Sobota 23 Września A.D. 2023 SOBOTA SUCHYCH DNI WRZEŚNIA Wspomnienie Świętego Linusa Papieża i Męczennika Wspomnienie Świętej Tekli Dziewicy i Męczennicy
I Lekcja (Kpł 23, 26-32) W one dni: Przemówił Pan do Mojżesza i rzekł mu: «Dziesiąty dzień tego miesiąca siódmego jest dniem Oczyszczenia; będziecie mieli zwołanie święte, umartwicie postem dusze wasze i złożycie ofiary całopalne Panu. Tego dnia nie będziecie wykonywali żadnej pracy, bo jest to dzień oczyszczenia, abyście się oczyścili przed Panem, Bogiem waszym. Każda osoba, która nie umartwi się tego dnia, będzie wykreślona ze swojego narodu i każda osoba, która by wykonała jakąkolwiek pracę tego dnia, zatracę ją wpośród jej narodu. Żadnej pracy nie wykonacie. Jest to prawo wieczne dla potomnych waszych we wszystkich miejscach waszego zamieszkania. Będzie to dla was szabat, odpoczynek zupełny i umartwicie (postem) dusze wasze; dziewiątego dnia tego miesiąca wieczorem, od wieczoru do wieczoru zachowacie odpoczynek wasz» – mówi Pan wszechmogący.
II Lekcja (Kpł 23, 39-43) W one dni: Przemówił Pan do Mojżesza i rzekł mu: «Piętnastego dnia, miesiąca siódmego, gdy zbierzecie zboża z ziemi, będziecie obchodzić święto ku czci Pana dem dni; dnia pierwszego będzie uroczysty odpoczynek i dnia ósmego będzie uroczysty odpoczynek. Pierwsze dnia weźmiecie jabłek rajskich, liści palmowych, gałązek z drzew gęstych, tudzież z wierzb nad rzeką i będziecie się cieszyć w ciągu siedmiu dni przed Panem, Bogiem waszym. Będziecie obchodzić to święto ku czci Pana przez siedem dni każdego roku. Jest to prawo wieczne dla potomków waszych: w miesiącu siódmym będziecie je obchodzić. Przez siedem dni będziecie przebywać pod szałasami; wszyscy obcy w Izraelu będą mieszkali pod szałasami; dlatego, aby wasi potomkowie wiedzieli, iż sprawiłem, że synowie Izraelowi mieszkali pod szałasami, gdym ich wyprowadził z ziemi egipskiej. Jam jest Pan Bóg wasz».
III Lekcja (Mi 7, 14; 7, 16; 7, 18-20) Panie, Boże nasz, paś swój lud laską swoją, trzodę swego dziedzictwa, tych, co mieszkają samotnie w lesie, jak za dawnych dni. Ujrzą narody i okryją się wstydem wbrew całej ich potędze. Jakiż bóg jest podobny do Ciebie, który usuwasz nieprawość i przebaczasz grzechy reszcie Twojego dziedzictwa? Nie upiera się On w gniewie, bo lubi okazywać łaskę. Jeszcze raz zmiłuje się nad nami, podepcze nasze nieprawości, a wszystkie grzechy nasze rzuci do morza. Ty zachowasz wierność dla Jakuba, i łaskę dla Abrahama, tak jak przysiągłeś ojcom naszym za dni starodawnych, Panie Boże nasz.
IV Lekcja (Zch 8, 14-19) W one dni: Przemówiło słowo Pańskie do mnie: To mówi Pan Zastępów: «Jak umyśliłem, aby was utrapić, gdy mię do gniewu pobudzili ojcowie wasi, mówi Pan, a nie zmiłowałem się, tak rozmyśliwszy się postanowiłem w te dni dobrze uczynić domowi Judy i Jeruzalem. Nie bójcie się! Te więc są rzeczy, które czynić będziecie: Mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, prawdą i sądem Pokoju sądźcie w bramach waszych. A nikt przeciw przyjacielowi swemu niech nie myśli złego w sercu swoim przysięgi kłamliwej nie miłujcie; bo to wszystko jest, czego nienawidzę, mówi Pan». – I stało się słowo Pana Zastępów do mnie mówiąc: «To mówi Pan Zastępów: Post czwartego i post piątego, i post siódmego, i post dziesiątego miesiąca obróci się domowi Judy w wesele i radość, i znamienite uroczyste święta; tylko prawdę i pokój miłujcie!» – mówi Pan Zastępów. Bogu dzięki.
