Ćcigodni, zanim nastanie finał #wroniecka9 1.0, chciałabym dodać swoje trzy grosze do naszych różnych rozważań nt. stanu psychiki Misia, jako psycholożka tuż po studiach. Oczywiście na początku disclaimer, nie można i nie da się diagnozować kogoś jedynie po oglądaniu niektórych zachowań i to tylko w jednym kontekście, chociaż jakieś obserwacje w formie zgadywania i stawiania hipotez można poczynić. Postaram się jak najkrócej.
Tldr; Woźnicki imo nie ma schizofrenii, ma cechy psychopatyczne, ale nie jest "czystym" psychopatą, może ma uszkodzony mózg, ale o tym nie wiemy, ma jakiś rys narcystyczny.
Hipoteza 1. Woźnicki mógłby nagrać własną „Psychozę” Psychoza to pojęcie szerokie, ale najczęściej ma się na myśli jakąś formę schizofrenii, zaburzeń psychotycznych (=Misio musi się leczyć psychiatrycznie). Generalnie wg tego, co da się zobaczyć (!), moim zdaniem nie spełnia on kryteriów żadnych zaburzeń psychotycznych. Więcej TU w jakiejś skondensowanej, w miarę ok prezce znalezionej w necie. To nie znaczy jednak, że nie może mieć np. urojeń, które są jednym z objawów tych zaburzeń. Można by zastanowić się nad urojeniami nt. własnej ważności (wielkościowymi) i paranoidalnymi (cały świat przeciwko mnie). Każdy z nas może sobie coś uroić (patrz niektóre teorie spiskowe), to jeszcze nie świadczy o chorobie. Do paranoidalności jeszcze wrócę.
Istotne jest rozróżnienie choroby psychicznej od zaburzenia osobowości – w dużym uproszczeniu, choroba jest jakby „z zewnątrz”, tak też jest odczuwana, a osobowość to to, jacy jesteśmy, nasze JA, kształtowane od urodzenia.
Hipoteza 2. Woźnicki jest psychopatą/socjopatą. Znów, szerokie pojęcie, które bez rozpisywania się nt. różnych teorii, ujmę w ten sposób: psychopatia nie jest zerojedynkowa, tzn. nie jest tak, że albo się jest psychopatą (najczęściej kojarzone jest to z urodzeniem się z inaczej funkcjonującym mózgiem) albo nie. Każdą cechę/właściwość mogącą być określoną jako psychopatyczną można przedstawić na kontinuum – np. brak empatii: jedna skrajność to całkowity brak empatii, choćby przez organicznie uszkodzone struktury mózgu odpowiedzialne za empatię, druga skrajność to powiedzmy… przyjmowanie przeżyć innych jako swoich. Po drodze mamy jeszcze choćby prawie stałą (np. osobowość narcystyczna, borderline) lub w pewnych sytuacjach obniżoną zdolność do odczuwania empatii (w pewnych sytuacjach=przydatne np. operującym chirurgom). Psychopatia w rozumieniu osobowości antyspołecznej i jej kryteria (cechy psychopatyczne) TU – (fotka z Cierpiałkowska, Soroko, 2020).
Według mnie więc Misio ma jakąś formę psychopatii, ale nie nazwałabym go „czystym” psychopatą.
