W Formule 1 numery kierowców mieszczą się w zakresie od 1 do 99, przy czym numer 1 jest zarezerwowany dla zeszłorocznego mistrza świata. Od tej reguły jest jednak kilka wyjątków.
Pierwszym z nich jest sezon 1952, gdzie użyte zostały numery od 101 do 136. Warto zanotować, że numer 100 nie został użyty ani wtedy, ani nigdy później.
Kolejnym odstępstwem od reguły był sezon 1974, kiedy to Włoszka Lella Lombardi, jedyna kobieta w historii F1 która zdobyła punkty w czasie Grand Prix, startowała z numerem 208 - sponsorowana ona była przez luksemburską stację radiową nadającą na falach 208 FM.
Ostatnim wyjątkiem jest numer 0, który pojawił się podczas aż trzech sezonów, a jeździło pod nim dwóch kierowców. Pierwszym z nich był Jody Scheckter, kierowca z RPA. Scheckter podczas GP Wielkiej Brytani 1973, na torze Silverstone, spowodował potężny wypadek, który wykluczył aż 12 kierowców z dalszej jazdy. Grand Prix Drivers' Association zarządzało wtedy od zespołu McLarena wykluczenia go z dalszej części sezonu. Zespół jednak doszedł do porozumienia z GPDA i Scheckter wprawdzie ukończył sezon, jednakże wykluczony został z czterech kolejnych GP oraz karnie otrzymał bolid z numerem 0. Drugim kierowcą noszącym numer 0 był Brytyjczyk Damon Hill, w sezonach 1993 i 1994. Ówczesne przepisy nakazywały, żeby kierowca który w zeszłym sezonie zdobył mistrzostwo świata startował w kolejnym z numerem 1, a jego partner z numerem 2. Jednakże Nigel Mansell, zwycięzca sezonu 1992 odszedł całkowicie z Formuły 1. Nie chcąc komplikować reszty numeracji, dyrekcja wyścigu zadecydowała, że dawny zespół Mansella otrzyma numery 0 i 2. Numer 0 otrzymał Damon Hill, a 2 jego partner zespołowy Alain Prost, który zdobył w tymże sezonie mistrzostwo świata i również przerwał swoją karierę, doprowadzając do opisanej wyżej sytuacji drugi rok z rzędu. Hill ponownie otrzymał numer startowy 0, tym razem na sezon 1994.
Jeśli chodzi o pozostałe "rzadkie" numery kierowców Formuły 1, sytuacja wygląda następująco: * 13 - pod tym numerem startowało jedynie 3 kierowców, był on pomijany podczas starych zasad ze względu na jego "pechowość". Ostatnim kierowcą który jeździł pod tym numerem był Pastor Maldonado (o którym później) w sezonach 2014–2015 * 49 - pod tym numerem startowało jedynie 5 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Ray Crawford w 1959 * 61 - pod tym numerem startowało jedynie 5 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Bob Cleberg w 1960 * 70 - pod tym numerem startował jedynie 1 kierowca, Charles de Tornaco w roku 1952 * 79 - pod tym numerem startowało jedynie 5 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Russ Congdon w 1960 * 80 - pod tym numerem startował jedynie 1 kierowca, Paul Pietsch w roku 1951 * 84 - pod tym numerem startowało jedynie 5 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Bill Cheesbourg w 1956 * 85 - pod tym numerem startowało jedynie 5 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Gig Stephens w 1956 * 86 - pod tym numerem startowało jedynie 2 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Bill Boyd w 1953 * 90 - pod tym numerem startował jedynie 1 kierowca, Pierre Levegh w roku 1951 * 91 - pod tym numerem startowało jedynie 4 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Johnny Moorhouse w 1959 * 94 - pod tym numerem startowało jedynie 2 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Pascal Wehrlein w 2017 * 95 - pod tym numerem startowało jedynie 4 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Bill Homeier w 1958 * 96 - pod tym numerem startowało jedynie 2 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Jud Larson w 1953 * 97 - pod tym numerem startowało jedynie 2 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Dick Rathmann w 1960
Część z tych kierowców (oraz wielu niewymienionych) jednakże nie znajduje się na żadnej tabeli dotyczącej wyścigów Formuły 1 w w/w sezonach. Przyczyną tego jest fakt, że w latach 1950–1960 wyścig Indianapolis 500 był eliminacją Mistrzostw Świata Formuły 1, dlatego też kierowcy tej serii widnieją oficjalnie w statystykach jako osoby startujące w kwalifikacjach F1 pod danymi numerami, jednakże w GP jako takim nigdy nie startowali.
