„Kiedy zespół grał swoje pierwsze koncerty w pubach, Knopfler prosił barmana o ściszanie wzmacniacza, aby goście mogli spokojnie rozmawiać w trakcie koncertu.”
Jeśli słuchacie muzyki rockowej powinniście poznać o jaki zespół chodzi po nazwisku z powyższego cytatu. Jeśli dalej nie wiecie podpowiem, że chodzi o zespół Dire Straits. Nie zyskał on tak wielkiej popularności jak Queen, czy The Rolling Stones, ale na pewno jest wart poświęcenia uwagi.
Dire Straits to brytyjska grupa rockowa założona w 1977 roku przez Marka Knopflera, Davida Knopflera, Johna Illsleya i Picka Withersa. Zaczęło się od spotkania Davida z pracującym w charakterze księgowego Johna. Połączyła ich wspólna pasja i chęć grania. Wkrótce po tym dołączył do nich brat Davida, Mark (grający wcześniej w Brewer’s Droop i Cafe Racers), który został liderem zespołu. Wiosną 1977 wynajęli mieszkanie i zaczęli wspólne granie. Po dołączeniu perkusisty grupa nagrała pierwsze demo. Za namową kolegi Picka zespół przyjął nazwę Dire Straits. Początkowo grupa występowała jako Cafe Racers. Demo to zawierało przede wszystkim utwór „Sultans of Swing”, a oprócz niego Down to the waterline, Sacred Loving, Water of Love i Wild West End. Po niedługim czasie zespół wyruszył w trasę koncertową jako support dla “Talking Heads”.
„Sultans of Swing” stał się przebojem nieoczekiwanie, wówczas bardzo popularna była muzyka punkowa.
Pierwsza płyta zatytułowana po prostu „Dire Straits” ukazała się w roku 1978, a druga „Communiqué” już rok później. Po wydaniu drugiej płyty z zespołu odszedł David Knopfler, a na jego miejsce został przyjęty Roy Bittan (instrumenty klawiszowe), który grał wcześniej w grupie Bruce'a Springsteena.
Wzbogacony o brzmienie instrumentów klawiszowych, trzeci album Making Movies (1980) potwierdził popularność grupy. Następna propozycja grupy, Love Over Gold (1982), była logiczną kontynuacją poprzedniego albumu, tu jednak Mark Knopfler zaczął rozwijać skrzydła jako bardzo utalentowany kompozytor. Płytę otwiera niemal piętnastominutowy utwór "Telegraph Road", jest to opowieść o postępie cywilizacji i wyobcowaniu w niej człowieka (temat kontynuowany także w innym utworze – "Industrial Disease"). Z kolei "Private Investigations" opowiada o życiu prywatnego detektywa i podany podobnie jak "Telegraph Road" jest bardzo rozbudowany muzycznie.
W roku 1984 ukazał się album koncertowy Alchemy. Dire Straits zaprezentowało na niej bardziej rozbudowane i inaczej zaaranżowane wersje starych utworów, np. utwór "Sultans of Swing" na Alchemy jest dwukrotnie dłuższy od studyjnej wersji z Dire Straits. Płytę zamykała kompozycja Marka Knopflera ze ścieżki dźwiękowej filmu "Local Hero".
Rok później wydana została najpopularniejsza płyta zespołu, Brothers in Arms (1985), która stała się także jedną z najpopularniejszych i najlepiej sprzedających się płyt w historii rocka[1], a także jedną z pierwszych płyt rockowych nagraną i zmiksowaną całkowicie w formacie cyfrowym i wydaną na nowym wówczas formacie CD. Zawierała przeboje "Brothers in Arms", "Walk of Life" oraz "Money for Nothing" – opowieść o tym, jak przeciętni ludzie postrzegają życie gwiazd. "Money for Nothing" była ilustrowana teledyskiem wykorzystującym komputerową animację 3D, a motyw przewodni z utworu: "I want my MTV" był przez pewien czas oficjalnym sloganem muzycznej stacji telewizyjnej MTV. W nagraniu uczestniczył gościnnie Sting.
W 1988 ukazał się album kompilacyjny Money for Nothing, zawierający największe przeboje zespołu (w znacznej części zremiksowane, a dwa utwory są w wersjach koncertowych).
Ostatni album z nowym materiałem - On Every Street - został wydany w 1991, jednak nie powtórzył sukcesu poprzedniej płyty studyjnej. Nie przeszkodziło to jednak zespołowi w odbyciu długiego, ogólnoświatowego tournée.
W 1993 ukazał się drugi album koncertowy, On the Night, a dwa lata później BBC wydała płytę Live at the BBC (1995) z utworami Dire Straits zarejestrowanymi pod koniec lat siedemdziesiątych. Na tej płycie pojawił się jedyny utwór grany przez Dire Straits, a nienapisany przez Marka Knopflera – "What's The Matter Baby", który został skomponowany przez brata Marka – Davida.
W 1995 działalność zespołu została nieoficjalnie zawieszona.
W 1998 ukazał się album kompilacyjny Sultans of Swing: The Very Best of Dire Straits. W 2005 roku wydana została płyta The Best of Dire Straits & Mark Knopfler: Private Investigations z największymi przebojami grupy na przestrzeni lat, zawierająca także utwory Marka Knopflera z kariery solowej.
Inne popularne piosenki Dire Straits:
Źródła:
//pl.wikipedia.org/wiki/Dire_Straits
//www.rockers.com.pl/rockopedia/zespol/historia/67.html
//www.magazyngitarzysta.pl/ludzie/artykuly/2099-100-solowek-wszech-czasow.html
Komentarze (155)
najlepsze
zamilcz
Bez przesady. Po prostu od dawna nie nagrywają.
Po wydaniu "Brothers In Arms" byli największą gwiazdą na rockowej scenie.
Unikalność tego zespołu to Knopfler i jego arcygenialne wyczucie melodii oraz gitarowa wirtuozeria. Mimo fantastycznej techniki, nie jest on typem wymiatacza, stawia na klimat, gra oszczędne, pięknie artykuowane dźwięki. Jego
@Pandaa:
@Lechu1777: Gitary dla leworęcznych są droższe i trudniej dostępne i zdecydowana większość gitarzystów leworęcznych gra na wersjach praworęcznych. Byli oczywiście jeszcze tacy wariaci jak np. Kaczmarski, co byli praworęczni, a grali lewą ręką na odwróconych strunach :D
Knopfler w maju przyjeżdża z nową płytą do Polski, bilety już dostępne.
Przesterowanie to efekt dający olbrzymi potencjał, już nie gadaj, że nie. Owszem, doceniam sztukę grania na gitarze bez tego (IMHO chyba dużo trudniej), z drugiej strony przester właściwie użyty daje możliwości przekraczające zasięg czystego grania. Taka moja opinia. Z resztą, Gilmour też używał lekkiego przestera, więc o czym mówimy? Metallica, Megadeth - że tylko najpopularniejsze grupy wymienię - to już też klasyka gitary i basta. W wielu utworach nie