[Tratak]

Wow wow wow,
Właśnie zdałem sobie sprawę, że mój największy strach nie jest strachem.

Trochę to zagmatwane, może ktoś zrozumie.

Już jako dziecko bałem się, że jutrzejszy ja będzie innym ja. Bo czy nie strasznym jest myśleć inaczej za jakiś okres czasu? Skąd mam wiedzieć, że będę wtedy tą samą osobą? Pisząc tą samą osobą mam na myśli ten sam umysł, status quo kiedy jestem-żyję.

Dopiero dzisiaj, po obejrzeniu Wielkiego Gatsbyego z 1974 roku zdałem sobie sprawę, że miałem słuszna obserwację, ale idiotyczny wniosek. Wniosek powinien brzmieć; bój się tego, że nie będziesz przeszłym ja.
(Wracam do pytania "Skąd mam wiedzieć, że będę tą samą osobą?", wnioskuję; nie będę tą samą osobą, ponieważ mój przyszły umysł jest determinowany przez wcześniejszą aktywność umysłu.)

Samemu mi tą teoria wydaje się idiotyczna, ale widzę w tym idiotyźmie prawdę. Gatsby miał zieloną latarnię, każdy ma, ale nikt jej nie sięgnie, ponieważ przeszłe JA nie istnieje. Jakbyśmy starali, nigdy nie zaznamy tej potencjalnej ekscytacji, jaką możnaby zaznać gdybyśmy sięgnęli zielonej latarni w momencie, gdy ją wykreowaliśmy.

Tylko przyszłość ma sens.

#psychologia #film #przemyslenia

[KomendaGlownaPolicji]

@Tratak: jestem z przyszlosci i szukam sary connor

[Nemayu]

@Tratak:

wnioskuję; nie będę tą samą osobą, ponieważ mój przyszły umysł jest determinowany przez wcześniejszą aktywność umysłu.

To nie chyba ci się wkradło przez pomyłkę. Masz chyba na myśli qualia.