Kolos z Kapitolu

W Muzeach Kapitolińskich możemy podziwiać kolosalnych rozmiarów marmurową rzeźbę, przedstawiającą Marsa Mściciela (Mars Ultor). Nie jest to jednak zwyczajne wyobrażenie Marsa – zdaniem niektórych badaczy, w tym przypadku bóg ma rysy Pyrrusa, wielkiego wodza i króla Epiru.

Pyrrus

ŻyjącyPokaż całość

Złota myśl Rzymian na dziś

„Ten, kto chciałby pomóc, ale nie może, jest podobny do nieszczęśliwego”
• łacina: [Prodesse qui vult nec potest, aeque est miser]
• źródło: Publiliusz Syrus, Sententiae

PubliliuszPokaż całość

Lagotto romagnolo – rasa psa, która towarzyszyła Rzymianom?

Istnieje pogląd, że cywilizacja rzymska jest kontynuacją cywilizacji etruskiej. Z tego poglądu, oraz z historii rasy lagotto romagnolo2, można wyprowadzić wniosek, że przodkowie dzisiejszych poszukiwaczy trufli towarzyszyli już starożytnym Rzymianom.
Psy, które wyglądem bardzo przypominają współczesne lagotto romagnolo można dostrzec w scenach polowań i połowów przedstawionych w rysunkach znalezionych w etruskim mieście Spina (w pobliżu dzisiejszej Ferrary).
Badacze historii rasy znajdują dowody na istnienie psów w typie lagotto romagnolo także w czasach rzymskich, już po epoce cywilizacji etruskiej. Występowały one głównie wzdłuż wschodniego wybrzeża półwyspu włoskiego, od Rawenny na południe, przez Comacchio, na nizinach Wenecji, na północ do przylądka Friuli i Istrii.
Cechy tych psów: wielkość, budowa, wytrwałość, uwielbienie wody i pływania, gęsta i kręcona sierść – dały nie tylko nazwę rasy (w lokalnym dialekcie Romagna, słowo „lagot” oznaczało „włochatego psa wodnego”), ale też były powodem dla ich pierwotnego przeznaczenia: aportowania upolowanego ptactwa z wody.Pokaż całość

#rzym

Czy ktoś ma jakiś ciekawy plan zwiedzania Rzymu?
na kilka dni

Mostki dentystyczne w świecie antycznym

Wykopaliska archeologiczne prowadzone na terenie libańskiego Sydonu wskazują, że już Fenicjanie stosowali rozwiązania protetyczne w postaci mostków dentystycznych. Również znaleziska na terenie Toskanii pokazują, że konstrukcje ze złota i naturalnych zębów nie były obce starożytnym Etruskom.

Ślady zaawansowanej technologii dentystycznej znajdujemy także u Rzymian: udoskonalili protetykę, opracowali metody unieruchamiania chwiejących się zębów. Kwestia „sztucznej szczęki” znalazła się także w prawie 12 tablic – otóż zawarto tam przepis mówiący o tym, że nie ma potrzeby do kremacji usuwać nieboszczykowi zębów na stałe połączonych ze złotem, w którym zostały osadzone (w przeciwieństwie do protez, wykonanych najczęściej ze złota, które należało usunąć przed spaleniem zwłok).

PierwsząPokaż całość

KONKURS organizowany przez IMPERIUM ROMANUM wciąż czeka na zgłoszenia. Poniżej dla przypomnienia termin oraz odsyłacz po więcej szczegółów odnośnie nagród i szczegółów konkursu:

+ KONKURS: "Vindolanda" (26 marca) -> https://imperiumromanum.pl/konkurs/konkurs-vindolanda/
- do wygrania: 3 egzemplarze książki Adriana Goldsworthy’ego „Vindolanda”

Zapraszam do udziału!Pokaż całość

Tego dnia w Rzymie

Tego dnia, obchodzono festiwal Hilaria z okazji następowania równonocy wiosennej i czczenia frygijskiej bogini płodności, urodzaju, wiosny i miast obronnych. Dzień 25 marca był niezwykle pozytywnym dniem, z tego względu że wówczas miały miejsce radosne dni obchodów zmartwychwstania boga wegetacji Attisa – towarzysza Kybele. Kult Kybele i Attisa rozpowszechnił się w antycznym Rzymie w czasie panowania imperatora Klaudiusza. Tego dnia radowano się z powodu rodzącej się natury, naPokaż całość

Złota myśl Rzymian na dziś

„Spieszyć się w orzekaniu to popełniać przestępstwo”
• łacina: [Properare in iudicando est crimen quaerere]
• źródło: Publiliusz Syrus, Sententiae

PubliliuszPokaż całość

Rzymski kubek z jeleniem

Rzymski kubek z terakoty ukazujący jelenia w galopie. Obiekt datowany na początek III wieku n.e.; znajduje się obecnie w The Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.

