(...) No i jest najstraszniejszy ze wszystkich pseudodworzec, a tak naprawdę beznadziejny wygon na placu Defilad. To najpierwszy z komunikacyjnych blamaży stolicy. Każdy metr kwadratowy woła tu o pomstę do nieba. Wierzyć się doprawdy nie chce, że takie miejsce funkcjonuje w samym sercu wielkiej aglomeracji, stolicy kraju znajdującego się podobno w Europie. I nie pomogą nawet interwencje artystyczne takie jak ta Kamili Szejnoch, która ustawiła na trybunie honorowej kilka drewnianych, pomalowanych na czerwono podestów. „ Poczekalnia wyszła temu miejscu i jego użytkownikom naprzeciw – napisała artystka w opisie swojej pracy. – Wynikła z przekonania, że pasażerom przydałoby się więcej wygody. Ludzie czekający na autobusy, jak również przechodnie i turyści, mogli tu usiąść, a także z góry obserwować plac i nadjeżdżające autobusy”.

Rozmawiałem o tym miejscu ze znajomym z Suwałk (które mają aż dwa bezpośrednie połączenia kolejowe z Warszawą, więc ich mieszkańcy skazani są na prywatnych przewoźników autobusowych).

– Dworzec na placu Defilad obraża i upokarza – powiedział. – A ta instalacja, „Poczekalnia”, pełniła jedynie funkcję irytującą. Może taki był twórczy zamysł, ale temu miejscu potrzebna jest podstawowa dworcowa infrastruktura i stojący za nią pomysł, a nie artystyczna interwencja.

Outlet Odzież używana