W 2014 w Formule 1 zmieniły się przepisy nadawania numerów kierowcom - przestały być przejściowe (względem zeszłorocznej tabeli), a zaczęły być stałe (kierowca wybiera sobie numer raz na całą karierę). Wielu kierowców może posiadać jednak ten sam numer, dany kierowca nie może jednak startować w F1 przez 2 lata z rzędu. Doskonałym przykładem jest tu numer startowy 88 - w sezonie 2016 startował pod nim Rio Haryanto, który odszedł z F1 po jednym sezonie. Numer 88 był dla niego "zarezerwowany" przez 2 lata i stał się "wolny" w roku 2019, kiedy to przejął go Robert Kubica. Od 2014 następujące numery zostały obsadzone przez startujących kierowców: 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 30, 31, 33, 35, 44, 47, 51, 53, 55, 63, 77, 88, 89, 94, 98, 99 (część z nich jest jednakże już wolna).
Ciekawostką jest tu numer 13, należący do wyżej wspomnianego Pastora Maldonado - numer ten pojawił się na torze pierwszy raz od 1976. Wyjątkowy jest także numer 17 - jest on wykluczony z możliwości wyboru od momentu, gdy Jules Bianchi zginął podczas GP Japonii 2014 jadąc pod tym właśnie numerem.
Na zdjęciu słynne bolidy Damona Hilla z numerem startowym 0.
Wyjątkowy jest także numer 17 - jest on wykluczony z możliwości wyboru od momentu, gdy Jules Bianchi zginął podczas GP Japonii 2014 jadąc pod tym właśnie numerem.
@MechanicznyTurek: chyba było więcej wypadków śmiertelnych w F1, dlaczego tylko ten numer jest wykluczony?
@MechanicznyTurek: zajebisty wpis, szczegolnie zaciekawiła mnie historia numeru 0 i Damon Hill - nie wiedzialem, ze tak to zostało rozwiazane, ale rzeczywiscie ma to sens - Ayrton przecież jezdzil z "2" w 1994 :)
Na Twitterze piszą, że ludzie, którzy są za to odpowiedzialni powinni iść siedzieć. Zgadzacie się z nimi? #lgbt #bekazlewactwa nie daje +18 bo nie ma cyckow, jest tylko suchoklates... ##!$%@?
Pierwszym z nich jest sezon 1952, gdzie użyte zostały numery od 101 do 136. Warto zanotować, że numer 100 nie został użyty ani wtedy, ani nigdy później.
Kolejnym odstępstwem od reguły był sezon 1974, kiedy to Włoszka Lella Lombardi, jedyna kobieta w historii F1 która zdobyła punkty w czasie Grand Prix, startowała z numerem 208 - sponsorowana ona była przez luksemburską stację radiową nadającą na falach 208 FM.
Ostatnim wyjątkiem jest numer 0, który pojawił się podczas aż trzech sezonów, a jeździło pod nim dwóch kierowców.
Pierwszym z nich był Jody Scheckter, kierowca z RPA. Scheckter podczas GP Wielkiej Brytani 1973, na torze Silverstone, spowodował potężny wypadek, który wykluczył aż 12 kierowców z dalszej jazdy. Grand Prix Drivers' Association zarządzało wtedy od zespołu McLarena wykluczenia go z dalszej części sezonu. Zespół jednak doszedł do porozumienia z GPDA i Scheckter wprawdzie ukończył sezon, jednakże wykluczony został z czterech kolejnych GP oraz karnie otrzymał bolid z numerem 0.
Drugim kierowcą noszącym numer 0 był Brytyjczyk Damon Hill, w sezonach 1993 i 1994. Ówczesne przepisy nakazywały, żeby kierowca który w zeszłym sezonie zdobył mistrzostwo świata startował w kolejnym z numerem 1, a jego partner z numerem 2. Jednakże Nigel Mansell, zwycięzca sezonu 1992 odszedł całkowicie z Formuły 1. Nie chcąc komplikować reszty numeracji, dyrekcja wyścigu zadecydowała, że dawny zespół Mansella otrzyma numery 0 i 2. Numer 0 otrzymał Damon Hill, a 2 jego partner zespołowy Alain Prost, który zdobył w tymże sezonie mistrzostwo świata i również przerwał swoją karierę, doprowadzając do opisanej wyżej sytuacji drugi rok z rzędu. Hill ponownie otrzymał numer startowy 0, tym razem na sezon 1994.
