Aktywne Wpisy
masonios72 +46
źródło: 2024-04-04_15h45_46
Pobierz
Kopyto96 +274
Po moim rozstaniu (6,5 roku razem) przeprowadziłem się do rodziców. Mam 27 lat. Będę teraz zmieniać pracę i wiecie co? Mam już w dupie ten wyścig. I mam w dupie tę samodzielność. Mieszkam w dużym domu (2 mieszkania po 100m2, na górze tylko schorowana na alzheimmera babcia) i będę tutaj się kisić kilka lat, nawet jak sobie znajdę nową kobietę i po prostu odkładać hajs. Nie będę już niewolnikiem tego systemu. I
Aktywne Znaleziska
Ponieważ dzisiaj (Post z 9 maja - Mleko) jest podobno jakiś dzień zwycięstwa (chyba Kołymy nad Buchenwaldem...) to coś, co kojarzy się z ostatnimi dniami wojny.
Wrak transportera SdKfz. 250 z 11. Dywizji Grenadierów Pancernych SS ''Nordland'' na ulicy Friedrichstraße w Berlinie, 2 maja 1945 roku. Obok ciało kierowcy, SS-Unterscharführera Ragnara Johanssona.
Szturm Berlina trwał tydzień, rozpoczął się 25 kwietnia 1945 roku, kiedy wojska dwóch radzieckich frontów - 1. Białoruskiego i 1. Ukraińskiego - wkroczyły do miasta. Radzieckie siły liczyły 460 tys. żołnierzy, wspartych przez 12 tys. dział, 1,5 tys. czołgów i 2 tys. katiusz. Niemiecki LVI. Korpus Pancerny gen. Weidlinga, stanowiący trzon obrony miasta, mógł im przeciwstawić zaledwie 41 tys. żołnierzy, z czego 24 tys. stanowili członkowie Volkssturmu, wspartych niespełna 400 działami i setką czołgów. W obronie biorą udział nawet śmigłowce Fl-282 ''Kolibri'', startując z Berlin-Rangsdorf i kierując ogniem artylerii. Do obrony wprzęgnięto nawet stareńkie brytyjskie czołgi Mark V, które broniły Lustgarten jako statyczne punkty oporu. 2 tys. najlepszych żołnierzy skierowano do obrony dzielnicy rządowej - sektora Z. Osobiście dowodzi nimi Brigadeführer Mohnke.
O stolicę Rzeszy walczą żołnierze wszystkich formacji: żołnierze Wehrmachtu z 20. DZmot. i 18. DP, żołnierze artylerii przeciwlotniczej, spadochroniarze z 9. Dywizji, a nawet marynarze, przerzuceni samolotami z Flensburga. Jest pełno młodzieży z HJ, starców z Volkssturmu, urzędników, policjantów, pracowników Reichsarbeitdienst. I esesmanów, dla których ta bitwa to sprawa honoru. Ale niemieckich esesmanów jest mało - zaledwie 600-osobowy batalion ochrony osobistej Reichsführera SS. Pozostali to Łotysze, Francuzi, Duńczycy, Węgrzy, Norwegowie, Estończycy, Rumuni, Szwedzi, Holendrzy, Hiszpanie, Belgowie. Nawet garstka Brytyjczyków, zaciekle broniąca się na Puttkamerstraße. Rozpoczęła się prawdziwa ''bitwa narodów''.
Sowieci mają miażdżącą przewagę liczebną, wprost nieograniczone wsparcie artylerii i pełno zapasów. Spieszą się. Chcą zdobyć Berlin przed 1 maja, świętem robotniczym. Sam Stalin tego oczekuje. Ale ich postępy skutecznie niweluje obcy teren i usłane pułapkami miasto. Oraz niebywała odwaga obrońców.
''Co pamiętam z Berlina? Było tam ciemno i ponuro. Nie działała elektryczność, nie było wody i wszędzie czuć było swąd spalenizny. Walki uliczne okazały się ciężkie i zażarte. Sytuacja na placu boju zmieniała się błyskawicznie, a nieprzyjaciel czaił się wszędzie wokół nas, czy to jednostki uzbrojone w karabiny maszynowe, czy to snajperzy, czy ludzie z pancerfaustami'', wspominał lejtnant Wasilij Ustiugow ze 150. Dywizji Strzeleckiej.
Niemcy bronią się dzielnie, walczą zaciekle o każdy dom, rozbijają pancerfaustami dziesiątki czołgów. Ale nie mogą wygrać tej bitwy.
