Japońsko-amerykańskie coupe kompaktowe czyli **Isuzu Piazza** ... (@SonyKrokiet)

Japońsko-amerykańskie coupe kompaktowe

czyli

Isuzu Piazza

W latach 70. XX wieku japońska marka Isuzu, we współpracy z amerykańskim General Motors, wypuściła model Gemini, kompaktowy samochód, który powstał na amerykańskiej T-platform , płycie podłogowej, która pozwalała stworzyć auto przednio- i tylnonapędowe, zależnie od wizji konstruktorów. Pojazd, który oferowano pod markami GM, między innymi Holdena czy Buicka, w zależności od wersji był autem tylnonapędowym. Gemini mimo wszystko było zwyczajnym wozem kompaktowym, prostym shitboxem , który miał za zadanie jeździć i się nie psuć; klient który chciał mieć quasi sportowy samochód musiał obejść się smakiem. Pewnym rozwiązaniem na to miała być Piazza, nieco bardziej sportowa odmiana oparta o mechanikę modelu Gemini, i sygnowana marką Isuzu czy Holdena, będąca kontynuatorem Isuzu 117 Coupe.

Historia Isuzu Piazzy rozpoczyna się w 1978 roku – wówczas to ItalDesign otrzymał zlecenie stworzenia sportowego hatchbacka, bazującego na Chevrolecie Chevette, produkowanego w Japonii jako Isuzu Gemini. Zadania zaprojektowania samochodu podjął się Giugiaro, autor stylistyki Maserati Boomeranga, czy późniejszego DeLoreana i Yugo Floridy; podobnie jak jugosłowiański kompakt, tak i Piazza/Impulse miało dwa panele sterujące umieszczone przy kierownicy. Trzydrzwiowy samochód o futurystycznym wówczas wyglądzie, którego wczesny koncept nazwano Asso di Fiori (As Trefl), zaprezentowano na Tokyo Motor Show w 1979 roku; dość szybko Isuzu podjęło produkcję prototypu w niemal niezmienionej formie, która rozpoczęła się rok później w Fujisawie w Japonii. Na rynku amerykańskim jako Impulse pojawiło się w 1983 roku, zaś – jako Piazza - w Europie w 1985, a w Australii w 1986.

Pierwsza generacja, o nazwie kodowej JR120/130, była produkowana w latach 1980-1990. W tym czasie lifting pojawił się w 1988 roku i obejmował większy tylny spoiler oraz niechowane przednie reflektory w miejscu wcześniejszych podnoszonych. Sam pojazd był sprzedawany w wielu wariantach wyposażenia oznaczanych jako Bella, XN, XJ, XE i inne; same pakiety tuningowe były trzy – standardowy, Irmschera oraz Lotusa. Pojawiały się także wersje specjalne jak RS w 1987 roku, posiadające wyłącznie białe nadwozie z elementami w kolorze cyny i usztywnionym zawieszeniem, czy Special Edition z 1989 roku, mająca koła i wnętrze z wersji z Turbo. Na rynku amerykańskim Impulse pojawiało się w dwóch wersjach wyposażenia, jako nie-Turbo oraz Turbo; to pierwsze posiadało wszystkie możliwe dodatki, zaś wersja Turbo - dodatkowo cyfrowe wskaźniki. Z kolei od 1988 wszystkie Impulse miały zawieszenie zestrojone przez Lotusa, które obejmowało także zmienione stabilizatory, inne sprężyny przednie i sztywniejsze amortyzatory. Z kolei lotusowe Piazzy posiadały między innymi nieco inny spoiler, inne światła czy zmienioną, kraciastą tapicerkę w środku.

