"Po 22 latach dostałam szansę, żeby chodzić"
"Marzę o tym, żeby założyć kiedyś normalne buty. Żeby ubrać zwiewną sukienkę i iść potańczyć. Mam na imię Asia, niedawno skończyłam 22 lata. Od urodzenia choruję na mózgowe porażenie dziecięce, przez które nie chodzę tak jak zdrowi ludzie."
Siepa z- #
- #
- #
- #
- #
- #
- 100
- Odpowiedz
Komentarze (100)
najlepsze
Komentarz usunięty przez moderatora
Także głowa do góry i idź zaruchać. Nawet rokse.
@trustME: Efektem skali nazywamy zmniejszenie kosztów jednostkowych przy wzroście skali przedsięwzięcia. Tu raczej nie o to chodzi.
Ostatnia operacja to było zlikwidowanie stawu skokowego (artrodeza).
Nie boli i chodzić w zasadzie dalej nie mogę, ale przynajmniej mogę gdzieś przebywać bez wykrzywaiania mordy z bólu.
Zazdroszczę gdy widzę jak ludzie idą chodnikiem.
Nie miałem pojęcia jak może brakować takich zupełnie normalnych rzeczy:
- swobodny spacer
Czesto nam pewnie robi sie zal (przynajmniej mi) osob, ktore wyladowaly na wozku, ale jakos nie zdarzylo mi sie pomyslec jak to jest paskudnie jak ktos nidy nie mogl jeszcze normalnie chodzic...
Cieszmy sie z takich podstawowych spraw i docenmy to bo jak widac sa ludzie, ktorym nie jest to dane, a my potrafimy narzekac na totalne bzdury...
Czarny humor mod off
Wpłacone (⌐ ͡■ ͜ʖ ͡■)
"...żeby ubrać zwiewną sukienkę i iść potańczyć..." - i mądra, bo większość dziewczyn teraz to w kalesonach.