[mobutu2]

To był ciężki tydzień - sadziłem ziemniaki jak niewolnik na galerach. Ale wolam zwolenników walki z fałszowaniem historii, jak zawsze. Przejdźmy teraz do najkłamliwszych historycznie #!$%@?ów - żeglarzy.

Jak dostać się z Atlantyku na Pacyfik - 1.

Gdy zdano sobie sprawę, że Ameryka to nie Indie, pojawiło się pytanie, czy możliwe jest opłynięcie Ameryki i dotarcie do Indii. Kontynent amerykański został dość szybko opłynięty od południa przez Cieśninę Magellana. Hiszpańskie galeony płynęły wzdłuż zachodniego wybrzeża obu Ameryk. Była to regularna trasa.

Innym możliwym rozwiązaniem było opłynięcie Ameryk od północy. Zadanie to stało się znane jako znalezienie Przejścia Północno-Zachodniego.

Analogicznie Przejście Północno-Wschodnie to trasa z Atlantyku na Ocean Spokojny, omijająca kontynent Eurazja od północy.

Oczywiście poszukiwania zarówno Przejścia Północno-Zachodniego, jak i Przejścia Północno-Wschodniego opierały się na założeniu, że Azja i Ameryka są oddzielone cieśniną. Nie było też dokładnych informacji na ten temat.

Witamy naszego bohatera.

Lorenzo Ferrer Maldonado napisał raport do króla o swojej podróży 1588 roku. Doniósł królowi Hiszpanii, że odnaleziono Przejścia Północno-Zachodniego, a także ustalił istnienie tak zwanej cieśniny Anian, która oddziela Amerykę od Azji.

Maldonado napisał i opublikował jeszcze jedną książkę o nawigacji w 1626 roku. Więc jest to prawdziwy człowiek z tamtych czasów.

Raport Maldonado stał się powszechnie znany w 1790 roku, kiedy wykład na temat jego podróży został odczytany w Paryskiej Akademii Nauk. W 1791 roku Alessandro Malaspina wyrusza dwoma statkami, aby sprawdzić odkrycie przejścia, ale go nie znajduje.

Przypomnę społeczeństwu, że cieśnina między Azją a Ameryką została odkryta przez rosyjskiego nawigatora duńskiego pochodzenia Vitusa Beringa w 1728 roku.

Istnienie Przejścia Północno-Zachodniego zostało udowodnione w połowie XIX wieku przez odkrywców, którzy podróżowali drogą lądową. Dopiero Amundsen zdołał po raz pierwszy przepłynąć z Oceanu Atlantyckiego na Ocean Spokojny, opływając Amerykę od północy w 1906 roku.

Jak wygląda sytuacja - mamy manuskrypt z początku XVII wieku i na pierwszy rzut oka i na drugi manuskrypt jest autentyczny i ten badacz morskich szlaków naprawdę istniał. Opisuje on jednak swoją podróż, która stała się możliwa dopiero na początku XX wieku, pomimo licznych prób dokonania tego odkrycia geograficznego przez samych Hiszpanów, a później Brytyjczyków, i Francuzów.

W tym przypadku roszczenie Maldonado do pierwszeństwa w odkryciu stało się absurdalne, ponieważ minęło zbyt wiele czasu między opowieścią o osiągnięciu i faktycznym zrealizowaniem tego wyczynu. Wyobraźmy sobie sytuację, w której jakiś Henry Hudson, na przykład, mógłby faktycznie znaleźć Przejście Północno-Zachodnie zaledwie 25 lat po literackiej podróży Maldonado. Wtedy oczywiście dzisiejsi uczniowie uczyliby się o życiu i przygodach wybitnego polarnika Maldonado. I uważaliby historię o podróży 1588 roku, zawartą w rękopisie, tym raporcie królu, za opis prawdziwej podróży. A cieśnina Beringa została by poimienowana Anian jak chciał Lorenzo.

Byłby szanowanym człowiekiem, ale teraz nie ma o nim nawet artykułu w polskiej wikipedii. Nikt nie lubi wspominać o tym żeglarzu w dzisiejszych czasach. Bo pośrednio rzuca cień na innego szanowanego odkrywcę.

Manuskrypt Maldonado został wydrukowany dla publiczności w 1814 roku przez słynnego mediolańskiego bibliotekarza Carlo Amoretti. Karlo jest znany przynajmniej z tego, że "odnalazł" i opublikował dzienniki geniusza wszystkich czasów i narodów Leonarda da Vinci.

W 1797 roku Carlo Amoretti nagle znajduje rękopis w języku włoskim, a w 1800 roku publikuje zawarte w nim notatki Antonio Pigafetty na temat pierwszego opłynięcia kuli ziemskiej przez Magellana w latach 1519-21. Znane są trzy inne rękopisy z notatkami Pigafetty, ale wszystkie są w języku francuskim. Jednakże wszystkie cztery rękopisy są uważane za kopie zaginionego oryginału.

Oczywiście istnieją inne źródła historyczne wspominające o podróży Magellana. Problem w tym, że szczegóły podróży znamy jedynie z relacji Pigafetty. I jak podaje Wikipedia "Nie jest jasne, kiedy po raz pierwszy został opublikowany tekst Relacji Pigafetty i jaki język został użyty w pierwszym wydaniu, biorąc pod uwagę, że oryginalny tekst zaginął."

Jeszcze cytat z Wikipedii: "Z filologicznego punktu widzenia, francuskie edycje Pigafetty wydają się pochodzić z włoskiej wersji oryginalnej, podczas gdy pozostała włoska edycja wydaje się pochodzić z francuskiej wersji."

Podsumowując: największe osiągnięcie ludzkości, opłynięcia kuli ziemskiej, osiągnięcie o wielkim, jak powiedzieliby dziś, znaczeniu geopolitycznym, zostało po prostu zapomniane.

Przypomniano o nim prawie trzysta lat później. Jak to mogło być możliwe. Na przykład gdyby opis podróży od samego początku był odbierany jako literatura piękna. Średnio rozrywkowe powieści, zwłaszcza z XVI wieku, są zapomniane cały czas.

#historia #gruparatowaniapoziomu #zeglarstwo #geografia

[Gorkel]

@mobutu2 Держитесь товарищ, мы будем пользоватся ещё выкопом