V Lekcja (Dn 3, 49-51) W one dni Anioł Pański zstąpił z Azariaszem i z towarzyszami jego w piec i wyrzucił płomień ognia z pieca, i uczynił wśród pieca jakby wiatr rosisty przewiewający, a płomień rozchodził się nad piecem na czterdzieści dziewięć łokci, i wypadł, i popalił tych Chaldejczyków, których znalazł koło pieca, sługi królewskie, którzy podniecali ogień. (Azariasza i jego towarzyszy) nie dotknął się wcale ogień, ani ich nie zasmucił, ani żadnej przykrości nie uczynił. Wtedy ci trzej jakby jednymi usty chwalili i wysławiali, i błogosławili Boga w piecu mówiąc:
Hymn (Dn 3, 52-59) Błogosławiony jesteś, Panie, Boże ojców naszych: i chwalebny, i sławny na wieki. I błogosławione prześwietne imię Twoje, które jest święte: i chwalebne, i sławne na wieki. Błogosławiony jesteś w świętym przybytku chwały Twojej: i chwalebny, i sławny na wieki Błogosławiony jesteś na świętym tronie Królestwa Twego: i chwalebny, i sławny na wieki. Błogosławiony jesteś dla Boskiej władzy i rządów Twoich: i chwalebny, i sławny na wieki. Błogosławiony jesteś, który siedzisz na Cherubach, a wzrokiem zgłębiasz przepaści: i chwalebny, i sławny na wieki. Błogosławiony jesteś, który się unosisz na skrzydłach wichru i chodzisz po falach morskich: i chwalebny, i sławny na wieki. Niech Cię błogosławią wszyscy Aniołowie i Święci Twoi: i niech Cię chwalą i sławią na wieki. Niech Cię błogosławią niebiosa, ziemia, morze, i wszystko, co się w nich znajduje: i niech Cię chwalą, i błogosławią na wieki. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu: i chwalebnemu, i sławnemu na wieki. Jak była na początku i teraz, i zawsze, i na wieki wieków, amen: i chwalebnemu, i sławnemu na wieki. Błogosławiony jesteś, Panie, Boże ojców naszych: i chwalebny, i sławny na wieki.
VI Lekcja (Hbr 9, 2-12) Bracia: Był zrobiony pierwszy przybytek, w którym były świeczniki i stół, i chleby pokładne; to się nazywało miejscem świętym. A za drugą zasłoną znajdował się przybytek inny, zwany Święte świętych, mający złotą kadzielnicę i arkę przymierza zewsząd powleczoną złotem. Była w niej urna zawierająca mannę i laska Aaronową, która była rozkwitła, a także tablice przymierza. A nad nią znajdowali się Cherubiny chwały, którzy ocieniali ubłagalnię, o czym teraz nie ma potrzeby mówić szczegółowo. A gdy to tak urządzone było, do pierwszego przybytku wchodzili zawsze kapłani sprawujący służbę Bożą. Do drugiego zaś jedynie arcykapłan, raz w roku, i to nie bez krwi, którą ofiaruje za swoje i ludu przewinienia. Przez to bowiem zaznaczał Duch Święty, że dopóki stoi przybytek pierwszy, droga świętych nie została jeszcze otwarta. A było to podobieństwo do czasu obecnego, wyrażające, że dary i ofiary, które się składa, nie mogą uczynić doskonałym w sumieniu tego, kto służbę Bożą pełni, ale że są to tylko przepisy cielesne dotyczące pokarmów, napojów i różnych obmyć, ustanowione do czasu odmiany. Ale Chrystus, stawszy się Najwyższym Kapłanem dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, a nie ręką uczyniony, to jest nie z tego świata przybytek, i nie przez krew kozłów albo cielców, lecz przez własną krew wszedł raz do miejsca świętego, dokonawszy wiecznego Odkupienia.
