Wpis z mikrobloga

#nauka #technologia
To dalekie od moich zdolności, młotka nawet dobrze nie trzymam w ręku. Ale lutownicę mam Może zajmiemy się procesem tworzenia kompresji programowej wykraczającej ponad obecne zdolności kompensacyjne? HEH Mam pomysł chyba, który kiedyś opiszę. Chodzi o stworzenie matrycy działającej wirtualnie HEH Muszę kiedyś posta o tym napisać. TERAZ. Wyobraźmy sobie hiperścian i on to jest bazową wyjściową. Pola, rzędu milionów sześcianów i łatwy sposób wybrania odpowiedniego pola, a w każdym z tych pól jest zero jedynkowy kod binarny lub szesnastkowy, 32 bitowy, 64 bitowy lub dalej i tak dalej. A my w bazie mamy wzór takiego hipera i wybieramy łatwo lokalizację danego pola zawierającego dany kod o początkowego 0 i 1 a skończywszy na o wiele większych liczbach. My określamy jedynie współrzędne, w algorytmie kodującym i szyfrującym, kompresującym, które zawierają o wiele mniej miejsca niż cały kod 00000000000000000000000001 na przykład określamy jedynie płaszczyzną hiperścianu i polem odpowiednim. a nie całym kodem binarnym lub 64-bitowo i wzwyż. To oszczędza miejsce na dysku operacyjnym i jako bazy danych a i również można dzięki temu utworzyć zupełnie nowe procesory komputerowe i je odpowiednio do tego celu konstruując będziemy wykorzystywać o wiele więcej miejsca, mniejszym nakładem danych na nośnikach i wykorzystując mniej energii i to o niebo mniej.
  • 1
  • Odpowiedz
  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach

@michal_debowski: Nie wiem, czy dobrze rozumiem :) Chodzi o to żeby do każdej ściany była przypisana inna liczba. Mając sześcian np. 3-wymiarowy mamy 6 ścian do dyspozycji, więcej wymiarowy odpowiednio więcej ścian. I teraz zapisując dane nie zapisujemy konkretnych liczb tylko wskazujemy na odpowiednią ścianę z odpowiednią liczbą, tak??
  • Odpowiedz