[tobaccotobacco]

#anime #animedyskusja

My Tiny Senpai (2023) z zeszłego sezonu obejrzałem już sobie po fakcie, skuszony bardziej rekomendacjami kolegów, niż własnym zainteresowaniem. Spodziewałem się po tej bajce raczej gniotu typu Uzaki-chan, dlatego też nie uznawałem za stosowne śledzić jej tydzień po tygodniu, jednak emisja się skończyła, a ja jestem koneserem, więc mam obowiązki koneserskie.

Shinozaki zapisuje się do korpo, gdzie ma na dziale drobniutką, cycatą senpai, w której się #!$%@?, bo jest taka wspaniała. Niezmiennie pogodna, troskliwa, dziewczęca – i jeszcze ma gigantyczne bimbały. Dziewuszka to zupełny moeblob, nie ma jakiejkolwiek osobowości. Nie przeszkadzałoby mi to wcale, gdyby bajka brnęła w, choćby, właśnie cycocentryczną komedię w korpo scenografii, a Shinozaki miał w sobie coś z Kintaro z Golden Boya.

Tak się nie dzieje, i workplace też zresztą wcale nie ma zbyt wiele. To raczej zbitek banalnych sytuacji, w których Shinozaki i senpai mają się ewidentnie ku sobie, częstokroć w przestrzeni biurowej, ale nic z tego nie wynika, bo mają inteligencję emocjonalną przedszkolaków. Ecchi występuje w ilościach symbolicznych, sprośnego humoru się nie uświadczy, pro-płodnościowa propaganda śp. premiera Abe również ma się krucho. Tak właściwie, bajka jest zwyczajnie nudna.

Nic tej produkcji nie nobilituje w moich oczach, początkowe zainteresowanie prysło bardzo szybko. Po co takie rzeczy rysować?

[Shiroyasha24]

@tobaccotobacco dobre pytanie

[guest]

Po co takie rzeczy rysować?

@tobaccotobacco: obejrzałeś? obejrzałeś.

[Chrystus]

@tobaccotobacco: Bardziej ciekawiła mnie relacja szefa z drugą pracownicą niż historie głównych bohaterów. Zrobienie z głównych bohaterów zdziecinniałych dorosłych ludzi, to najbardziej żenujące rozwiązanie.

[tobaccotobacco]

@guest: łajdaku