Wpis z mikrobloga

Pociski manewrujące dla laików - z filmu szkoleniowego dla amerykańskich sił powietrznych

Pocisk wie, przez cały czas, gdzie się znajduje. Wie to ponieważ wie gdzie go nie ma. Odejmując to gdzie jest od tego gdzie go nie ma lub to gdzie go nie ma od tego gdzie jest(w zależności co jest większe), otrzymuje różnicę zwaną dewiacją. Podsystemy naprowadzające używają dewiacji by wygenerować polecenia korygujące w celu przemieszczenia pocisku z pozycji w której jest do pozycji w której go nie nie ma, docierając do pozycji w której go nie było, a teraz jest. W konsekwencji pozycja w której obecnie jest, jest pozycją w której go nie było z czego wynika, że pozycja w której był, teraz jest pozycją w której go nie ma.

W przypadkach gdy pozycja w której pocisk jest, nie jest pozycją w której go nie było, system potrzebuje wariacji. Wariacja to różnica między tym gdzie pocisk jest, a tym gdzie go nie było. Jeśli wariacja jest znaczącym czynnikiem, również może zostać skorygowana przez GEA. Pocisk musi jednak wiedzieć gdzie był.

Komputer naprowadzający pocisk działa w następujący sposób: ponieważ wariacja zmodyfikowała część informacji otrzymanych przez pocisk, pocisk nie jest pewny tego gdzie jest. Jest jednakże pewny tego gdzie go nie ma(w granicach rozsądku) oraz tego gdzie był. Komputer odejmuje teraz to gdzie powinien być od tego gdzie go nie było(lub vice-versa) i poprzez rozróżnienie tego od algebraicznej sumy tego gdzie nie powinno go być i tego gdzie był, jest w stanie otrzymać dewiację i wariację, co nazywamy błędem.


#pasta #militaria ( ͡° ͜ʖ ͡°) #heheszki