[Kagernak]

Codzienny raport ISW, stan na 30 stycznia. Zapraszam do śledzenia tagu #codziennyisw na którym zamieszczane będą codzienne raporty. Dzisiaj Specjalny raport ISW: "Stracona szansa Ukrainy, analiza zachodniej pomocy". Znalezisko do wykopywania
-----------------
Część 1

Opóźnienia w dostarczaniu Ukrainie zachodnich systemów ogniowych dalekiego zasięgu, zaawansowanych systemów obrony przeciwlotniczej i czołgów ograniczyły zdolność Ukrainy do wykorzystania okazji do większych operacji kontratakowych, które pojawiły się w wyniku wad i niepowodzeń w rosyjskich operacjach wojskowych. Zachodnie dyskusje o rzekomych warunkach "patowych" i trudnościach lub braku możliwości odzyskania przez Ukrainę znacznej części terytorium zajętego przez Rosję w 2022 roku nie uwzględniają w wystarczającym stopniu tego, jak zachodnie opóźnienia w dostarczaniu niezbędnego sprzętu wojskowego pogłębiły te problemy. Powolny napływ pomocy nie jest jedynym czynnikiem ograniczającym zdolność Ukrainy do prowadzenia ciągłych operacji kontrnatarcia na dużą skalę. Do opóźnienia kontrofensywy przyczyniły się także czynniki endogeniczne dla ukraińskiego wojska oraz ukraińskie decyzje polityczne. ISW nie może jeszcze powiedzieć, że wszystkie ukraińskie decyzje wojskowe były optymalne. (A przecież w żadnej wojnie nie było sytuacji, gdzie bezbłędnie podejmowano wszelkie decyzje ). Ukraina nie posiada znaczącego krajowego przemysłu wojskowego, na którym mogłaby się oprzeć w przypadku braku zachodniego wsparcia. Zachodnie wahania co do dostaw broni w czasie wojny w niewystarczającym stopniu uwzględniały przewidywalny wymóg przestawienia Ukrainy z systemów radzieckich na zachodnie, gdy tylko Zachód zobowiązał się pomóc Ukrainie w odparciu inwazji Rosji w 2022 roku.

Pomoc wojskowa dostarczona przez koalicję Zachodu pod przewodnictwem USA była kluczowa dla przetrwania Ukrainy, a krytyka zawarta w tym raporcie ilustruje znaczenie tej pomocy, jak również jej ograniczenia. Zachodnia pomoc, zwłaszcza w zakresie wywiadu, przed inwazją z 24 lutego pomogła ukraińskiej armii oprzeć się początkowej rosyjskiej inwazji. Zachodnie systemy broni, takie jak pocisk przeciwpancerny Javelin, pomogły Ukrainie powstrzymać tę napaść i wypędzić rosyjskie wojska z Kijowa do punktu wyjścia. Dostarczanie podstawowych systemów broni i amunicji z czasów sowieckich przez członków zachodniej koalicji utrzymywało ukraińską armię w działaniu przez cały okres wojny. Dostarczenie bardziej zaawansowanych zachodnich systemów, takich jak wyprodukowana w USA artyleria 155 mm (w kwietniu), a następnie HIMARS (w czerwcu) ułatwiło ukraińską kontrofensywę, która wyzwoliła większość obwodu charkowskiego, a następnie zachodnią część obwodu chersońskiego. Przybycie zachodnich systemów obrony powietrznej NASAMS w listopadzie pomogło osłabić rosyjską kampanię dronów i rakiet atakujących ukraińską infrastrukturę cywilną.

