Wpis z mikrobloga

Człowiek żyje nadzieją.

Dlatego nasze dzieciństwo jest tak idealizowane w psychice, bo cokolwiek robiliśmy, to było w nadziei że w przyszłości będzie zaje.biście, że będzie co najmniej tak samo dobrze albo i lepiej. Mieliśmy mieć dziewczynę, mieliśmy dojść do pracy w fajnym i interesującym zawodzie - mieliśmy być szczęśliwi i w to mocno wierzyliśmy jako dzieci.

Chciałbym mieć znowu nadzieję, na cokolwiek. Tę naiwność, ciekawość różnych rzeczy. Teraz za naiwność czeka mnie tylko sprowadzenie na glebę. Cytując klasyka, nie tak miało być

#przegryw
  • 2