https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/rzymski-kubek-z-jeleniem/

#Pokaż całość

Rzymski kubek z jeleniem

Rzymski kubek z terakoty ukazujący jelenia w galopie. Obiekt datowany na początek III wieku n.e.; znajduje się obecnie w The Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.

https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/rzymski-kubek-z-jeleniem/

#Pokaż całość

Złota myśl Rzymian na dziś

„W czasie pokoju należy przewidywać to, co będzie korzystne w czasie wojny”
• łacina: [Prospicere in pace oportet, quod bellum iuvet]
• źródło: Publiliusz Syrus, Sententiae

PubliliuszPokaż całość

Korzenie Nerona, czyli krwawe rozgrywki Agrypiny Młodszej i Gnejusza Domicjusza

Agrypina Młodsza zasłynęła m.in. jako matka Nerona. Była córką Germanika – znakomitego wodza rzymskiego i Agrypiny Starszej. Urodziła się w około 16 roku n.e. w mieście położonym nad Renem. Mężem, którego poślubiła w wieku 13 lat, został Gnejusz Domicjusz Ahenobarbus.
Mimo, iż wywodził się ze znakomitego rzymskiego rodu, nie można nazwać go człowiekiem uroczym. Swetoniusz opisał, że życie Gnejusza było „pod każdym względem godne potępienia”, a wśród jego złych czynów wymieniał m.in. przejechanie dziecka w osadzie przy drodze Alpijskiej, wydłubanie oka podczas sprzeczki swojemu przeciwnikowi, brak zapłaty za przedmioty kupione na licytacji, a nawet to, że jako pretor nie wypłacił nagród podczas zawodów zaprzęgów. W 37 roku na świat przyszedł ich jedyny syn– Lucjusz Domicjusz Ahenobarbus, którego historia zapamiętała jako cesarza Nerona.
Po narodzinach syna, Gnejusz odpowiedział, że „z takiego związku, jak jego i Agrypiny, mogło przyjść na świat tylko coś bardzo nikczemnego i zgubnego dla państwa”. Gnejusz Domicjusz Ahenobarbus został oskarżony pod koniec panowania cesarza Tyberiusza o obrazę majestatu i cudzołóstwo ze swoją siostrą Lepidą, jednak unikną kary ze względu na śmierć Tyberiusza. Gnejusz Domicjusz zmarł w 40. roku, a dwudziestopięcioletnia Agrypina została wdową. Zdecydowała się wyjść ponownie za mąż – za Pasjenusa Kryspusa, jednak stwierdziła, że nie jest to małżeństwo, które zaspokaja jej ambicje oraz zapewni godziwą przyszłość jej synowi. Kryspus zmarł w 47 r. Agrypina poślubiła Klaudiusza w 49 roku.
Okres po ślubie Agrypiny z Klaudiuszem Tacyt opisywał:Pokaż całość

Zamawialiście kiedyś bilety do Koloseum?

Chciałem zamówić przez neta, ale wygląda tj. był dostępny tylko jeden...
Tam serio są takie kolejki, że trzeba zamawiać bilety na 10 dni przed, żeby móc tam wejść?

#koloseum #rzym

Szklane naczynie z granatami i jabłkami na fresku

Fresk rzymski ukazujący szklane naczynie z granatami i jabłkami. Obiekt pochodzi z Villa Poppaea w Oplontis, pod Pompejami.

https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/szklane-naczynie-z-granatami-i-jablkami-na-fresku/

#Pokaż całość

Tego dnia w Rzymie

Tego dnia, miało miejsce święto Tubilustrium, które obchodzone było w ciągu roku dwukrotnie. Ceremonia tego dnia poświęcona była Marsowi i polegała ona na oczyszczeniu świętych trąb wojennych, co miało przynieść legionom rzymskim zwycięstwo w bitwach.

https://imperiumromanum.pl/tego-dnia-w-rzymie/#23-3

#imperiumromanum #ciekawostki #antycznyrzym #tegodniawrzymie #wydarzenia #gruparatowaniapoziomu #historia #tegodnia #tegodniawrzymie #ancientrome #rzymPokaż całość

Złota myśl Rzymian na dziś

„Po wyrazie twarzy mądry będzie wiedział wystarczająco dużo”
• łacina: [Prudenti vultus etiam sermonis loco est]
• źródło: Publiliusz Syrus, Sententiae