Wojna rozwijała się do tej pory w trzech głównych okresach. Rosjanie mieli inicjatywę i prowadzili ofensywę od 24 lutego do 3 lipca 2022 roku, kiedy to nastąpiła kulminacja ich ataków. Ukraińcy przejęli inicjatywę i w sierpniu rozpoczęli kontrofensywę na dużą skalę, która trwała aż do wyzwolenia zachodniej części obwodu chersońskiego 11 listopada. Od tego czasu Ukraina nie była w stanie rozpocząć nowej poważnej kontrofensywy, co pozwoliło konfliktowi oscylować w kierunku wojny pozycyjnej i umożliwiło Rosjanom odzyskanie inicjatywy, jeśli się na to zdecydują, a także podniesienie poprzeczki dla przyszłych ukraińskich kontrnatarć, nawet jeśli do nich nie dojdzie nie. Model dostarczania zachodniej pomocy w znacznym stopniu ukształtował przebieg tego konfliktu.
Niechęć Zachodu do rozpoczęcia dostaw na Ukrainę wysokiej klasy zachodnich systemów uzbrojenia, zwłaszcza czołgów, systemów uderzeniowych dalekiego zasięgu i systemów obrony powietrznej, ograniczyła zdolność Ukrainy do rozpoczęcia i kontynuowania zakrojonych na szeroką skalę operacji kontratakowych.

Rozsądny projekt kampanii kontratakowej zakłada jak najszybsze powstrzymanie ofensywy przeciwnika, szybkie rozpoczęcie decydującej kontrofensywy po zakończeniu ofensywy przeciwnika, aby wykorzystać jego dezorganizację i nieprzygotowanie do kolejnych dużych operacji, a następnie kontynuowanie natarcia z jak najkrótszymi przerwami pomiędzy nimi, aby uniemożliwić przeciwnikowi odtworzenie sił i ewentualne odzyskanie inicjatywy.

Wiele czynników przyczynia się do tego, że większość armii nie jest w stanie spełnić tego idealnego standardu, a ukraińska armia stanęła przed wieloma wewnętrznymi wyzwaniami, aby to osiągnąć. Broń i zaopatrzenie są jednak zawsze kluczowe dla planowania i prowadzenia rozsądnych kampanii. W momencie rozpoczęcia wojny Ukraina nie posiadała żadnego znaczącego przemysłu obronnego, dlatego też była niemal całkowicie zależna od zachodnich sponsorów, którzy dostarczali jej materiały potrzebne do powstrzymania początkowej ofensywy rosyjskiej, a następnie, w jeszcze większym stopniu, do rozpoczęcia i podtrzymania kontrofensywy. Wzorce zachodniej pomocy w znacznym stopniu kształtowały zdolność Ukrainy do opracowania i realizacji rozsądnych planów kampanii.

Rosyjska inwazja rozpoczęła się 24 lutego 2022 roku. Jedyna większa faza rosyjskich działań ofensywnych trwała do zdobycia Lisiczańska 3 lipca. Następnie rosyjskie działania ofensywne zakończyły się, a Rosja straciła inicjatywę w lipcu.

Wskaźniki, że rosyjska ofensywa osiągnie punkt kulminacyjny i że zachodnia broń będzie potrzebna na dużą skalę, pojawiły się wyraźnie pod koniec maja i w czerwcu. ISW zauważył 28 maja, że „Ukraina może mieć szansę na rozpoczęcie znaczącej kontrofensywy z dużymi szansami na sukces.” Zachód wysyłał Ukrainie sprzęt i amunicję z czasów sowieckich, aby uzupełnić i zastąpić ukraińskie systemy sowieckie, ale szef Głównego Zarządu Wywiadu Wojskowego Ukrainy Wadym Skibicki ostrzegł 10 czerwca, że siłom ukraińskim kończą się zapasy sowieckie. Zachodni urzędnicy zaczęli publicznie ostrzegać, że zapasy materiałów z czasów sowieckich są na wyczerpaniu 24 czerwca. Stany Zjednoczone autoryzowały dostawę haubic 155 mm 21 kwietnia, a systemy te zaczęły docierać na Ukrainę 29 kwietnia. Stany Zjednoczone autoryzowały HIMARS pod koniec maja, które zaczęły docierać 23 czerwca. Zachodnia koalicja nie przygotowała się do dostarczenia Ukrainie pojazdów opancerzonych w tym okresie.