Ewangelia (Łk 13, 6-17) Onego czasu: Mówił Jezus do rzesz tę przypowieść: «Człowiek pewien miał drzewo figowe zasadzone w winnicy swojej i przyszedł szukać na nim owocu, ale nie znalazł. I rzekł do uprawiającego winnicę: Oto przez trzy lata przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję. Wytnij je więc; po cóż jeszcze ziemię zajmuje?» A on odpowiadając rzekł mu: «Panie, zostaw je i na ten rok, aż je okopię i obłożę nawozem, czy też nie wydałoby owocu, a jeśli nie, wytniesz je później». Nauczał też w szabat w synagodze ich. A oto niewiasta, która od osiemnastu lat cierpiała, była pochylona tak, że nie mogła żadną miarą spojrzeć w górę. Gdy ją tedy ujrzał Jezus, przywołał ją do siebie i rzekł jej: «Niewiasto, uwolniona jesteś od niemocy swojej». I włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. W odpowiedzi jednak przełożony synagogi, oburzony, że Jezus uzdrawiał w szabat, mówił do rzeszy: «Jest sześć dni, w które należy pracować, w te dni więc przychodźcie po uleczenie, a nie w dzień szabatu». A Pan odpowiadając mu rzekł: «Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje wołu swego albo osła od żłobu i nie prowadzi, aby go napoić w dzień szabatu? A czyż tej córki Abrahamowej, którą związał szatan od osiemnastu lat, nie należało od więzi tej uwolnić w dzień szabatu?» I gdy to mówił, zawstydzili się wszyscy przeciwnicy Jego, a cały lud radował się ze wszystkiego, co chwalebnie działo się przezeń.
Ilustracja: Autor nieznany – Przypowieść o drzewie figowym miniatura, ok. 1000 Bayerische Staatsbibliothek, Monachium, Niemcy
Sobota 23 Września A.D. 2023
SOBOTA SUCHYCH DNI WRZEŚNIA
Wspomnienie Świętego Linusa Papieża i Męczennika
Wspomnienie Świętej Tekli Dziewicy i Męczennicy
I Lekcja (Kpł 23, 26-32)
W one dni: Przemówił Pan do Mojżesza i rzekł mu: «Dziesiąty dzień tego miesiąca siódmego jest dniem Oczyszczenia; będziecie mieli zwołanie święte, umartwicie postem dusze wasze i złożycie ofiary całopalne Panu. Tego dnia nie będziecie wykonywali żadnej pracy, bo jest to dzień oczyszczenia, abyście się oczyścili przed Panem, Bogiem waszym. Każda osoba, która nie umartwi się tego dnia, będzie wykreślona ze swojego narodu i każda osoba, która by wykonała jakąkolwiek pracę tego dnia, zatracę ją wpośród jej narodu. Żadnej pracy nie wykonacie. Jest to prawo wieczne dla potomnych waszych we wszystkich miejscach waszego zamieszkania. Będzie to dla was szabat, odpoczynek zupełny i umartwicie (postem) dusze wasze; dziewiątego dnia tego miesiąca wieczorem, od wieczoru do wieczoru zachowacie odpoczynek wasz» – mówi Pan wszechmogący.
II Lekcja (Kpł 23, 39-43)
W one dni: Przemówił Pan do Mojżesza i rzekł mu: «Piętnastego dnia, miesiąca siódmego, gdy zbierzecie zboża z ziemi, będziecie obchodzić święto ku czci Pana dem dni; dnia pierwszego będzie uroczysty odpoczynek i dnia ósmego będzie uroczysty odpoczynek. Pierwsze dnia weźmiecie jabłek rajskich, liści palmowych, gałązek z drzew gęstych, tudzież z wierzb nad rzeką i będziecie się cieszyć w ciągu siedmiu dni przed Panem, Bogiem waszym. Będziecie obchodzić to święto ku czci Pana przez siedem dni każdego roku. Jest to prawo wieczne dla potomków waszych: w miesiącu siódmym będziecie je obchodzić. Przez siedem dni będziecie przebywać pod szałasami; wszyscy obcy w Izraelu będą mieszkali pod szałasami; dlatego, aby wasi potomkowie wiedzieli, iż sprawiłem, że synowie Izraelowi mieszkali pod szałasami, gdym ich wyprowadził z ziemi egipskiej. Jam jest Pan Bóg wasz».