PubliliuszPokaż całość

Rzymska mamałyga

Jednym z mitów założycielskich narodu Rumunów jest jego pochodzenie bezpośrednio od podbitych przez Rzymian w I wieku n.e. Daków. Na ile jest to prawda – alternatywną teorią jest pochodzenie Wołochów, przodków Rumunów, od romańsko-języcznych społeczności z terenów dzisiejszej Albanii, którzy przed tureckim zagrożeniem uciekli na północ, w Karpaty (uczestnicząc w etnogenezie naszych Bojków, Łemków i Hucułów) i na naddunajskie niziny – niech rozstrzygają sobie specjaliści lingwiści czy genetycy. Fakt jest taki, że do dziś tylko w Rumunii przyjść może do głowy rodzicom dać dziecku na imię Decebal, Hadrian, Trajan czy Owidiusz (słynny poeta pochowany jest przecież w nadczarnomorskiej Konstancy).
Będąc w Rumunii, poza zabytkami z czasów rzymskiej Dacji można natknąć się na jeszcze jeden – prawdopodobny – ślad rzymskiej obecności w tym rejonie Europy. Do poszukiwań go nie trzeba jednak wykrywaczy metali, georadarów i łopat – wystarczy restauracja serwująca najsłynniejsze rumuńskie danie, znane obecnie nie tylko w dawnej Dacji, ale i na terenie Panonii, Mezji czy Tracji (oraz w naszej Małopolsce) – mamałygę.
Nazwa nie brzmi rzymsko, pierwsze wzmianki o niej pochodzą ze Średniowiecza (do Małopolski przynieśli ją prawdopodobnie wołoscy pasterze – bądź jest efektem późniejszych wpływów austro-węgierskich), ale jest niemal dokładnie tym samym, czym włoska polenta, wywodząca swą nazwę z łacińskiej pollenta: kaszka (dziś najczęściej kukurydziana), gotowana w mleku rozcieńczonym wodą na jednolitą papkę.
Straciliśmy przez te setki lat najważniejszą rzymską przyprawę – garum (wróciło do Europy wraz z dalekowschodnimi fermentowanymi sosami rybnymi), czy tradycję fast-foodu ulicznego (amerykanizacja stylu życia sprawia, że znów możemy korzystać z barów szybkiej obsługi), a pollenta przetrwała. Nie był to rzymski wynalazek. Potrawę tą jedzono w całym Śródziemnomorzu. Pliniusz Starszy, nim zginął u stóp Wezuwiusza, pisał o wielkiej popularności tej potrawy w jego czasach, lecz przodkom pisarza nieznanej. Jak owe danie przygotowywano? Niezastąpiony Apicjusz pisze o tym. Z kasz wszelakich. Kukurydzianej oczywiście nie znano, ale była prażona kasza jęczmienna, było proso, siemię lniane i wciąż popularne w śródziemnomorskiej kuchni nasiona kolendry (i oczywiście sól). Pliniusz był bogatym człowiekiem, stąd może te różnorodne składniki – ale najważniejszy był oczywiście prażony i tłuczony bądź grubo mielony jęczmień. Wszystko to smażono, ucierano i zalewano wodą. I redukowano.Pokaż całość

„Julia. Dom cezarów” - kolejna genialna powieść Michała Kubicza

Książka „Julia. Dom cezarów” autorstwa Michała Kubicza to już kolejna pozycja tego autora, tocząca się w czasach antycznego Rzymu. Tym razem Pan Michał na swoją główną bohaterkę powieści wybrał Julię, córkę Oktawiana Augusta, o której starożytne źródła nie pisały zbyt pochlebnie.

Pozycja jest bardzo ciekawą propozycją dla każdego, kto chce zanurzyć się w świat antycznego Rzymu i poczuć klimat walki o władzę oraz intryg, które przepełniały pałac Oktawian Augusta.

RecenzjaPokaż całość

Rzymskie marmurowe popiersie młodzieńca

Rzymskie marmurowe popiersie młodzieńca. Naukowcy podejrzewają, że jest to portret pogrzebowy, mający na celu ukazać zmarłego w sposób heroiczny i godny. Marmur, z którego wykonano obiekt pozyskano w pobliżu Afrodyzji, w starożytnej Karii (obecna zachodnia Turcja).

Rzeźba datowana jest na połowię II wieku n.e. Obiekt znajduje się w The Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.

https://imperiumromanum.pl/ciekawostka/rzymskie-marmurowe-popiersie-mlodzienca/Pokaż całość

Tego dnia w Rzymie

Tego dnia, 238 n.e. – Gordian I i jego syn Gordian II zostali współcesarzami rzymskim. Obwołany cesarzem przez zbuntowaną przeciwko Maksyminowi Trakowi arystokrację prowincji, gdy przybył na inspekcję do miasta Tysdrus. Dzięki działaniom senatora Publiusa Liciniusa Valerianusa (późniejszego cesarza) otrzymał poparcie senatu rzymskiego, jednak jego panowanie trwało zaledwie 20 dni, gdyż namiestnik Numidii- Cappelianus, pozostając wierny Maksyminowi na czele jednego legionu (legio III Augusta) zaatakował Kartaginę będącą tymczasowąPokaż całość