Aktywne Wpisy
baton967 +42
nie moge się wysrać od jakichś 5 dniu xd mam w sobie tone gówna a dupa zaklejona na amen... wybuchne over żegnajcie
ps. sorrka za śmierdzący post
ps2. zaaplikowałem czopa #przegryw
ps. sorrka za śmierdzący post
ps2. zaaplikowałem czopa #przegryw
źródło: pobrane (3)
Pobierz
atrax15 +91
źródło: temp_file6917772698856058183
Pobierz
Wolfgang Voigt sprawił nie lada sensację, wracając po 17 lat do swojego sztandarowego projektu pod kryptonimem Gas. Co więcej, już sam tytuł nowego wydawnictwa obiecywał nawiązanie całości do płyty Pop – jednego z kamieni milowych ambientu. Dla mnie to było szczególnie istotne, gdyż „Pop” to jedna z najważniejszych płyt w historii muzyki. W takim położeniu zasadne jest tylko jedne pytanie: Czy Voigt spełnił oczekiwania?
Warto odnotować to, że Gas korzysta ze sprawdzonych patentów, ale nie jest to jedyne, co ma zaoferowania. Całość wydaje się nieco mroczniejsza i poważniejsza niż dotychczas, a na pewno bardziej stonowana – ta część całego projektu spod znaku techno, stanowczo znajduje się na dalszym planie.
Nie zmieniło się jedno – w dalszym ciągu muzyka skupiona jest wokół zjawisk zachodzących w otaczającej nas przyrodzie, ze szczególnym uwzględnieniem majestatu i tajemniczości potężnego lasu. Voigt jak nikt umie się w nim poruszać i potrafi oddać nawet takie rzeczy jak gwałtowną zmianę pogody – ze słonecznych pejzaży w „Narkopop 3” do szarych gęstych deszczowych chmur w „Narkopop 4”.
Jednym z najcieplej przyjmowanych utworów z nowej płyty jest „Narkopop 5”. Ja również zaliczam się do tego grona, czegoś takiego zupełnie się spodziewałem. Otrzymujemy w nim piękny, nastrojowy ambient pogrywający w tle perkusji, którą prędzej usłyszelibyśmy w utworze zespołu… ROME (czy innych wykonawców z gatunku martial industrial) aniżeli w ambientalnym techno.
Gas próbuje się także stawiać w roli kompozytora muzyki klasycznej, czego potwierdzeniem jest utwór szósty, w którym próbuje łączyć smyczki, fortepian i gitarę z dyskretną elektroniką w tle. Jest to ciekawy eksperyment, który wyszedł całkiem nieźle, na płytę Nilsa Frahma mógłby się załapać.
Począwszy od utworu siódmego, Voigt powraca w znane rejony i prezentuje utwory bardziej pasujące do etykiety „(ambient)techno”, a jednocześnie najbliższe klimatowi „Pop”. Nie daje słuchaczowi chwili wytchnienia i szybko przechodzi o ciepłego, eterycznego „Narkopop 7” do groźnego, wręcz agresywnego „Narkopop 8”.
„Dziewiątka” jest z kolei wstępem do absolutnie najlepszego i chyba najbardziej intensywnego momentu na płycie – monumentalnego, trwającego 17 minut „Narkopop 10”. W moim przypadku automatycznie przywołał utwór kończący płytę „Pop”. Oparty na podobnym motywie – pulsującym rytmie techno, rozpuszczonym w łagodnym, nieco drone’owym, ambiencie. Poczułem, jakbym przez czas trwania tego utworu patrzył na las, który Voigt zasadził na płycie „Zauberberg”, który był pielęgnowany na „Koenigfrost” i „Pop”, a który na „Narkopop” przybrał swoją finalną, najlepszą formę. Przed oczami mam mglisty poranek. Gdzieś tam w oddali przebija się słońce, liście spowite są wilgocią, fauna w poszyciu leśnym budzi się do życia. Jest to satysfakcjonujące zakończenie tej płyty, niejako w tym momencie odczułem spełnienie.
W żaden sposób nie czuję się rozczarowany. Nie oczekiwałem arcydzieła na miarę „Pop”, ale dostaliśmy naprawdę dobrą płytę. To naprawdę różnorodne i dojrzałe dzieło. Gdyby nagrał je ktoś inny niż Voigt śmiało można byłoby go obwołać artystą roku.
Nie lubię mówić: „musisz to koniecznie sprawdzić”. Ale uważam, zwłaszcza jeżeli twierdzisz, że interesujesz się muzyką, że po „Narkopop” warto sięgnąć. To jest jednak z tych płyt, o której warto, godzinami, dyskutować.
#muzyka #mirkoelektronika #muzykaelektroniczna #ambient #ambienttechno
#ryszarddzejms2017 <= godne polecenia utwory i płyty z 2017
Od początku wiedziałem, że opis w przypadku "Narkopopu" będzie trochę dłuższy i zbliżony bardziej do recenzji, zwłaszcza, że uważam, że to jest naprawdę ważna płyta, o której można i warto tyle napisać. Zwłaszcza, że na co dzień te moje opisy są zdecydowanie krótsze.
@norivtoset: Tak to jakoś się wśród recenzji rozkłada, to chyba faktycznie dwa najlepsze