆ – po podejrzeniu, obróbka jest łatwa do zidentyfikowania przez wykwalifikowanego gemologa, z
wyjątkiem sytuacji, gdy substancja powłokowa jest bezbarwna i została dodana w celu zwiększenia trwałości.
ZASTOSOWANIE W HANDLU – czasami dla niektórych klejnotów.
Specjalne wymagania dotyczące pielęgnacji –
Powlekane materiały szlachetne, gdy nie są noszone, należy owinąć w miękkie opakowanie i przechowywać w suchym środowisku.
*BARWIENIE
– wprowadzanie kolorowych barwników do porowatych lub spękanych klejnotów w celu zmiany ich koloru. Takie pęknięcia są czasami celowo wywoływane przez ogrzewanie klejnotu, tak aby nieporowaty materiał mógł łatwiej
przyjąć barwnik.
Do najczęściej spotykanych klejnotów barwionych zaliczają się:
Perły – barwnik często poprawia wygląd pereł naturalnych i hodowlanych niższej jakości, wzmacniając ich kolor.
Inne materiały szlachetne – proces ten był stosowany od czasów starożytnych w przypadku materiałów takich jak koral, turkus, lapis lazuli, howlit, jadeit nefrytowy, chalcedon, kwarc, szmaragd i rubin.
WPŁYW NA TRWAŁOŚĆ – Gdy barwnik jest nakładany na materiały porowate, ich trwałość może być długoterminowa, ale ostatecznie zależy od stabilności samego barwnika. W przypadku klejnotów z większymi pęknięciami barwnik może czasami wyciekać w różnych warunkach. Wiele barwników można usunąć, jeśli klejnot wejdzie w kontakt z rozpuszczalnikiem, takim jak alkohol lub aceton. Niektóre barwniki są niestabilne pod wpływem promieni ultrafioletowych w świetle słonecznym i z czasem mogą blaknąć.
WYKRYWALNOŚĆ – wykwalifikowany gemmolog jest w stanie w większości przypadków wykryć barwione klejnoty.
ZASTOSOWANIE W HANDLU – czasami w przypadku większości klejnotów, a często w przypadku kolorowych pereł.
PIELĘGNACJA – jeśli wiadomo, że materiały szlachetne zostały zabarwione, należy
zachować ostrożność, aby nie zetknąć się z substancjami chemicznymi, takimi jak aceton lub alkohol, które mogłyby
rozpuścić barwniki lub wystawić je na długotrwałe działanie światła słonecznego (np. pozostawienie go na nasłonecznionym parapecie okna), co może spowodować blaknięcie barwionych kolorów.
*ZŁAMANIE LUB WYPEŁNIENIE UBYTKU
– wypełnianie sięgających powierzchni pęknięć lub ubytków szkłem, żywicą, woskiem lub olejem w celu ukrycia ich widoczności i poprawy pozornej przejrzystości materiałów szlachetnych, wyglądu, stabilności lub w skrajnych
przypadkach – w celu lekkiego dodania wagi do klejnot. Materiały wypełniające różnią się od ciał stałych (szkło) po ciecze (oleje) i w większości przypadków są bezbarwne (kolorowe materiały wypełniające można sklasyfikować jako barwniki).
Do najczęściej spotykanych klejnotów wypełnionych pęknięciami należą:
Diament – pęknięcia sięgające powierzchni są czasami wypełnione szkłem o dużej zawartości ołowiu. Zmniejsza to widoczność złamania i ma na celu poprawę wyglądu diamentu. Wypełnione pęknięcie nadal występuje – jest tylko mniej widoczne.
Rubin – Liczne, sięgające powierzchniowo pęknięcia są wypełnione szkłem, aby zmniejszyć ich widoczność i sprawić, że klejnot będzie bardziej przezroczysty niż w rzeczywistości. W niektórych przypadkach ilość szkła
wypełniającego w poddanym obróbce rubinie może być znacząca.
Szmaragd – sięgające powierzchni pęknięcia szmaragdu są czasami wypełnione olejkami eterycznymi, innymi olejkami, woskami i „sztucznymi żywicami” – prepolimerami epoksydowymi, innymi prepolimerami (w tym klejami utwardzanymi promieniami UV) oraz polimerami w celu zmniejszenia widoczności pęknięć i poprawy pozorną klarowność. Substancje te mają różny stopień stabilności w obrobionych szmaragdach, a objętość obecnego
materiału wypełniającego może wahać się od nieznacznych do dużych ilości.
Inne materiały – Żywice i szkła można potencjalnie stosować na każdym trwałym klejnocie z pęknięciami sięgającymi
powierzchni, w tym na kwarcu, akwamarynie, topazie, turmalinie i innych przezroczystych klejnotach. Ten rodzaj leczenia jest jednak mniej powszechny niż inne procesy leczenia wymienione powyżej.
TRWAŁOŚĆ– Wiele zależy od trwałości wypełniacza. Okulary są zwykle twardsze i dlatego trwalsze niż żywice, oleje czy woski. Zmiany ciśnienia powietrza, bliskość ciepła lub narażenie na działanie środków chemicznych
mogą mieć wpływ na wygląd wypełnionych klejnotów, potencjalnie zmieniając lub usuwając substancję wypełniającą.
WYKRYWALNOŚĆ – w większości przypadków wypełnione klejnoty mogą zostać rozpoznane przez wykwalifikowanego gemologa przy użyciu powiększenia.
ZASTOSOWANIE. W HANDLU– Często spotykany w przypadku diamentów, rubinów i szafirów oraz szmaragdów.
PIELĘGNACJA – Unikaj narażenia na ciepło i zmiany ciśnienia powietrza (np. w kabinie samolotu) lub chemikalia. Wypełnione szmaragdy mogą również ulec uszkodzeniu pod wpływem gorącej wody używanej do mycia naczyń.
To tylko część materiału o poprawianiu kamieni szlachetnych. Jeżeli będzie potrzeba to z chęcią opublikuję kolejną porcję informacji.
Tradycyjnie życzę miłego dnia i pysznej kawusi.
(foty kamieni mojego autorstwa).
#ciekawostki
#klejnoty
#kamienieszlachetne
#wiedza
źródło: received_3536455069943796_edit_117304824929496
Pobierz