Zbyt wysokie wymagania rodziców w dzieciństwie to niska samoocena w dorosłości

Źródło niskiej samooceny może leżeć w tym, co nam się w życiu przytrafiło. Może w dzieciństwie rodzice stawiali nam zbyt wysokie wymagania i byli nami rozczarowani, gdy im nie sprostaliśmy. A może przeciwnie - wszystko za nas robili. I teraz boimy się i z góry zakładamy, że sami sobie nie poradzimy.

[W.....g]

Zbyt niskie wymagania rodziców w dzieciństwie to zbyt wysoka samoocena w dorosłości.

[luke_f]

@WesolyProktolog: Wbrew pozorom często jest dokładnie na odwrót - w dziecku rodzi się często poczucie, że ono jest za głupie, zbyt nieporadne, skoro matka robi wszystko za nie i niczego nie wymaga. W końcu wobec kogo mamy naturalnie niższe wymagania? Wobec osób chorych, niepełnosprawnych, nienadających się do samodzielnego życia i działania. Niektórzy są rekompensują potem te kompleksy próbując sobie sztucznie zawyżać samoocenę, ale podstawą i tak jest właśnie ta niska.

[sekaszy]

@Instynkt: To są miliony sposobów. I on nie mówił o chwaleniu a o wymaganiach

Np Mały Mirek chce pomóc tatcie nosić węgiel do piwnicy, A Tate na to "Mirek nie męcz się, ić se pograj w internety". Tata myśli, że roi przysługę Mirkowi bo ten nie musi się męczyć i może się pobawić. Mirek za to czuję się jak ostatni przegryw o myśli, że Ojciec uważa go za fajtłapę która nie

[Sprzedawca_Odpowiedzi]

Rodzice mieli wobec mnie wymagania utopijne. Jeżeli na świecie istniał ktoś kto potrafił coś zrobić lepiej ode mnie, to byłem idiotą. Nigdy nie usłyszałem od swoich rodziców, że coś zrobiłem dobrze, choć zdarzało się, że czemuś sprostałem, bo udało mi się być bezwzględnie najlepszym. Wiedziałem, że są zadowoleni, bo nagradzali mnie milczeniem. Nie polecam tego modelu wychowania również z dokładnie odwrotnego powodu niż teza tytularna znaleziska. Kiedy wszedłem w dorosłość, okazało się,

[jadwiga-m]

@Sprzedawca_Odpowiedzi: Bardzo mnie poruszył twój komentarz. Jest bardzo obrazowy i niesamowicie trafny.

Ja, jak już wspomniałam, miałam dodatkowo oprócz zawyżonych wymagań również problem z brakiem konsekwencji w stawianiu tych wymagań. Jednak mimo to poczułam, że to, co napisałeś bardzo koresponduje z moimi doświadczeniami. Może też się z czymś taki spotkałeś? Podobieństwo, że po każdej przyniesionej piątce (system ocen 2-5) z rysunku rodzic nie spoczął, dopóki nie wyciągnął, że jakaś Joasia dostała

[f.....a]

@Sprzedawca_Odpowiedzi: @jadwiga-m: Ja nigdy nie byłem porównywany z innymi, ale od kiedy pamiętam byłem debilem jeśli nie mogłem czegoś załapać (+ psychiczne znęcanie i groźba fizycznego). W szkole jeszcze dodawaliśmy jabłuszka, a ja byłem debilem, bo nie potrafiłem załapać pisemnego dzielenia. Całą hecę z dzieleniem pamiętam szczególnie, bo od dziecka marzyłem by rodzice kupili komputer, a jak kupili, to tata zainstalował te cholerne edukacyjne matematyczne gry… Tak to się przeciwko

[jadwiga-m]

Nieważne czy masz duże czy małe wymagania, ważne żebyś był konsekwentny. Jeśli rodzic pod wpływem pięciominutowego poradnika i weekendowego napadu zaangażowania rodzicielskiego zacznie młodemu ciosać kołki na głowie za brak motywacji, nieposkładane ubranka albo za jedynkę z przyry, a po weekendzie oddali się do swojej pracy i nie będzie dzień po dniu pytał o postępy to i tak wychowa sobie chodzący życiowy dramat. Huśtawka wymagań wyniszcza, robi sieczkę z mózgu i sprawia,

[Szpinok]

@jadwiga-m: Historia mojego życia XD

[jadwiga-m]

@Wojtkov: Kurde, w punkt. Popraw mnie, bo może przejaskrawiam. U mnie tak czasem było (czasem inaczej, jak ich dopadał szał), ale może u ciebie nie było aż tak bardzo. Otóż: Jest rodzic, co ma wymagania: Hurrr, młody nie graj w gry bo tracisz czas, życie marnujesz, durr. I ten sam rodzic mówi "no co ja ci tam mogę zaproponować w zamian... no nie wiem... może nauka jakaś. Jakaś czegoś nauka... no

[nowywinternetach]

Od dziecka się nie wymaga, a dziecko się UCZY. Jak my damy mu przykład, jak my pokażemy mu jak żyć - wyrośnie dobrze. Dziecko to KOPIA NAS, rodzic to autorytet, a ten sam rodzic często mówi - nie moja wina, że się "zepsuło", za to moja zasługa, gdy odnosi sukcesy (a więc nie jego, nie ma docenienia).

