[wjtk123]

Wszyscy zainteresowani historią starożytnego Rzymu wiedzą, że II Wojna Punicka została rozstrzygnięta dzięki inwazji Rzymian na Afrykę i zwycięskiej Bitwie pod Zamą w 202 r. p.n.e. Moim skromnym zdaniem przy opisie tej kampanii pomijany jest aspekt wielkiej odwagi jakiej wymagało od Rzymian przeprowadzenie takiego ataku. Dlaczego? Gdyż już tego próbowali, podczas I Wojny Punickiej.

Podczas powyższego konfliktu rzymska armia wylądowała w Afryce w 256 r. p.n.e. - z zamiarem jej zakończenia poprzez uderzenie w samo centrum kartagińskiego państwa. Na miejscu odnieśli szereg sukcesów, pobili Kartagińczyków w kilku bitwach i realnie zagrozili ich stolicy. Sytuacja była na tyle dramatyczna, że Kartagińczycy poprosili o pokój, ale warunki stawiane przez Rzymian był tak surowe, że nie doszło do jego zawarcia. Zamiast tego Kartagińczycy zgromadzili nową armię, oddali dowództwo doświadczonemu spartańskiemu najemnikowi i uderzyli na Rzymian. W Bitwie pod Tunisem w 255 r. p.n.e. całkowicie rozbili rzymską armię, zabijając i biorąc do niewoli większość żołnierzy, w tym dowódcę i konsula Regulusa, który w tej niewoli umarł. Resztki rzymskiej armii zostały ewakuowane przez flotę, która jednak niedaleko Sycylii natrafiła na gigantyczny sztorm w którym niemal w całości zatonęła, pociągając ze sobą na dno niemal 100 000 ludzi, w zdecydowanej większości członków załóg.

Scypion na pewno znał dokładny przebieg tej kampanii i miał świadomość z jakim ryzykiem wiąże się jego wyprawa na Afrykę.

#historiawojen #historia #starozytnosc #kartagina