**Dzień 7: Jedna z Twoich ulubionych piosenek.** Niestety wczoraj m... (@splndid)

Dzień 7: Jedna z Twoich ulubionych piosenek.

Niestety wczoraj miałem osobistą tragedię, więc dziś dopiero nadrabiam jakoś dwa dni.
Niedawno pisałem w sumie o tym kawałku we wpisie @gibpotatoe, (tym samym melduję, że przesłuchałem tamten kawałek i hmm jest przepiękny oczywiście, ale na mnie on zadziałał dziwnie, bo bardziej uspokajająco aniżeli #!$%@?ąc na kawałeczki; będę jednak do niego wracał :) ).
To nie jest jedna z moich ulubionych piosenek. To jest moja ulubiona piosenka. Zawsze mnie będzie #!$%@?ła na kawałki podczas kiepskiego czasu i zawsze przywoła lekko uśmiech nostalgii i wspomnień, gdy już wszystko jest w normie.
Kawałek jest o tym jak Tech nie potrafi się przez całe życie wypłakać, tylko gromadzi wszystko to co się dzieje wokół w sobie. Ma to odzwierciedlenie w okładkach płyt Seepage EP i Boiling Point, gdzie te czarne substancje aż się z niego wylewają po przelaniu swoistej czary. Podkreśla więc, jaki charakter wojownika w sobie niesie, ale jednocześnie jak wiele emocji przeżywa wewnątrz, którym nie potrafi dać upustu. Przywołuje tu i ogólnikowe odczuwanie bólu, jak i przykłady z zabójstwem jego najbliższego przyjaciela (który jako ciekawostka - wymyślił jego face panting), jak przy różnych wzruszających filmach, rozstaniu (prawdopodobnie z jego winy) z matką jego dzieci. I w tym wszystkim prosi zwyczajnie Boga o jedno dobre wypłakanie.
Problem z tym kawałkiem jest taki, że trafia on prosto w wewnętrzne przeżycia, które pokrywają się pod kątem trzymania w sobie tego całego gówna, narzucania masek, wszystkiego. Kiedy niecałe 10 lat temu zmarła bardzo bliska mi osoba, nie potrafiłem zapłakać. Miałem to sobie nawet za złe, bo nie rozumiałem tych mechanizmów chyba do końca. Gromadziło się to dalej przez lata wraz z kolejnymi nowymi gównami.
Wczoraj ta poważna sytuacja się powtórzyła i muszę jednak coś powiedzieć, czego w gruncie rzeczy nie ma co się wstydzić...