[Hortennsia]

Moi rodzice mało czego dorobili się w życiu. Dom i działkę dostali po dziadkach. Samochód też, drugi kupili za pieniądze z sprzedanej działki.
Całe wyposażenie, meble, sprzęty odziedziczyli.. Jak na tacy. A mimo wszystko całe życie żyliśmy ubogo. Ciągle była bieda.
Mnie już od najmłodszych lat nastawiali na to, że mam iść szybko zarabiać i dokładać się do rachunków, bo jesteśmy biedni.
Oboje pracowali, ale pieniądze rozpływały im się w rękach.. Na co? No właśnie nie wiem.
Zarówno ja jak i rodzeństwo nie mieliśmy żadnych zabawek, wycieczek, wakacji, wyjazdów. Ciuchy po kimś lub z pomocy dla ubogich.
Na każdą prośbę lub marzenie była odpowiedz - "Nie mamy pieniędzy, nie wiesz że jest ciężko?!".

No i teraz cyk. 20 lat pózniej. Ja, siostra i brat pracoholicy. Brat na dodatek alkoholik. Siostra wybrała na męża pracoholika, który się na śmierć zarobi, bo od rana do nocy pracuje fizycznie. W weekendy też robota, dnia wolnego nie wezmą, bo pieniądze uciekają..
Jak się spotykamy, to oni tylko o tej pracy potrafią rozmawiać. Ścigają się kto ciężej pracował i więcej. Szukają w tym akceptacji rodziców, a rodzicom ciągle mało.. Ciagle bieda, ciągle skromnie.
Jak wysyłaliśmy im kasę, to nic to nie dało na dłuższą metę. Wszystkie wartościowe przedmioty w domu mają od nas.

Ja się w końcu wyłamałam i tym samym zostałam uznana za "leniwą" i "nieroba". Próbowali wjechać mi na ambicje porównując do brata i siostry. Jak nie pomagało, to wmawiali mi, że tyle tracę nie biorąc nadgodzin. Dawali odczuć swoje rozczarowanie na tysiąc sposobów.
Całe szczęście, że byłam daleko i nie mieli już na mnie takiego dużego wpływu. Musiałam nauczyć się żyć na nowo, zbudować podejście do zarabiania, pracy, odpoczynku.

Minęło sporo czasu i przez nich cały czas mam strach, że nagle zostanę bez hajsu i będę biedna. Zaprogramowali mi przekonania, że nawet jak pieniądzę są to za chwile ich nie będzie. Tylko ciężka praca się liczy i pożyteczna jest ta osoba, która ciężko pracuje. Wyhodowali taką pogardę dla osób słabych i mniej pracowitych.

Jaki szok życiowy przeżyłam gdy pojechałam do Włoch, a tam artyści. Muzycy, studenci... Pracowali jeden dzień w tygodniu i mieli lekkie podejście do obowiązków i terminów. Myślałam, że oszaleje jak kumpel w restauracji potrafił gadać z klientem przez pół godziny w czasie zmiany i tak kilka razy w ciągu dnia. Lub gdy wychodzili sobie po coś do sklepu i wracali po godzinie, a nikt nie miał pretensji.
Szok kulturowy to mało powiedziane. A potem przestałam mieć silne bóle w klatce, ataki paniki, wypadające włosy i minęła bezsenność.
Pierwszy raz zaczęłam żyć bez stresu i rosnącego napięcia.

Teraz specjalnie opowiadam rodzinie o mojej obecnej pracy i o tym, że czasami cztery dni w tygodniu tylko pracuje innym razem nie robię nic przez tydzień jak nie muszę. Stara to skacze po suficie, robi się zaraz czerwona na twarzy jak burak i oburzona jest. Ojciec tylko straszy mówiąc "zobaczysz, zobaczysz jak skończysz".
Lepiej jednak mieć kilka lat wspaniałego życia w spokoju spełniając marzenia i pasje, niż całe życie w strachu i obsesyjnym myśleniu o pieniądzach.

A piszę to z okazji rozpoczęcia terapii. Sama nie dam rady ogarnąć tematu do końca, ponieważ wryli mi go w mózg i cały czas odczuwam lekki dyskomfort nie zależnie od stanu konta i zdrowia.
#gownowpis

[ZenujacaDoomerka]

@Hortennsia: utożsamiam się z tym. Przez życie w biedzie ciągle żyje teraz w strachu że za chwilę mogę nie mieć na jedzenie. Nieważne ile zarabiam czy 2k czy 7k ciągle mam wrażenie że jestem na skraju bankructwa nawet jeśli mam odłożone.

[Winatuska]

@Hortennsia: taaa polski kult #!$%@?, nie daj sie, trzymaj sie

[Hortennsia]

@ZenujacaDoomerka Dokładnie, ja teraz zarabiam jakieś 6-8 na rękę, co dla mnie jest absolutnym sukcesem. Jednak i tak się boję, że nagle zostanę z niczym.

[VAPORUMBAN]

@ZenujacaDoomerka Polacy w ogóle żyją w permanentnym strachu przed wszystkim. Boją się: wojny, utraty pracy (często #!$%@?), kryzysu, sąsiadów, rodziców, szefa, szef się z kolei boi pracowników. Kraj paranoi.

[Hortennsia]

@VAPORUMBAN dokładnie!

[not_me]

@Hortennsia: W sumie u mnie podobnie było, nie wiem gdzie te pieniądze xD Zarabiam, mam większe zobowiązania niż oni mieli, a żyję na wyższym poziomie. Fakt, że oni żyli w czasach, w których była mniejsza dostępność wielu produktów i nie było tego taniego chińskiego szajsu, ale np. żebym miała za luksus, że bogatsza kuzynka dostała simsy na święta, a jakąś książkę no to kurde no xD To były czasy przed internetem,