Hipoteza 3. Woźnicki ma uszkodzony mózg. B. ważne pytanie do diagnozy różnicowej – jaki Misio był zanim my go poznaliśmy na streamach i na to pytanie brakuje nam odpowiedzi. Być może wydarzyło się coś, co spowodowało jego zmiany w zachowaniu, np. właśnie uszkodzenie mózgu przez wypadek, chorobę typu Alzheimer, zw. z używkami, cokolwiek. Jeśliby jednak przyjąć, że ma takie a nie inne wzorce zachowania, mechanizmy itd. od zawsze, to tak czy siak psychika i mózg, w tym struktura, chemia są nierozłączne i oddziałują na siebie w obu kierunkach (np. temperament -> problemy psychiczne; depresja -> zmniejszony hipokamp)
Hipoteza 4. Woźnicki jest narcyzem. To moja ulubiona hipoteza i ku niej się skłaniam, jak widać. Kryteria narcystycznego zaburzenia osobowości TU, do oceny własnej. Ja za to wypiszę skutki mechanizmów opisanych w dwóch, mega wg mnie pasujących do Misia podstawowych teoriach nt. narcyzmu (Kohuta i Kernberga, w tym t. relacji z obiektem):
- oczywiście patologiczne, wyolbrzymione, wielkościowe JA; - zależność od ciągłego podziwu ze strony innych – Misio potrzebuje ludzi z zewnątrz, żeby cały czas potwierdzali jego wartość, bo on sam nie jest w stanie utrzymać samemu poczucia własnej wartości; - nieodczuwanie, że inni ludzie są odrębni od JA – przyjmowanie wszystkiego przez pryzmat JA, inni nie mają własnych potrzeb, liczą się tylko moje potrzeby (czyli pozostanie na poziomie rozwoju małego dziecka, które nie do końca odróżnia siebie od innych); - niskie i kruche poczucie własnej wartości osoba kompensuje poprzez kompletną odwrotność – poczucie bycia lepszym, podczas poniżania innych, także w zemście za sprawianie, że czuje się on gorszy, odrzucony. Jego poczucie wartości bardzo opiera się na wstydzie, przed którym się broni. W momentach, w których znajdzie się ktoś silniejszy od naszego guru, ten albo właśnie zaczyna go poniżać albo wpada w „narcystyczną wściekłość” i zaczyna się miotać (patrz: Bobek) albo kompensuje sobie w inny sposób, np. poniżając swe ofiary-ćcigodnych wiernych; - jedynie czarno-białe postrzeganie świata, tzn. ja jestem albo zły (przed czym się muszę bronić) albo dobry (lepiej się tak postrzegać niż jako złego), świat jest albo zły albo dobry – ktoś musi być winny temu, co mi się przytrafia, więc świat jest najprawdopodobniej zły, skoro ja jestem dobry; człowiek taki albo idealizuje innych albo dewaluuje (patrz: nienawiść do wszystkich, szczególnie kobiet); - w zależności od wahań od niskiego do wysokiego poczucia wartości, takież wahania nastroju; mała zdolność do samokrytyki przy wysokim; - niezdolność do wchodzenia w bliższe relacje i ogromna zawiść w stosunku do innych, że inni są szczęśliwi – poniżanie innych, żeby im to odebrać; - chroniczne poczucie pustki, nudy, które trzeba zagłuszać przez dramy, sukcesy, podziw itp.; - kontrola, kontrola i jeszcze raz kontrola; - Kernberg opisał różne podtypy patologicznego narcyzmu, w zależności od… nasilenia cech antyspołecznych, agresji oraz uwaga, paranoidalnej orientacji (interpretowanie zachowań innych jako skierowanych przeciwko mnie). Czyli wszystkie hipotezy razem wzięte. Osoby takie mogą np. indukować w innych własną agresję i nienawiść, wiadomo-manipulować, używać aktów autoagresji przeciwko innym, całkowicie odrzucać jakiekolwiek relacje z ludźmi (gdzieś ktoś się zastanawiał, czy Misio ma w ogóle jakieś normalne relacje), odczuwać wszelkie relacje jako agresywne, mieć nasiągnięte agresją fantazje seksualne (!).
W dużym uproszczeniu, tyle ode mnie! Zainteresowanym mechanizmami i przyczynami, mogę poszerzyć temat i podziwiam, że dobrnęli do końca ;) Zapraszam do dalszych dyskusji, deo gracjaz!
@xczar0: Akurat skończyłam również specjalność psychologii kryminologicznej i kryminalistycznej, także wiem o czym mówię. Myślałam, że rozmawiamy na poziomie poważnych źródeł naukowych, nie randomowych artykułów z google. W rozumieniu, które ja podałam, tzn. antyspołecznego zaburzenia osobowości, termin „psychopatia” i „socjopatia” nie mają wyraźnego rozróżnienia, oba zaliczane są do tej samej kategorii ASPD (Cierpiałkowska, Soroko, 2020; DSM-V; ICD-10). Mówiłam o cechach psychopatycznych/socjopatycznych (=antyspołecznych), które zaczerpnęłam z objawów tejże kategorii i które
@posoborowa_: W kwestiach związanych z zachowaniem (niekoniecznie poglądami, ale sposobem ich ekspresji) stawiam na punkt 3. Wiem od dobrego znajomego z fejsa, że jeszcze w 2016 xMW był gościem "budzącym sympatię, szarmanckim, błyskotliwym, mającym mądre rzeczy do powiedzenia" itp (kolega był razem z nim na Ars Celebrandi i Woźnicki prezentował się jako jeden z bardziej budzących zaufanie księży). Kiedy słucham Woźnickiego, czuję "vibe" pewnego człowieka z mojego życia, pod którego
@katjadan: Dzięki za wypowiedź! :) Ja akurat się nad tym nie zastanawiałam, tzn nie wchodziłam w analizę, nie wykluczając, bo na temacie spektrum czy neuroatypowości za bardzo się nie znam. Ale Misio sam swego czasu nagrał, jak jakiś ponoć psycholog przyszedł do niego i sugerował mu, że może być osobą ze spektrum! Teraz tego nie znajdę, ale jest gdzieś na kanale. Także kto wie, może coś w tym być? Jedyne
Przecież od lat wiadomo, że sytuacja się powtórzy. Jak był niski poziom, można było wyjechać koparkami i pogłębić. Wtedy woda by sobie przepłynęła bez problemu.