Jeśli chodzi o pozostałe "rzadkie" numery kierowców Formuły 1, sytuacja wygląda następująco:
* 13 - pod tym numerem startowało jedynie 3 kierowców, był on pomijany podczas starych zasad ze względu na jego "pechowość". Ostatnim kierowcą który jeździł pod tym numerem był Pastor Maldonado (o którym później) w sezonach 2014–2015
* 49 - pod tym numerem startowało jedynie 5 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Ray Crawford w 1959
* 61 - pod tym numerem startowało jedynie 5 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Bob Cleberg w 1960
* 70 - pod tym numerem startował jedynie 1 kierowca, Charles de Tornaco w roku 1952
* 79 - pod tym numerem startowało jedynie 5 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Russ Congdon w 1960
* 80 - pod tym numerem startował jedynie 1 kierowca, Paul Pietsch w roku 1951
* 84 - pod tym numerem startowało jedynie 5 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Bill Cheesbourg w 1956
* 85 - pod tym numerem startowało jedynie 5 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Gig Stephens w 1956
* 86 - pod tym numerem startowało jedynie 2 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Bill Boyd w 1953
* 90 - pod tym numerem startował jedynie 1 kierowca, Pierre Levegh w roku 1951
* 91 - pod tym numerem startowało jedynie 4 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Johnny Moorhouse w 1959
* 94 - pod tym numerem startowało jedynie 2 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Pascal Wehrlein w 2017
* 95 - pod tym numerem startowało jedynie 4 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Bill Homeier w 1958
* 96 - pod tym numerem startowało jedynie 2 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Jud Larson w 1953
* 97 - pod tym numerem startowało jedynie 2 kierowców, ostatnim kierowcą posiadającym ten numer był Dick Rathmann w 1960
Część z tych kierowców (oraz wielu niewymienionych) jednakże nie znajduje się na żadnej tabeli dotyczącej wyścigów Formuły 1 w w/w sezonach. Przyczyną tego jest fakt, że w latach 1950–1960 wyścig Indianapolis 500 był eliminacją Mistrzostw Świata Formuły 1, dlatego też kierowcy tej serii widnieją oficjalnie w statystykach jako osoby startujące w kwalifikacjach F1 pod danymi numerami, jednakże w GP jako takim nigdy nie startowali.
W 2014 w Formule 1 zmieniły się przepisy nadawania numerów kierowcom - przestały być przejściowe (względem zeszłorocznej tabeli), a zaczęły być stałe (kierowca wybiera sobie numer raz na całą karierę). Wielu kierowców może posiadać jednak ten sam numer, dany kierowca nie może jednak startować w F1 przez 2 lata z rzędu. Doskonałym przykładem jest tu numer startowy 88 - w sezonie 2016 startował pod nim Rio Haryanto, który odszedł z F1 po jednym sezonie. Numer 88 był dla niego "zarezerwowany" przez 2 lata i stał się "wolny" w roku 2019, kiedy to przejął go Robert Kubica.
Od 2014 następujące numery zostały obsadzone przez startujących kierowców:
2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 30, 31, 33, 35, 44, 47, 51, 53, 55, 63, 77, 88, 89, 94, 98, 99 (część z nich jest jednakże już wolna).
Ciekawostką jest tu numer 13, należący do wyżej wspomnianego Pastora Maldonado - numer ten pojawił się na torze pierwszy raz od 1976. Wyjątkowy jest także numer 17 - jest on wykluczony z możliwości wyboru od momentu, gdy Jules Bianchi zginął podczas GP Japonii 2014 jadąc pod tym właśnie numerem.
Na zdjęciu słynne bolidy Damona Hilla z numerem startowym 0.
#f1 #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu
@MechanicznyTurek: chyba było więcej wypadków śmiertelnych w F1, dlaczego tylko ten numer jest wykluczony?