W 1974 roku lasery istniały zaledwie 14 lat. Stosowano je wówczas głównie w medycynie i telekomunikacji, ale mimo wszystko nie były to tak wszechobecny produkt, jak dziś. W tym roku Allan Carswell, profesor fizyki na Uniwersytecie York w Toronto, który był pod wielkim wrażeniem tej technologii zdecydował, że nadszedł czas, aby ktoś zrobił coś pożytecznego z laserem. Wraz z żoną Helen założyli firmę o nazwie Optech w celu komercjalizacji tej technologii.
Pod koniec lat siedemdziesiątych Optech zaczął sprzedawać dalmierze laserowe, które wykorzystywały pojedynczą wiązkę do określania odległości między emiterem laserowym a obiektem, na który został skierowany. W przeciwieństwie do większości innych dalmierzy dostępnych na rynku, detektory Optech były wystarczająco czułe, aby pracować z celami „niewspółpracującymi” - to znaczy, że nie trzeba było kierować lasera na lustro, aby zadziałał. Po zamontowaniu dalmierza laserowego na samolocie i skierowaniu go na ziemię, można było latać tam i z powrotem, aby zbudować profil topograficzny terenu.
We wczesnych latach 80-tych inżynierowie Optech wpadli na pomysł skanowania przestrzeni "w obie strony" za pomocą lustra. Powstałe niedługo później urządzenie znane jest dzisiaj jako lidar. Na zdjęcie wykonanym dla Toronto Star w 1986 roku możecie zobaczyć Carswell z modelem samolotu, który wyposażono w Larsen-500 firmy Optech, pierwszy batymetryczny system lidarowy firmy do pomiaru głębokości wody w oceanach, jeziorach i rzekach.
Larsen-500 był jednym z pierwszych komercyjnych lidarów powietrznych: jego 15-stopniowe pole widzenia pozwalało tworzyć bardzo szczegółowe jak na tamten czas mapy. Urządzenie wykorzystywało również zielony laser (długość fali 532 nanometrów), który mógł penetrować wodę. W Arktyce, gdzie woda jest czysta, wiązka Larsen-500 była widziana nawet 50 metrów pod powierzchnią oceanu.
W 1985 roku Optech dostarczył Larsen-500 do Kanadyjskiej Służby Hydrograficznej (CHS), która odpowiedzialna jest za tworzenie map nawigacyjnych wybrzeży Kanady i dróg wodnych. Do tego czasu mapy sporządzane były za pomocą sonaru zamontowanego na łodzi, ale mapowanie z samolotu było szybsze, bezpieczniejsze i bardziej wydajne. Trzy lata później CHS wydał pierwszą w historii mapę żeglarską opartą na batymetrii lidarowej.
Od tego czasu lidary Optech znacznie się poprawiły, a prędkość transmisji danych wzrosła z 20 Hz do 900000 Hz w najnowszej generacji. Jeden z najważniejszych projektów firmy umieszczony został na lądowniku Phoenix (NASA), który wylądował na Marsie 25 maja 2008 roku. Niosąc czujnik lidarowy zaprojektowany przez Optech. Był on częścią stacji meteorologicznej Kanadyjskiej Agencji Kosmicznej. Lidar wyrzucał impulsy laserowe pionowo w powietrze, podczas gdy detektor teleskopowy szukał odbić od cząstek pyłu i lodu, dostarczając danych o marsjańskiej atmosferze i pogodzie.
Co ciekawe Allana Carswella, nadal wykładał na York University, pracując w Optech, która została przejęta przez Teledyne Technologies w 2015 roku i obecnie znana jest jako Teledyne Optech.
Teskt pochodzi ze strony Elektronika, układy FPGA.
Komentarze (3)
najlepsze