Tldr; Woźnicki imo nie ma schizofrenii, ma cechy psychopatyczne, ale nie jest "czystym" psychopatą, może ma uszkodzony mózg, ale o tym nie wiemy, ma jakiś rys narcystyczny.
Hipoteza 1. Woźnicki mógłby nagrać własną „Psychozę”
Psychoza to pojęcie szerokie, ale najczęściej ma się na myśli jakąś formę schizofrenii, zaburzeń psychotycznych (=Misio musi się leczyć psychiatrycznie). Generalnie wg tego, co da się zobaczyć (!), moim zdaniem nie spełnia on kryteriów żadnych zaburzeń psychotycznych. Więcej TU w jakiejś skondensowanej, w miarę ok prezce znalezionej w necie. To nie znaczy jednak, że nie może mieć np. urojeń, które są jednym z objawów tych zaburzeń. Można by zastanowić się nad urojeniami nt. własnej ważności (wielkościowymi) i paranoidalnymi (cały świat przeciwko mnie). Każdy z nas może sobie coś uroić (patrz niektóre teorie spiskowe), to jeszcze nie świadczy o chorobie. Do paranoidalności jeszcze wrócę.
Istotne jest rozróżnienie choroby psychicznej od zaburzenia osobowości – w dużym uproszczeniu, choroba jest jakby „z zewnątrz”, tak też jest odczuwana, a osobowość to to, jacy jesteśmy, nasze JA, kształtowane od urodzenia.
Hipoteza 2. Woźnicki jest psychopatą/socjopatą.
Znów, szerokie pojęcie, które bez rozpisywania się nt. różnych teorii, ujmę w ten sposób: psychopatia nie jest zerojedynkowa, tzn. nie jest tak, że albo się jest psychopatą (najczęściej kojarzone jest to z urodzeniem się z inaczej funkcjonującym mózgiem) albo nie. Każdą cechę/właściwość mogącą być określoną jako psychopatyczną można przedstawić na kontinuum – np. brak empatii: jedna skrajność to całkowity brak empatii, choćby przez organicznie uszkodzone struktury mózgu odpowiedzialne za empatię, druga skrajność to powiedzmy… przyjmowanie przeżyć innych jako swoich. Po drodze mamy jeszcze choćby prawie stałą (np. osobowość narcystyczna, borderline) lub w pewnych sytuacjach obniżoną zdolność do odczuwania empatii (w pewnych sytuacjach=przydatne np. operującym chirurgom). Psychopatia w rozumieniu osobowości antyspołecznej i jej kryteria (cechy psychopatyczne) TU – (fotka z Cierpiałkowska, Soroko, 2020).
Według mnie więc Misio ma jakąś formę psychopatii, ale nie nazwałabym go „czystym” psychopatą.
Hipoteza 3. Woźnicki ma uszkodzony mózg.
B. ważne pytanie do diagnozy różnicowej – jaki Misio był zanim my go poznaliśmy na streamach i na to pytanie brakuje nam odpowiedzi. Być może wydarzyło się coś, co spowodowało jego zmiany w zachowaniu, np. właśnie uszkodzenie mózgu przez wypadek, chorobę typu Alzheimer, zw. z używkami, cokolwiek. Jeśliby jednak przyjąć, że ma takie a nie inne wzorce zachowania, mechanizmy itd. od zawsze, to tak czy siak psychika i mózg, w tym struktura, chemia są nierozłączne i oddziałują na siebie w obu kierunkach (np. temperament -> problemy psychiczne; depresja -> zmniejszony hipokamp)
Hipoteza 4. Woźnicki jest narcyzem.
