Co zwierzęta wiedzą o umieraniu. Żałoba żyraf i wilków

Obserwacje ich zachowań sugerują, że wiedzą o nim całkiem sporo. Wydaje się, że przeżywają żałobę po stracie najbliższych. Czy jednak mają świadomość swojej własnej śmiertelności? [W komentarzu całość]

[MalyBiolog]

Pewnego dnia profesor Fred Bercovitch, zoolog z Uniwersytetu Kioto i ekspert Giraffe Conservation Foundation, podążał w Zambii za grupą żyraf należących do rzadkiego podgatunku, którego nie można spotkać w ogrodach zoologicznych. Jego uwagę przykuła młoda samica pochylająca się nad ciałem martwego dziecka, które urodziła kilka tygodni wcześniej. Choć młode nie żyło co najmniej od kilku godzin, matka nie porzuciła go, lecz uparcie pozostawała przy jego zwłokach. Co jakiś czas rozstawiała szeroko swoje przednie nogi i zwieszała ku martwemu niemowlakowi swoją długą szyję, po czym lizała go przez kilka minut. Naukowiec postanowił pozostać w pobliżu, by obserwować zachowanie żyrafy. Okazało się, że dopiero po dwóch dobach pogodziła się z sytuacją.

Przez cały ten czas zwierzę trzymało się z dala od reszty grupy, choć normalnie samice żyraf nie rozstają się z resztą kompanii.

Tak umiera zwierzę

Bercovitch

[MalyBiolog]

@MalyBiolog:
Filmowcy Jim i Jamie Dutcher, sławni podglądacze życia wilków i założyciele organizacji Living with Wolves, opisywali perypetie watahy, którą przez wiele miesięcy obserwowali w Kanadzie. Smutki i radości przeplatały się ze sobą. Po zabiciu jednej z młodych samic przez pumę zachowanie stada wyraźnie się zmieniło. Dutcherowie relacjonowali: "Wspólne radosne wycie zostało zastąpione przez płaczliwe zawodzenie pojedynczych osobników. Wataha regularnie odwiedzała miejsce, w którym zginęła ich towarzyszka. Wilki szły wtedy powoli i bardzo cicho, z głowami i ogonami zwieszonymi ku ziemi. Trwało to sześć tygodni. Dopiero po tym czasie stado odzyskało równowagę".

Dodajmy na koniec opis zachowania gęsi gęgawy pozostawiony przez twórcę etologii, noblistę Konrada Lorenza. "Po stracie partnera widać było u niej te same symptomy, które psycholog John Bowlby obserwował po pewnym czasie u osieroconych małych dzieci - ptak miał oczy głęboko zapadnięte, pusty wzrok, głowę zwieszoną, był apatyczny i wyciszony" - pisał uczony.

Czy jednak założenie, że zwierzęta są zdolne do tych samych emocji co my, nie jest błędne? Może niepotrzebnie antropomorfizujemy ich zachowania,