Gdyby celem Zachodu było skrócenie wojny poprzez przyspieszenie wyzwolenia przez Ukrainę okupowanego terytorium, to ocena, że zapasy broni z czasów sowieckich, będące w posiadaniu zaprzyjaźnionych państw, są na wyczerpaniu, powinna była wywołać zasadniczą zmianę w dostarczaniu zachodniej pomocy już w czerwcu 2022 roku. Zachodnia koalicja nie ma możliwości produkowania na skalę rosyjskiej broni czy amunicji, więc wyczerpanie się pozostałości zapasów z Zimnej Wojny jasno wskazywało, że Zachód będzie musiał przestawić Ukrainę na pełne oparcie się na zachodnich systemach, aby Ukraina mogła w przyszłości w ogóle mieć jakiekolwiek wojsko, nie mówiąc już o wspieraniu dalszej zdolności Ukrainy do prowadzenia długiej wojny z Rosją. Zachód powinien był zatem rozpocząć ustalanie warunków, aby przestawić Ukrainę na korzystanie z zachodnich platform uzbrojenia, w tym czołgów, artylerii i samolotów, na początku lata 2022 roku i przed przewidywaną kulminacją rosyjskich działań ofensywnych.

Ukraina wykorzystała systemy udostępnione przez Zachód, aby wykorzystać szansę, jaką stwarzała rosyjska kulminacja po zajęciu Lisiczańska 3 lipca 2022 roku, do rozpoczęcia operacji kontrnatarcia. Siły ukraińskie rozpoczęły w lipcu wykorzystywanie dostarczonych przez USA systemów HIMARS do stworzenia warunków do kontrnatarcia zarówno w obwodzie charkowskim, jak i chersońskim. Ukraina rozpoczęła swoją pierwszą poważną kontrofensywę, w obwodzie charkowskim, 6 września. Ta kontrofensywa była oszałamiającym sukcesem, odzyskując ponad 12 000 kilometrów kwadratowych terytorium w sześciodniowym błyskawicznym postępie, który pokonał i zniszczył niektóre z najbardziej elitarnych jednostek zmechanizowanych w rosyjskiej armii.

Po kontrofensywie charkowskiej Ukraińcy przeprowadzili kontrofensywę w obwodzie chersońskim. Już 23 lipca rozpoczęto ustalanie warunków operacji w Chersoniu, które nasiliły się we wrześniu i październiku, a ich kulminacją było wycofanie się Rosjan z zachodniej części obwodu chersońskiego 11 listopada 2022 r. Ta kontrofensywa przebiegała znacznie wolniej i ostrożniej niż kontrofensywa charkowska, częściowo dlatego, że Ukraińcy chcieli uniknąć walki w Chersoniu (a tym samym zniszczenia miasta w walkach), ale przede wszystkim dlatego, że obawiali się, iż w tym momencie zabraknie im możliwości do przeprowadzenia kontrofensywy. Zachód wciąż odmawiał dostarczenia pojazdów pancernych i coraz częściej ostrzegał o zachodnich brakach w zaopatrzeniu nawet dostarczanych przez nich amunicji do systemów artyleryjskich.

Gdyby Zachód zaczął dostarczać Ukrainie sprzęt potrzebny do prowadzenia trwałych działań kontratakowych w momencie kulminacji rosyjskich ofensyw, być może Ukraina mogłaby rozpocząć te działania kontratakowe wcześniej. Gdyby Zachód rozpoczął prace nad całkowitym przestawieniem Ukrainy na systemy zachodnie w momencie, gdy ta potrzeba stała się oczywista latem 2022 roku, mogłyby powstać warunki umożliwiające Ukrainie kontynuowanie działań kontratakowych po Chersoniu, a tym samym pozbawienie Rosjan możliwości odtworzenia sił i podjęcia próby odzyskania inicjatywy.
--------------------------------------------
#ukraina #wojna #rosja #heheszki #codziennyisw #bialorus #militaria #wagner #wojsko

[Kagernak]

Część 2

Opóźnienia Zachodu w dostarczaniu Ukrainie materiałów potrzebnych do prowadzenia działań kontratakowych spowodowały natomiast efekt kuli śnieżnej w ukraińskich zdolnościach do prowadzenia i podtrzymywania kontrofensywy. Po tym, jak w maju i czerwcu, gdy potrzeba ta stawała się coraz bardziej oczywista, Zachód nie zdążył przygotować się do wysłania Ukrainie pojazdów pancernych, gdy rozpoczęła się ukraińska kontrofensywa. Ukraińcy nie mieli więc żadnej pewności, że otrzymają zamienniki systemów uzbrojenia utraconych lub uszkodzonych w nowej