To moja ulubiona hipoteza i ku niej się skłaniam, jak widać. Kryteria narcystycznego zaburzenia osobowości TU, do oceny własnej. Ja za to wypiszę skutki mechanizmów opisanych w dwóch, mega wg mnie pasujących do Misia podstawowych teoriach nt. narcyzmu (Kohuta i Kernberga, w tym t. relacji z obiektem):
- oczywiście patologiczne, wyolbrzymione, wielkościowe JA;
- zależność od ciągłego podziwu ze strony innych – Misio potrzebuje ludzi z zewnątrz, żeby cały czas potwierdzali jego wartość, bo on sam nie jest w stanie utrzymać samemu poczucia własnej wartości;
- nieodczuwanie, że inni ludzie są odrębni od JA – przyjmowanie wszystkiego przez pryzmat JA, inni nie mają własnych potrzeb, liczą się tylko moje potrzeby (czyli pozostanie na poziomie rozwoju małego dziecka, które nie do końca odróżnia siebie od innych);
- niskie i kruche poczucie własnej wartości osoba kompensuje poprzez kompletną odwrotność – poczucie bycia lepszym, podczas poniżania innych, także w zemście za sprawianie, że czuje się on gorszy, odrzucony. Jego poczucie wartości bardzo opiera się na wstydzie, przed którym się broni. W momentach, w których znajdzie się ktoś silniejszy od naszego guru, ten albo właśnie zaczyna go poniżać albo wpada w „narcystyczną wściekłość” i zaczyna się miotać (patrz: Bobek) albo kompensuje sobie w inny sposób, np. poniżając swe ofiary-ćcigodnych wiernych;
- jedynie czarno-białe postrzeganie świata, tzn. ja jestem albo zły (przed czym się muszę bronić) albo dobry (lepiej się tak postrzegać niż jako złego), świat jest albo zły albo dobry – ktoś musi być winny temu, co mi się przytrafia, więc świat jest najprawdopodobniej zły, skoro ja jestem dobry; człowiek taki albo idealizuje innych albo dewaluuje (patrz: nienawiść do wszystkich, szczególnie kobiet);
- w zależności od wahań od niskiego do wysokiego poczucia wartości, takież wahania nastroju; mała zdolność do samokrytyki przy wysokim;
- niezdolność do wchodzenia w bliższe relacje i ogromna zawiść w stosunku do innych, że inni są szczęśliwi – poniżanie innych, żeby im to odebrać;
- chroniczne poczucie pustki, nudy, które trzeba zagłuszać przez dramy, sukcesy, podziw itp.;
- kontrola, kontrola i jeszcze raz kontrola;
- Kernberg opisał różne podtypy patologicznego narcyzmu, w zależności od… nasilenia cech antyspołecznych, agresji oraz uwaga, paranoidalnej orientacji (interpretowanie zachowań innych jako skierowanych przeciwko mnie). Czyli wszystkie hipotezy razem wzięte. Osoby takie mogą np. indukować w innych własną agresję i nienawiść, wiadomo-manipulować, używać aktów autoagresji przeciwko innym, całkowicie odrzucać jakiekolwiek relacje z ludźmi (gdzieś ktoś się zastanawiał, czy Misio ma w ogóle jakieś normalne relacje), odczuwać wszelkie relacje jako agresywne, mieć nasiągnięte agresją fantazje seksualne (!).
W dużym uproszczeniu, tyle ode mnie! Zainteresowanym mechanizmami i przyczynami, mogę poszerzyć temat i podziwiam, że dobrnęli do końca ;) Zapraszam do dalszych dyskusji, deo gracjaz!
Źródła
Nie chce mi się szukać ale jeśli serio nigdy nie słyszałaś (choćby w kryminalistyce) o różnicy to warto poczytać i poszukać
W kwestiach związanych z zachowaniem (niekoniecznie poglądami, ale sposobem ich ekspresji) stawiam na punkt 3. Wiem od dobrego znajomego z fejsa, że jeszcze w 2016 xMW był gościem "budzącym sympatię, szarmanckim, błyskotliwym, mającym mądre rzeczy do powiedzenia" itp (kolega był razem z nim na Ars Celebrandi i Woźnicki prezentował się jako jeden z bardziej budzących zaufanie księży).
Kiedy słucham Woźnickiego, czuję "vibe" pewnego człowieka z mojego życia, pod którego
Jedyne