Dywizja pancerna „Müncheberg”, mając zaledwie dziesięć czołgów, wykonuje zaskakujący kontratak w kierunku lotniska Tempelhof. Młodzieńcy z HJ zaczajają się w oknach, czekając na czołgi i kiedy te tylko podjadą, dosłownie zasypują je pociskami pancerfaustów. Przeciwlotnicy z lotniska Tempelhof raz za razem powstrzymują natarcia pancerne, aż Sowieci dosłownie rozjeżdżają ich działa. W parku Treptow resztki dywizji ''Nordland'' z wielką odwagą atakują radzieckie pozycje, radzieckie szturmy na Reichstag powstrzymuje nawałą ognia Flaktürm w Tiergarten ziejąc ze 128 mm dział, żołnierze dywizji ''Charlemagne'' ze śpiewem na ustach dzielnie bronią Kancelarii Rzeszy do ostatniego żołnierza, niszcząc dziesiątki radzieckich czołgów. Tylko jeden z nich, Eugene Vaulot, sam zniszczył osiem. ''Jednemu od tych z Hitlerjugend urwało nogę. Krwawiła obficie, ale on nie przestawał do nas strzelać'', wspominał sowiecki zwiadowca. Nawet z powietrza Niemcy zaskakują. 27 kwietnia do ataku ruszają odrzutowe Me-262, ozdobione czaszkami, z KG(J) 54, niszcząc dziesiątki sowieckich pojazdów.
''W pełgającej łunie pożarów w Britz ruszyły nasze Tygrysy wraz z podążającymi ich śladem żołnierzami piechoty, zahartowanymi w dziesiątkach ataków i walk wręcz. Parli naprzód potężną ławą, aby zgnieść to, co zostało z bolszewików. To był bezgranicznie wspaniały widok. Po raz ostatni oglądałem bitwę pancerną. Ale nie trwała długo. Ocalałe czołgi rosyjskie nie mogły wiele zrobić naszym pojazdom'', wspominał szwedzki ochotnik z dywizji ''Nordland'', Erik Wallin.
Ale radziecka przewaga jest zbyt potężna. Radzieckie dowództwo podciąga ciężką artylerię, obracając w perzynę całe dzielnice, czołgi rozjeżdżają barykady obrońców. Jak wcześniej w Szczecinie, Wrocławiu, Kostrzynie, tak i tutaj upiorne wycie i błyski na niebie informują o salwach katiusz. Sowieci mozolnie, tracąc tysiące zabitych i setki czołgów, posuwają się naprzód, ku sercu Berlina. Zdesperowani atakujący po zajęciu Alt-Moabitstraße wcielają w swoje szeregi robotników przymusowych, byłych jeńców, a nawet więźniów słynnego więzienia Moabit. Walczą też strzelając zza węgła niemieccy komuniści, zaciekle wyłapywani przez obrońców. Po zdobyciu Tempelhof Żukow nakazuje dwóm tysiącom Niemców natychmiast oczyścić lotnisko, by mogły startować z niego sowieckie samoloty. 150. Dywizja Strzelecka atakuje Reichstag, w ciężkich walkach o każde piętro z 200-osobową załogą zdobywa go wieczorem 30 kwietnia. Żołnierze ścigają się, kto powiesi pierwszy czerwoną... flagę - bo ten, któremu się to uda, otrzyma tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. To ostatecznie przypadło dwóm sierżantom: Gruzinowi Melitonowi Kantarii i Rosjaninowi Michaiłowi Jegorowowi oraz Ukraińcowi, lejtnantowi Ołeksandrowi Berestowi.
Szaleją latające sady doraźne. Młodzi esesmani, rzadko czymkolwiek odznaczeni, nazistowscy paladyni z partii, gestapowcy snują się ze sznurami i tabliczkami po mieście, polując na ''defetystów'' i ''dezerterów''. Wyciągają wszystkich ukrywających się mężczyzn z piwnic i wieszają ich od razu na latarniach z tabliczkami: ''Zdradziłem Niemcy'', ''Współpracowałem z bolszewikami''. Nikt nad nimi nie panuje, nawet dowodzący obroną generał Weidling. Rannych operuje się w tunelach metra, tam również kryją się cywile. W straszliwym ostrzale i pożarach giną ich tysiące, wielu umiera na zawał serca, albo popełnia samobójstwo. Ze strachu. Sowieci gwałcą kobiety na potęgę - od małych dziewczynek po staruszki. Pospiesznie, w krótkich przerwach od walk wręcza się odznaczenia - Krzyży Żelaznych nie brakowało. Luftwaffe, przybywając z Flensburga, nie mając gdzie lądować, zrzuca zaopatrzenie w parku Tiergarten. ''Nadeszła pokuta za grzechy ostatnich lat'', zapisał generał Weidling w swoim dzienniku.