Mamy dać mu też MIŁOŚĆ (nie wszyscy wiedzą jak ma się objawiać), AKCEPTACJĘ (czyli nie

[JestemD]

@nowywinternetach: Rodzice tez często zapominają, że dzieci nigdy nie robią tego co się do nich mówi. Zawsze robia za to to co widzą u dorosłych.

[turbonerd]

Najgorzej jest jak wymagania rodziców nie idą w parze z potencjałem dziecka. Zarówno w jedną, jak i w drugą stronę. Przykładowo:
- Niskie wymagania + Niski potencjał = Zwykłe dziecko, nic wielkiego nie osiągnie, ale będzie np. dobrym biurowym korposzczurem, fryzjerką lub jakimś kierownikiem zmiany w Biedronce.
- Niskie wymagania + Wysoki potencjał = Często kończy się gangsterką, dragami, itd., bo dziecko ma dużo pomysłów i energii, niekoniecznie dobrze ukierunkowanych.
- Wysokie

[turbonerd]

Albert Bandura sie za glowe by zlapal, gdyby to przeczytal.

@boltzmann: Nie znam człowieka, ale jeśli ma podobne wnioski, to przekaż mu piąteczkę ode mnie ( ͡° ͜ʖ ͡°) A serio, to jeśli chodzi Ci o uczenie się obserwacyjno-modelowe, to też się w wielu kwestiach pokrywa, bo jeśli rodzice są ambitni względem dziecka, to zwykle są też ambitni względem siebie. Jeśli ambitne dziecko widzi jak ambitny ojciec

[boolion]

@turbonerd wymagania moga byc tez absurdalne. Bylem zdolny i mialem dobre wyniki w nauce, ale to i tak bylo za malo dla matki. Zawsze znalazl sie ktos z lepszym wynikiem, do ktorego musiala mnie porownac. Zyje i bede zyl z czajaca sie gdzies z tylu glowy obawa przed porazka. To oznacza potezna dake niepotrzebnego stresu w zyciu codziennym i problemy ze zdrowiem.

[Wanzey]

Raczej rodzice, którzy spełniają swoje marzenia kosztem swoich dzieci, w myśl ja nie dałem rady zostać ginekologiem to syneczek zostanie

[rzepicha_slowianka]

@Wanzey: dokładnie. I niestety, taka postawa rodziców jest często spotykana. A gdy juz dorosle dziecko pójdzie swoja drogą, to nigdy nie doczeka się pochwaly czy zadowolenia. Znam taki przypadek: matka nie wspiera dorosłego syna, czy to w sukcesach jakie osiąga, czy gdy dostanie nową, dobra pracę- nigdy nie jest zadowolona. Ciągle jakies ale. Bo nie jest taki jaki ona chce by był. Nie ma takiego wyksztalcenia, nie pomyka w garniturku, nie

[Manah]

@rzepicha_slowianka: Olać matkę, odciąć się od jątrzycielki. Szkoda zdrowia.

[alkoholik000]

Moja matka jest jebnięta a ojciec lubił sobie wypić i nie brał tak naprawdę udziału w moim wychowaniu, rodzeństwa nie posiadam. W wielkim skrócie, na porządku dziennym był w moim domu ryk i wyzwiska z byle powodu, zero prywatności, nigdy nie mogłem mieć swojego zdania. Z takich lepszych akcji pamiętam wyrwanie kabla od listwy razem z gniazdkiem podczas korzystania z komputera, rzucanie we mnie talerzem, ponieważ dostałem złą ocenę w szkole, przeszukiwanie

[ameneos]

@alkoholik000: Co ty wiesz o braku prywatności? Zawsze może być gorzej, przykładowo mogłeś mieszkać w 4 osoby na 30 metrach jak ja. A ojciec zawsze nieobecny duchem, rodzinę założył dla wiktu i opierunku, zwłaszcza, że miał już 40 na karku... U mnie też awantury o nic, ale nic dziwnego, jak sobie na głowach siedzieliśmy. Nawet ksiądz po kolędzie sugerował, że to nie warunki dla rodziny... Tak samo, jak siostra dostała kuratora,

[galicjanin]

@PodlaskaKnaga: pewnie jeszcze ksiądz matce robił wodę z mózgu i zamiast podać dziadyge na Policję, zamknąć w psychiatryku na leczenie i wystąpić o zakaz zbliżania się, a nawet o rozwód, ta cierpiała w samotności "bo każdy dźwiga swój krzyż" (uniwersalna odpowiedź na wszystko wioskowych księży) i tylko modliła się o nawrócenie starego, zgadłem?

[Manah]

Nikt nie jest w stanie wyrządzić dziecku większej psychicznej krzywdy niż rodzic.

[BoJaProszePaniMamTuPrimasorta]

Nic nowego, to akurat dość logiczny wniosek. Rodzice zbyt wymagający, którzy gnoją swoje dziecko i nigdy go nie chwalą, prawdopodobnie wychowają kogoś, kto nie będzie wierzyć w swoje możliwości. Wielu ludzi nie rozumie tego, że można wymagać, a jednocześnie chwalić i nagradzać. Zbyt łatwo jest posiadać dzieci. Pyk, robisz sobie i elo. Takich rzeczy powinno uczyć się na WDŻ czy też poświęcić dedykowany przedmiot temu, w jaki sposób należycie wychowywać dzieci, aby