tak mnie naszło na wspomnienia. Mam prawie 30 lat więc już trochę przeżyłem. Pamiętam, jak będąc małym miałem wpajany szacunek do rodziców. Może nie taki bezwzględny - przesadny ale jednak. Pracuję na pasażu pewnego marketu. Co ja tutaj widzę to mógłbym książkę jakąś napisać. Dzieci robią z rodzicami praktycznie co chcą. Buzia w podkówkę, jeśli to nie wystarczy przechodzą do konkretów. Tarzanie się po podłodze, krzyki, histeryczny płacz no i pyskowanie, jakiego nie powstydziłby się niejeden hejter wykopowy :> A wszystko o jakąś zabawkę którą i tak odstawi po paru minutach na półkę i pewnie o niej zapomni. Sam mam dziecko ( 5 lat ) które w porównaniu do tych oszołomów wydaje mi się oazą spokoju i grzeczności. Wiadomo, że czasem mam ochotę go wyrzucić przez okno ale takich cyrków to mi nigdy nie odstawiał. Zresztą jak odprowadzam go do przedszkola to sytuacja wcale nie jest dużo lepsza. I tak sobie myślę, jeśli te dzieci mając dosłownie parę lat zachowują się tak a nie inaczej, to co będzie gdy wkroczą w wiek nastoletni ?
@ryceszzz: szybko zaczna walczyc z nizem demograficznym, mam znajoma wieku 19 lat, ktora juz ma blizniaki, a pamietam ze do 19 nikt jej wolnosci nie ograniczal.
@ryceszzz: bedzie jeszcze gorzej niz jest obecnie. Pokolenie nowej wiekszej patologii nam rosnie. U mnie nie bylo bezstresowego wychowania. Stres to byl jak sie w------l od mamuski szykowal. Piekne czasy to byly jak wspominam ;)
@ryceszzz: moj tato pracowal za granica wiec wychowywala nas [ mnie i siostre ] mama. musiala trzymac dyscypline a ze ja bylem bardzo ruchliwym dzieciakiem i mialem w swych raczkach destrukcyjne zdolnosci to nie raz wieprdziel bylo. Jednak nie do przesady...
@ryceszzz: No spoko. Ale podejrzewam, że może pozwolić sobie na mniej niż przeciętny kumpel i z tego względu w odpowiednich pojawia się asertywność w postaci stanowczo wypowiedzianego słowa "nie".
@ryceszzz: Ja pamiętam jak mama mnie straszyla "czekaj aż ojciec wróci z pracy" już wtedy widziałem, że dobrze nie będzie. Jakoś tak się złożyło, że też chyba tylko raz czy dwa dostałem lanie
tak mnie naszło na wspomnienia. Mam prawie 30 lat więc już trochę przeżyłem. Pamiętam, jak będąc małym miałem wpajany szacunek do rodziców. Może nie taki bezwzględny - przesadny ale jednak. Pracuję na pasażu pewnego marketu. Co ja tutaj widzę to mógłbym książkę jakąś napisać. Dzieci robią z rodzicami praktycznie co chcą. Buzia w podkówkę, jeśli to nie wystarczy przechodzą do konkretów. Tarzanie się po podłodze, krzyki, histeryczny płacz no i pyskowanie, jakiego nie powstydziłby się niejeden hejter wykopowy :> A wszystko o jakąś zabawkę którą i tak odstawi po paru minutach na półkę i pewnie o niej zapomni. Sam mam dziecko ( 5 lat ) które w porównaniu do tych oszołomów wydaje mi się oazą spokoju i grzeczności. Wiadomo, że czasem mam ochotę go wyrzucić przez okno ale takich cyrków to mi nigdy nie odstawiał. Zresztą jak odprowadzam go do przedszkola to sytuacja wcale nie jest dużo lepsza. I tak sobie myślę, jeśli te dzieci mając dosłownie parę lat zachowują się tak a nie inaczej, to co będzie gdy wkroczą w wiek nastoletni ?
#gorzkiezale #jakzyc
miłej niedzieli
nie mówię, że nie robiłem głupot bo się w tym jakoś nie wyróżniałem specjalnie. Każdy musi swoje przeżyć żeby dojść do pewnych prawd życiowych :P
@ryceszzz: Kwintesencja rodzicielstwa.