[AnonimoweMirkoWyznania]

#anonimowemirkowyznania
Mam prawie 24 lata. Od 3 lat siedzę w domu, nie pracuję ani nie studiuję, kilka razy podchodziłam do studiów, jednak za każdym razem kończyło się to nasileniem depresji i fobii społecznej do takiego stanu, że miałam niekontrolowane wybuchy płaczu i potrafiłam nic nie jeść przez 2 tygodnie. Próbowalam również pracować jednak działo się to samo. Chodzę na psychoterapię i biorę leki, lecz nie widzę poprawy. Nie mam żadnych znajomych, siedzę samotnie w pokoju przez cały dzień. Nie widzę już dla siebie szansy, kompletnie zdziwaczałam przez tę izolację. Nic nie sprawia mi radości, potrafię przepłakać cały dzień

Nie wiem gdzie szukać znajomych i nie wiem czy będę potrafiła się odnaleźć wśród ludzi. Chciałabym poznać osobę z podobnym problemem, może wtedy byłoby mi łatwiej. Bardzo wstyd mi za siebie, za to że jestem na utrzymaniu rodziców, wstydzę się do tego przyznawać, ciężko mi nawet o tym pisać.

#fobiaspoleczna

Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: Eugeniusz_Zua
Dodatek wspierany przez: Wyjazdy dla młodzieży

[analboss]

@AnonimoweMirkoWyznania: same here, od kilku miesięcy szukam pracy, 2h przed rozmową odwołuje spotkania rekrutacyjne xd

[Shogun667]

@AnonimoweMirkoWyznania: Miałem podobny problem,mi się udało bez leków czy terapii. Chcesz to pisz, chętnie ile będę w stanie to podpowiem.

[Testudo]

@AnonimoweMirkoWyznania: Ja mam tak samo.

[A.....m]

@AnonimoweMirkoWyznania: Skąd jesteś mniej więcej? Ile bierzesz już leki?

[tolman123]

@AnonimoweMirkoWyznania: Jakie leki bierzesz?

[Kasia11r]

Mam podobne. Też trzy lata. Zaczynam niby coś zmieniać, ale jeszcze do tego trzeba się uporać z lenistwem po tylu latach...