Aktywne Wpisy
PiersKurczaka +107
Bardzo mi się podoba u japończyków, że jak jest np. jakaś nazwa chińska, to oni te znaczki czytają po swojemu, a nie po chińsku.
Tak jak taki prosty janusz, co na tortiję mówi tortilla. No bo jest l przecież, to czyta jak l. Tylko że u nas się takie coś wyśmiewa i o ty nieuku haha nie umiesz poprawnie debiluuuu.
A japońcy to mają w dupie i se czytają po swojemu i
Tak jak taki prosty janusz, co na tortiję mówi tortilla. No bo jest l przecież, to czyta jak l. Tylko że u nas się takie coś wyśmiewa i o ty nieuku haha nie umiesz poprawnie debiluuuu.
A japońcy to mają w dupie i se czytają po swojemu i
drim 0
z czym jecie frytki bo keczap mi sie skonczyl
Aktywne Znaleziska
Jestem sama od końca 2013 roku. Wcześniej miałam dwóch facetów i jednego, z którym ostatecznie do niczego nie doszło, ale chemia stała na wysokim poziomie ( ͡° ͜ʖ ͡°) Tak czy inaczej odkąd zaczęłam się w ogóle z kimkolwiek umawiać (a było to dość późno, III rok studiów), to zawsze ktoś tam o mnie zabiegał. Nie miałam problemu będąc sama (w końcu większość życia byłam, moja mama od rozwodu z ojcem - miałam 2 lata - też zawsze sama), ale przez te 2 lata zawsze ktoś był. Drugie rozstanie okazało się być bardzo bolesne, szczerze mówiąc nadal się nie wyleczyłam. Były różne etapy - najpierw zaczęłam dużo imprezować, co oczywiście przynosiło skutek odwrotny od zamierzonego. Później #!$%@?łam się robotą tak, że nie miałam kiedy spać. Obecnie zajmuję się domem (mam tu na myśli sprzątanie, remontowanie itd), rzadziej spotykam się ze znajomymi, nie mam ochoty na alkohol, jeśli wychodzę to albo do pracy, albo jeśli mam coś do załatwienia.
Patrzę czasami na niektórych ludzi, na wysyp zaręczynowy na FB (na który niegdyś nie zwracałam uwagi), obserwuję sobie moich sparowanych znajomych, którzy po powrocie do domu mają do kogo otworzyć buzię, wspólnie oglądają filmy czy jedzą i zastanawiam się jak to jest. Jak to jest mieć w kimś wsparcie, kogoś do pomocy, móc na kimś polegać, przytulić się, nazwać kogoś "swoim chłopakiem" czy być dla kimś ważnym? Czuję się jak jakiś uchodźca. Czuję jak gorzknieję. Co prawda nie daję po sobie poznać, że czegoś mi brakuje (na co dzień w sumie o tym nie myślę, bo obowiązki), ale tak sobie myślę, ile jeszcze niepowodzeń i przykrych wydarzeń (mówię tu oczywiście o sferze emocjonalnej, a nie prawdziwych problemach typu choroba w rodzinie) będę jeszcze musiała wziąć na klatę? Jak to jest, że niektórzy są szczęśliwi i tak sobie szczęśliwie żyją, nie znając w ogóle stanów samotności czy depresji? Oczywiście nie twierdzę, że każdy, kto jest teraz w związku kiedyś nie został zraniony, but still. Czuję, jakby wszystkim się układało (czy zaczęło układać), a u mnie nieustannie po staremu. Moja #!$%@?ść zaczęła mnie przytłaczać.
Takie tam moje rozkminy w ten noworoczny wieczór. Jeśli ktoś ma podobnie przybijam piąteczkę i zapraszam na herbatkę.
#tfwnogf #tfwnobf #zwiazki #przegryw #rozowepaski #oswiadczenie
A herbaty nie odmówię.( ͡° ͜ʖ ͡
@OSH1980: To znaczy?
Nie wiem co konkretnie masz na myśli, ale nie interesuje mnie relacja oparta na seksie, a potem "zobaczymy"
Coś jak ja. Z tym, że ja się staram wychodzić na spotkania językowe. Tam się można napić herbaty bez wywoływania zdziwienia.
@lukmarr: Jakiś czas temu przypadkiem odnowiłam kontakt z tym facetem, o którym pisałam na początku. Wszystko fajnie, chemia znowu jest (to u mnie rzadkość), chętnie się z nim spotykam (bez seksu), on zabiega, po czym okazuje się, że nie jest dobrym kandydatem. Lepiej wcześnie niż wcale, ale to skutecznie studzi mój zapał.
Dodam, że moi poprzedni faceci (tzn.
Bo?