III Lekcja (Mi 7, 14; 7, 16; 7, 18-20)
Panie, Boże nasz, paś swój lud laską swoją, trzodę swego dziedzictwa, tych, co mieszkają samotnie w lesie, jak za dawnych dni.
Ujrzą narody i okryją się wstydem wbrew całej ich potędze. Jakiż bóg jest podobny do Ciebie, który usuwasz nieprawość i przebaczasz grzechy reszcie Twojego dziedzictwa?
Nie upiera się On w gniewie, bo lubi okazywać łaskę. Jeszcze raz zmiłuje się nad nami, podepcze nasze nieprawości, a wszystkie grzechy nasze rzuci do morza.
Ty zachowasz wierność dla Jakuba, i łaskę dla Abrahama, tak jak przysiągłeś ojcom naszym za dni starodawnych, Panie Boże nasz.
IV Lekcja (Zch 8, 14-19)
W one dni: Przemówiło słowo Pańskie do mnie: To mówi Pan Zastępów: «Jak umyśliłem, aby was utrapić, gdy mię do gniewu pobudzili ojcowie wasi, mówi Pan, a nie zmiłowałem się, tak rozmyśliwszy się postanowiłem w te dni dobrze uczynić domowi Judy i Jeruzalem. Nie bójcie się! Te więc są rzeczy, które czynić będziecie: Mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, prawdą i sądem Pokoju sądźcie w bramach waszych. A nikt przeciw przyjacielowi swemu niech nie myśli złego w sercu swoim przysięgi kłamliwej nie miłujcie; bo to wszystko jest, czego nienawidzę, mówi Pan». – I stało się słowo Pana Zastępów do mnie mówiąc: «To mówi Pan Zastępów: Post
czwartego i post piątego, i post siódmego, i post dziesiątego miesiąca obróci się domowi Judy w wesele i radość, i znamienite uroczyste święta; tylko prawdę i pokój miłujcie!» – mówi Pan Zastępów.
Bogu dzięki.
V Lekcja (Dn 3, 49-51)
W one dni Anioł Pański zstąpił z Azariaszem i z towarzyszami jego w piec i wyrzucił płomień ognia z pieca, i uczynił wśród pieca jakby wiatr rosisty przewiewający, a płomień rozchodził się nad piecem na czterdzieści dziewięć łokci, i wypadł, i popalił tych Chaldejczyków, których znalazł koło pieca, sługi królewskie, którzy podniecali ogień. (Azariasza i jego towarzyszy) nie dotknął się wcale ogień, ani ich nie zasmucił, ani żadnej przykrości nie uczynił. Wtedy ci trzej jakby jednymi usty chwalili i wysławiali, i błogosławili Boga w piecu mówiąc:
Hymn (Dn 3, 52-59)
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże ojców naszych: i chwalebny, i sławny na wieki.
I błogosławione prześwietne imię Twoje, które jest święte: i chwalebne, i sławne na wieki.
Błogosławiony jesteś w świętym przybytku chwały Twojej: i chwalebny, i sławny na wieki
Błogosławiony jesteś na świętym tronie Królestwa Twego: i chwalebny, i sławny na wieki.
Błogosławiony jesteś dla Boskiej władzy i rządów Twoich: i chwalebny, i sławny na wieki.
Błogosławiony jesteś, który siedzisz na Cherubach, a wzrokiem zgłębiasz przepaści: i chwalebny, i sławny na wieki.
Błogosławiony jesteś, który się unosisz na skrzydłach wichru i chodzisz po falach morskich: i chwalebny, i sławny na wieki.
