515. Moje główne wątpliwości co do Pynchona to fakt, że pisze on „używając mapy”. Co to znaczy, myślę, że muszę wyjaśnić, na przykład jeśli napiszę brazylijskiego detektywa - przestudiuję mapę, wybiorę dwa dowolne miasta i zdecyduję w nich umieścić wszystkie sceny mojego kryminału. Nie zobaczysz różnicy, bo też nigdy nie byłeś w Brazylii.
Ale to jest bardzo zauważalne dla mieszkańców, gdy pisarz pisze jakąś scenę za pomocą swoich badań w google, w jakikołwiek sposób dokładne i dobrze zrobione, zamiast prawdziwego doświadczenia.
Jako Rosjanin spotykam się z tym wielokrotnie. Ponieważ lokalne motywy lub rosyjskie postacie są często używane w literaturze światowej. Pynchon, wydaje mi się, że uwielbia dodawać rosyjskie postacie do swoich powieści. Ale jego wiedza pochodzi oczywiście od innych, second-hand, a nie na własne oczy. Jak możesz podejrzewać, ta sztuczność jest dla mnie rażąco zauważalna.
Zobacz na przykład postacie rosyjskich pół-gangsterów z „Bleeding Edge”, którzy słuchają rosyjskiego popowego rapu (prawdziwie istnejącego w życiu). Ale to nic nie daje czytelnikowi w innych krajach. Dla mnie wygląda tylko jak sztuczne włączenie w opowiadanie wyniku wyszukiwania Pynchonem w Google.
Ale najpierw myślę, że powinienem dać swoje referencje, żeby porozmawiać na jakiś temat. Proszę, oto one - skończyłem 3 i pół powieści tego pisarza i już mogę wydać kilka wyroków.
Najbardziej rozpowszechnionym błędem czytelników Pynchona po raz pierwszy jest wzięcie jego najsłynniejszej książki „Gravity's Rainbow”. To zły wybór, który może sprawić, że nie docenisz tego pisarza wystarczająco.
„Gravity's Rainbow” to dobra książka, żeby stać się słynnym. Ale szczerze mówiąc, nie jest to tak zabawna (a nawet dobra) książka. Została napisana, z celem dokladnym, i wszystko, zaczynając od wybranego tematu, pracuje nad tym.
I właściwie to jest dokładnie ta połowa, której nie mogłem dokończyć, bo sprawienie, by nawet scena koprofagii była wyjątkowo nudna, to osiągnięcie naprawdę warte miana dumnego obywatela Ameryki.
Ale to jest bardzo zauważalne dla mieszkańców, gdy pisarz pisze jakąś scenę za pomocą swoich badań w google, w jakikołwiek sposób dokładne i dobrze zrobione, zamiast prawdziwego doświadczenia.
Jako Rosjanin spotykam się z tym wielokrotnie. Ponieważ lokalne motywy lub rosyjskie postacie są często używane w literaturze światowej. Pynchon, wydaje mi się, że uwielbia dodawać rosyjskie postacie do swoich powieści. Ale jego wiedza pochodzi oczywiście od innych, second-hand, a nie na własne oczy. Jak możesz podejrzewać, ta sztuczność jest dla mnie rażąco zauważalna.
Zobacz na przykład postacie rosyjskich pół-gangsterów z „Bleeding Edge”, którzy słuchają rosyjskiego popowego rapu (prawdziwie istnejącego w życiu). Ale to nic nie daje czytelnikowi w innych krajach. Dla mnie wygląda tylko jak sztuczne włączenie w opowiadanie wyniku wyszukiwania Pynchonem w Google.
Ale najpierw myślę, że powinienem dać swoje referencje, żeby porozmawiać na jakiś temat. Proszę, oto one - skończyłem 3 i pół powieści tego pisarza i już mogę wydać kilka wyroków.
Najbardziej rozpowszechnionym błędem czytelników Pynchona po raz pierwszy jest wzięcie jego najsłynniejszej książki „Gravity's Rainbow”. To zły wybór, który może sprawić, że nie docenisz tego pisarza wystarczająco.
„Gravity's Rainbow” to dobra książka, żeby stać się słynnym. Ale szczerze mówiąc, nie jest to tak zabawna (a nawet dobra) książka. Została napisana, z celem dokladnym, i wszystko, zaczynając od wybranego tematu, pracuje nad tym.
I właściwie to jest dokładnie ta połowa, której nie mogłem dokończyć, bo sprawienie, by nawet scena koprofagii była wyjątkowo nudna, to osiągnięcie naprawdę warte miana dumnego obywatela Ameryki.
(cdn) początek #ksiazki #literatura #kultura