Aktywne Wpisy
kyIiejenner +62
TO NIE INSTAGRAM!!!!!!!
SzycheU +107
Fajne to #lato, takie, że pogotowie do mnie do pracy musiało przyjechać.
W ubiegłym roku taka sytuacja była dwa razy, w tym roku pierwsza.
Rok temu po drugiej takiej sytuacji robiłem badania - we krwi wszystko w normie, cukier i ciśnienie tez, ekg czy jak to się tam zwie też miałem robione, nie będę się rozpisywał.
Neurolog stwierdził, że to po prostu przegrzanie.
Mam 24 lata, nie jestem otyły (57 kg
W ubiegłym roku taka sytuacja była dwa razy, w tym roku pierwsza.
Rok temu po drugiej takiej sytuacji robiłem badania - we krwi wszystko w normie, cukier i ciśnienie tez, ekg czy jak to się tam zwie też miałem robione, nie będę się rozpisywał.
Neurolog stwierdził, że to po prostu przegrzanie.
Mam 24 lata, nie jestem otyły (57 kg
Aktywne Znaleziska
Nawet nie wiem od czego zacząć, ale musze to z siebie wyrzucić. Choć jestem młoda to już czuje, że moje życie to jakiś żart. Prawdopodobnie cierpie na depresje i fobie psychiczną, a czemu prawdopodobnie? Bo nie mogę sie przekonać na razie, bo dzieli mnie rok od pełnioletności, a na moich rodziców nawet nie mogę liczyć :) Ojciec typowy Janusz, który radzi "wyjdź do ludzi, depresja to lenistwo, a nie choroba, pobiegaj", matka w sumie nie lepsza tyle razy prosiłam ją o to, żeby zapisała mnie do psychologa, bo w końcu sama sie leczy i powinna mnie zrozumieć nie? Otóż nie, nie, nie ona robi tak: obiecuje, że mnie zapisze gdzieś tak w tygodniu, po czym "zapomina" o sprawie, mówi coś w stylu "wymyślasz sobie" i nie ma już sprawy, wszystko ok. Nawet powiedziałam im kiedyś, że mam myśli samobójcze to nic ich to nie ruszyło nawet. Żebym jeszcze miała jakieś wsparcie u przyjaciół, ale też takowego nie mam, bo zazwyczaj zostawiają mnie po roku lub mniej, bo "nie da sie żyć z osobą wiecznie przygnębioną". Zazwyczaj w towarzystwie jestem uśmiechnieta, żartuje, śmieje sie, tylko, że to jest jak ja to nazywam "moja druga ja", żeby przykryć tą smutną strone :c Kiedy mówie o tym ludziom to stopniowo urywają kontakt i sami umawiają sie gdzieś na mieście na impreze, a ja w domu sama i patrze na ich relacje na snapchacie. Zawsze również chciałam mieć kogoś, przynajmniej na chwile tak żeby chociaż troche poczuć sie kochaną i potrzebną, moi rówieśnicy umawiają sie na randki, przeżywają swoje pierwsze razy (o których mogę tylko pomarzyć ( ͡° ʖ̯ ͡°) ), a ja w domu najcześciej przy kompie, bo nawet z domu boje sie wyjść. Chciałam też znaleźć sobie jakąś prace na wakacje, bo jak nie mam z kim nawet wyjść to może znajde sobie coś, żeby nie myśleć o swoim przegrywie, ale oczywiście kiedy jestem zmotywowana to w szybkim tępie mi ta motywacja spada, bo boje sie zadzwonić i popytać (zawsze pojawiają sie myśli, że przecież mnie wyśmieją), a nawet jeśli bym coś dostała to chyba bym nie wytrzymywała, bo trzeba mieć kontakt z innymi ludźmi przy których dostaje palpitacji serca, pocenie sie, łamiący sie głos, zaszklane oczy ze strachu i uczucie omdlewania. Myślałam kiedyś, że jak pójde do technikum (które i tak żałuje, że wybrałam, bo kierunek zupełnie nie pasuje i mam dość) to wszystko mi przejdzie, ale okazuje sie, że jest jeszcze gorzej. Szczerze to boje się przyszłości, bo nie poradze sobie sama nawet z codziennymi czynnościami. Jak dożyje to od przyszłego roku chciałabym rozpoczać leczenie ( ͡° ʖ̯ ͡°)
#depresja #przegryw
Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: Zkropkao_Na
Komentarz usunięty przez autora
Komentarz usunięty przez autora
Nasi rodzice muszą być mocno skonsternowani gdy patrzą na pokolenie milenijne. Wychowali się w zrujnowanym po wojnie kraju bez perspektyw, które trzeba było stawiać praktycznie od zera i przez lata ciężko harowali, żeby ich dzieci mogła zobaczyć świat takim jakiego oni nie byli w stanie doświadczać.I wtedy przychodzi córcia lat 17 i ona ma duże
@Lookbehindya: oooo kolejna kolezanka? czy kolejna urazona 17stka ktora mysli ze jej smieszne problemy to koniec swiata? :D
A słów o samobójstwie nie powinno się bagatelizować; stałe obniżony nastrój również nie jest normalnym stanem.
@Tremade: No i niby co wtedy? Słuchałem takich tekstów przez całe życie, teraz został mi 1 semestr i moje życie jest 10x lepsze niz kiedykolwiek wcześniej, zero stresu po wyjściu z pracy, własne pieniądze, mieszkanie bez rodziców, wolny czas uzależniony od znacznie mniejszej ilości czynników niż kiedyś. Gdyby nie ten 1 semestr, który mi został (niby lajtowy,
btw. Dziękuję wszystkim za porady i mile komentarze, dzięki wam zyskałam trochę nadziei, ze może kiedyś będzie lepiej ^^
Ten komentarz został dodany przez osobę dodającą wpis (OP)
Zaakceptował: Zkropkao_Na
Niektórym wychodzi to dobrze, niektórym gorzej. Osobiście nie narzekam, ale też mam znajomych, których taka sytuacja przygniotła.
@Lookbehindya: Problem ze społeczną akceptacją depresji