tromtadrata
  • 1
@PorzeczkowySok: spokojnie przyjacielu, puki żyjemy jest nadzieja w nas. I albo sam jestes w stanie sie ogarnąc, a jak nie to naprawde polecam wizyte u psychiatry, nie ma czego sie bać. Wiem to sam po sobie. Jesz sobie co dzienie przepisane witaminki i jest łatwiej żyć. W sumie to po roku to już schodzę z dawki a za nie długo do zera coś czuje. Takie witaminki poprawiają myśle ie i
  • Odpowiedz
tromtadrata
  • 2
Jest mi smutno, jest mi wstyd za siebie. Najlepiej to jak bym mógł zwinąć się w kulkę, tak co raz bardziej, coraz mniejszą. Taką małą że nikt by nie widział mnie i tak bym malał aż przestał bym istnieć.
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
tromtadrata
  • 6
Z najgorszych rzeczy które spotkały mnie w życiu, to chyba najbardziej wyniszczającą siłą była myśl że najlepiej to być samemu, i nie potrzebuje niczyjego towarzystwa. Spowodowało to zamkniecie w sobie, z własnymi myślami i problemami, i bez pozwania innych ludzi, myślałem że mam najgorzej na świecie, i los mnie kara. I lecąca spirala głupich myśli, i zamiast radzenia sobie z własnymi problemami, ignorowałem je, wmawiałem sobie że z czasem one znikną albo
  • 14
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
tromtadrata
  • 0
@CultedelaRaison: dokładnie, jak się żyje tylko myślami, to tak jak by nie żyć wcale. I nie wiem jak u ciebie ale mi myśli uciekały z zły kierunek, zamartwianie się na zapas, rozmyślanie nad przyszłością i jaka ona będzie beznadziejna. Czy też że w sumie to nie mam przyszłości i trzeba to zakończyć. Robienie ze spraw bieżących, wideł z igieł. I wracanie do przeszłości, w postaci chorej nostalgi.
  • Odpowiedz
tromtadrata
  • 0
@neoklasyk: przepraszam że pominąłem ten temat, ja akurat nie doświadczyłem. I jak najbardziej zgadzam się z tobą że toksycznych ludzi, należy jak najszybciej odsunąć od siebie. A w przypadku jak sam jesteś toksyczny, to nabrać refleksji dlaczego ludzie się od ciebie odsuwają, i nie przepadają za tobą, czy też cierpią. I podjąć w tedy długą i trudną ścieżkę pracy nad sobą, żeby wyplewić to zło ze swojej głowy.
  • Odpowiedz
tromtadrata
  • 0
@CultedelaRaison: hmmm, sam to przechodziłem, i trzeba uważać żeby nie wyskoczyć z jednej skrajności w drugą. Mialem epizod i taki powiedzmy eksperyment że próbowałem „ nie być sobą” i robić inaczej niż dotychczas. I leciałem byłem bardzo ekspresywny z moimi emocjami, oraz właśnie więcej robiłem niż myślałem. Mniej myślałem dużo mówiłem. Przynosiło to pozytywne wyniki, ale też dużo takie zachowanie miało minusów. Trzeba po prostu znaleźć swój własny złoty środek,
  • Odpowiedz
tromtadrata
  • 0
@Kaczkoman: A nic do ciebie nie mam, nie musisz przepraszać, to jest taka luźna konwersacja, wymiana zdań, opinii na dany temat, i własnych doświadczeń. Ignorantem kompletnym nie jestem, i staram się słuchać innych. Bo tak spoglądać na coś tylko z jednej strony i uparcie się niej trzymać i wypierać fakt że istnieją inne strony, to głupota moim zdaniem. Bycie otwartym na spostrzeżenia i zdanie innych pozwala poznać że dany temat/problem/zjawisko
  • Odpowiedz
idziol
  • 0
Treść przeznaczona dla osób powyżej 18 roku życia...
  • 2
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
  • Teraz już raczej nie wiem na czym stoję. Gdyby się chociaż jedna uczciwa osoba znalazła, która by mi powiedziała prawdę, czy żyję? Jak żyję, to spoko. A jak nie żyję, to trudno. Owszem zaboli, ale jakoś to zniosę. Ale w ten sposób nie wiedząc o co tutaj w ogóle chodzi ja po prostu nie wyrobię.

Osiągnięcia