Walki trwają jeszcze dwa dni, trwa dogaszanie oporu, ostatnie budynki Sowieci wyburzają ogniem artylerii. Ale pomału opór słabnie. Upadają kluczowe punkty: Reichstag, Brama Brandenburska, Kancelaria Rzeszy. Brakuje amunicji, przybywa rannych, co więcej - żołnierze dowiadują się o śmierci Führera. Część obrońców nocą z 1 na 2 maja próbuje się przebić. Niektórym się to udaje. Resztki dywizji „Müncheberg”, mające tylko pięć czołgów, z elementami 18. DGren. i 9. Dywizji Spadochronowej wybijają korytarz do Spanda przez park Tiergarten. Klęska jest już blisko. Jako ostatnia poddała się 350-osobowa załoga Flaktürma w tiergarteńskim Zoo.
2 maja po mieście zaczęły jeździć sowieckie ciężarówki z megafonami:
''...dnia 30 kwietnia 1945 roku Führer popełnił samobójstwo. Opuścił tym samym wszystkich, którzy przysięgali mu wierność.
Niemieccy żołnierze!
Byliście posłuszni rozkazom. Walczyliście o Berlin, choć brakowało wam amunicji, a opór w zaistniałej sytuacji był bezcelowy. Nakazuję natychmiast zaprzestać walki. Każda godzina tej wojny powiększa tylko cierpienia cywilów i przedłuża mękę rannych. W porozumieniu z naczelnym dowództwem Armii Czerwonej nakazuję natychmiast zaprzestać walki.
Weidling, były dowódca obrony Berlina''
Scena z tym przemówieniem jest, moim zdaniem, jedną z najbardziej poruszających w filmie ''Upadek''.
W bitwie Sowieci stracili co najmniej 390 tysięcy żołnierzy. Zniszczonych zostało 1250 czołgów. Niemieckie straty wyniosły ok. 70 tys. ludzi, wliczając cywilów. Po bitwie nastąpił dwutygodniowy festiwal rabunków, gwałtów i mordów, uprawiany przez sowieckie żołdactwo. Niczym za czasów hord Dżyngis-chana.
Resztki schronu zresztą do dziś są widoczne w parku, zarastając trawą i mchem, kryjąc historię ciężkich walk o stolicę Rzeszy.
#berlin #ww2 #redarmy #wehrmacht #reich #laststand
Autor postu: II wojna światowa w kolorze
#iiwojnaswiatowa #gruparatowaniapoziomu #qualitycontent #historiajednejfotografii #zdjeciazwojny
źródło: comment_5U8epuxtxx3QdzE2V090Jpd0QhNIhhOM.jpg
Pobierz@Mleko_O: Jakieś zdjęcia ktoś coś?
@Mleko_O: Liczby prezentują się "trochę" nieprawdopodobnie.
A jego ból dupy gdy wytknie mu się, że posty dot. Niemców są częstokroć nacechowane pozytywnymi emocjami i odczuciami to można odnieść wrażenie, że mało się nie zapluje. xD
Natomiast wiedzy i lekkiego pióra odmówić mu nie można dlatego mimo wszystko lubię jego fp, choć praktycznie w ogóle się z nim nie zgadzam.
@Mleko_O: TEN BLOG NIE MA NA CELU SIANIE NAZISTOWSKIEJ PROPAGANDY POPRZEZ PRZEDSTAWIANIE ŻOŁNIERZY III RZESZY W POZYTYWNYM ŚWIETLE JAKO ODWAŻNYCH, WYBITNYCH I GODNYCH PODZIWU WOJOWNIKÓW BEZ
A jak piszę o Brytyjczykach, Amerykanach, Włochach, czy Francuzach pozytywnie to co, też sieję nazistowską propagandę?
@wolodia
Skąd wy się bierzecie.
Widzisz, bo II wojnę traktuję emocjonalnie. Dla mnie nie do pomyślenia jest takie bohaterstwo, jakie wówczas okazywali ludzie, mający po 20-25 lat. Kiedy myślę o tym, to mnie ściska w dołku. I tak, wielokrotnie pisałem o bohaterstwie Aliantów (dwa posty niżej na wykopku masz wpis o oblężeniu Bastogne, gdzie bohaterami nie byli bynajmniej Niemcy).
@IIWSwKolorze1939-45: A co ze wskrzeszeniem Duce? Unsubbed (╯°□°）╯︵ ┻━┻
@IIWSwKolorze1939-45: I o
@IIWSwKolorze1939-45: I tak to powinno być rozpisane w głównym wpisie :) Zawsze dzieliłeś na zabitych i rannych, a z tego wpisu wynikało jakoby 390 tysięcy Rosjan poległo w samym Berlinie.