Niech Cię błogosławią wszyscy Aniołowie i Święci Twoi: i niech Cię chwalą i sławią na wieki.
Niech Cię błogosławią niebiosa, ziemia, morze, i wszystko, co się w nich znajduje: i niech Cię chwalą, i błogosławią na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu: i chwalebnemu, i sławnemu na wieki.
Jak była na początku i teraz, i zawsze, i na wieki wieków, amen: i chwalebnemu, i sławnemu na wieki.
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże ojców naszych: i chwalebny, i sławny na wieki.
VI Lekcja (Hbr 9, 2-12)
Bracia: Był zrobiony pierwszy przybytek, w którym były świeczniki i stół, i chleby pokładne; to się nazywało miejscem świętym. A za drugą zasłoną znajdował się przybytek inny, zwany Święte świętych, mający złotą kadzielnicę i arkę przymierza zewsząd powleczoną złotem. Była w niej urna zawierająca mannę i laska Aaronową, która była rozkwitła, a także tablice przymierza. A nad nią znajdowali się Cherubiny chwały, którzy ocieniali ubłagalnię, o czym teraz nie ma potrzeby mówić szczegółowo.
A gdy to tak urządzone było, do pierwszego przybytku wchodzili zawsze kapłani sprawujący służbę Bożą. Do drugiego zaś jedynie arcykapłan, raz w roku, i to nie bez krwi, którą ofiaruje za swoje i ludu przewinienia. Przez to bowiem zaznaczał Duch Święty, że dopóki stoi przybytek
pierwszy, droga świętych nie została jeszcze otwarta.
A było to podobieństwo do czasu obecnego, wyrażające, że dary i ofiary, które się składa, nie mogą uczynić doskonałym w sumieniu tego, kto służbę Bożą pełni, ale że są to tylko przepisy cielesne dotyczące pokarmów, napojów i różnych obmyć, ustanowione do czasu odmiany.
Ale Chrystus, stawszy się Najwyższym Kapłanem dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, a nie ręką uczyniony, to jest nie z tego świata przybytek, i nie przez krew kozłów albo cielców, lecz przez własną krew wszedł raz do miejsca świętego, dokonawszy wiecznego Odkupienia.
Ewangelia (Łk 13, 6-17)
Onego czasu: Mówił Jezus do rzesz tę przypowieść: «Człowiek pewien miał drzewo figowe zasadzone w winnicy swojej i przyszedł szukać na nim owocu, ale nie znalazł. I rzekł do uprawiającego winnicę: Oto przez trzy lata przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję. Wytnij je więc; po cóż jeszcze ziemię zajmuje?» A on odpowiadając rzekł mu: «Panie, zostaw je i na ten rok, aż je okopię i obłożę nawozem, czy też nie wydałoby owocu, a jeśli nie, wytniesz je później».
Nauczał też w szabat w synagodze ich. A oto niewiasta, która od osiemnastu lat cierpiała, była pochylona tak, że nie mogła żadną miarą spojrzeć w górę. Gdy ją tedy ujrzał Jezus, przywołał ją do siebie i rzekł jej: «Niewiasto, uwolniona jesteś od niemocy swojej». I włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga.
W odpowiedzi jednak przełożony synagogi, oburzony, że Jezus uzdrawiał w szabat, mówił do rzeszy: «Jest sześć dni, w które należy pracować, w te dni więc przychodźcie po uleczenie, a nie w dzień szabatu». A Pan odpowiadając mu rzekł: «Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje wołu swego albo osła od żłobu i nie prowadzi, aby go napoić w dzień szabatu? A czyż tej córki Abrahamowej, którą związał szatan od osiemnastu lat, nie należało od więzi tej uwolnić w dzień szabatu?» I gdy to mówił, zawstydzili się wszyscy przeciwnicy Jego, a cały lud radował się ze wszystkiego, co chwalebnie działo się przezeń.
Ilustracja:
Autor nieznany – Przypowieść o drzewie figowym
miniatura, ok. 1000
Bayerische Staatsbibliothek, Monachium, Niemcy