Isuzu Piazza była wyłącznie trzydrzwiowym hatchbackiem, który mierzył 4.3 metra długości, 1.66 metra szerokości i 1.3 metra wysokości; waga pojazdu wynosiła około 1180 kg. Piazza była początkowo oferowana z GM-owskim silnikiem SOHC 2.0/120 KM oraz DOHC 2.0/135 KM, które poprzez pięciobiegową skrzynią manualną lub czterobiegowym automatem firmy Aisin przenosiły napęd na tył; później pojawił się także silnik turbo SOHC 2.0/181 KM w wersji oznaczanej jako Turbo. Samochód w najmocniejszej wersji osiągał prędkość maksymalną około 180 km/h Na rynku amerykańskim pojawił się wyłączny dla tamtejszego rynku silnik 2.3/110KM; wcześniej, to jest w latach 1983-84, sprzedawano tam 2.0 SOHC o mocy 90 KM. Pewną ciekawostką jest wersja brytyjska i australijska – Piazzę oferowano wyłącznie w wersji Turbo, która została dostosowana przez Lotusa jako Handling by Lotus ; co ciekawe przed dystrybucją Lotusa sprowadzono pewną ilość Piazzy bez modyfikacji.

Druga generacja, sprzedawana głównie jako Isuzu Impulse i Asüna Sunfire (tylko w Kanadzie), o oznaczeniu JT22 była produkowana krócej, bo w latach 1990-1993; w ostatnim roku sprzedawano go tylko w Kanadzie pod marką Asüna; z kolei w Japonii sprzedawano go jako Piazzę, ale tylko w latach 1991-92. W przeciwieństwie do poprzednika Impulse było oferowane z przednim napędem i opcjonalnym czterobutem ; wersje 4x4 zdarzały się rzadko. Impulse/Sunfire powstało na bazie platformy „world car” autorstwa General Motors; sam pojazd miał być zamiennikiem modelu Storm/Gemini Coupe. Samochód zerwał ze stylistyką poprzednika i częściowo czerpał ze stylizacji Lotusa M100 Elan. Impulse wykorzystywało pasywny układ kierowniczy tylnych kół nazwany Nihiboric, regulujący zbieżność w zależności od skoku zawieszenia.

Impulse uległo nieznacznemu skróceniu (z 4.3 metra do 4.1 - 4.2 metra), jednak uległo nieznacznemu poszerzeniu (do niecałych 1.7 metra); wysokość wahała się od 1.313 metra podstawowego do niecałego 1.3 metra po modyfikacjach. Waga była zależna od wersji – przednionapędowy model ważył 1094 kg, zaś model Turbo z napędem na cztery koła już 1239 kg. Samochód wyposażano w silniki DOHC 1.6/130 KM z wariantem Turbo o mocy 160 KM; od ’92 roku wersja Turbo zniknęła, a bazowy 1.6 zastąpiono pokrewnym 1.8/140 KM. W Japonii sprzedawano z kolei wyłącznie przednionapędową wersję z silnikiem 1.8; również tam zaoferowano wersję Geo Storma nazwaną Piazza PA-Nero. Z kolei w Kanadzie sprzedawano auto przez rok w wersji hatchback, jako Asüna Sunfire – wraz z zamknięciem marki Asüna przez General Motors, zaprzestano produkcji Sunfire’a, zaś jego nazwa posłużyła później jako określenie nowego modelu Pontiaca. Isuzu Impulse zostało „zabite” na skutek wzrostu wymagań japońskich norm emisyjnych i bezpieczeństwa w czasie kolizji; samo Isuzu skupiło się niedługo później na produkcji silników i samochodów dostawczych, porzucając samochody osobowe.

Isuzu Piazza pierwszej generacji miało opinię wozu ciekawego stylistycznie, który miał problemy z prowadzeniem; tuż przed poprawą przez Lotusa Piazzy, prasa motoryzacyjna była niezbyt przychylna i kwestionowała zachowanie samochodu podczas jazdy. Dopiero późniejsze poprawki brytyjskiej marki w późniejszych Piazzach czy Impulse’ach zmieniły opinie o aucie. Te problemy nie przyniosły popularności samochodowi – dość powiedzieć że prawdopodobna liczba wyprodukowanych egzemplarzy oscyluje w okolicach kilkunastu tysięcy sztuk. Pomimo tego Piazza, szczególnie pierwszej generacji, nie jest zbytnio poszukiwana i raczej należy do grona wielu japońskich kompaktów z rodzaju widziałeś jednego – widziałeś wszystkie .

#autakrokieta #isuzu #samochody #motoryzacja #gruparatowaniapoziomu #ciekawostki #80s