[Benedictus_Nursinus]

#kalendarzliturgiczny #wiara #kosciol #katolicyzm

Niedziela 25 Grudnia A.D. 2022
BOŻE NARODZENIE
W drugiej Mszy: Wspomnienie Świętej Anastazji Męczennicy

MSZA O PÓŁNOCY
Lekcja (Tt 2, 11-15)
Najmilszy: Okazała się wszystkim ludziom łaska Boga, Zbawiciela naszego, i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozsądnie, sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i przyjścia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa. Wydał On samego siebie za nas, aby nas wykupił od wszelkiej nieprawości i przygotował sobie na własność lud czysty, dobrych uczynków strzegący. To mów i napominaj w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Ewangelia (Łk 2, 1-14)
Onego czasu wydany został dekret przez cesarza Augusta, aby spisano wszystek świat. Pierwszy ten spis odbył się, gdy Cyryn był wielkorządcą Syrii. Szli tedy wszyscy do spisu, każdy do miasta swego. Poszedł też i Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, jako że był z domu i pokolenia Dawidowego, aby zostać wpisanym wraz z Maryją, zaślubioną swą małżonką, brzemienną. I stało się, gdy tam byli, że wypełniły się dni, aby porodziła. I porodziła Syna swego pierworodnego, i owinęła Go w pieluszki, i złożyła w żłobie: nie było bowiem dla nich miejsca w gospodzie. I byli w tej krainie pasterze, czuwający i odbywający nocne straże nad stadem swoim. A oto Anioł Pański stanął przy nich i jasność Boża zewsząd ich oświeciła, tak że zlękli się bojaźnią wielką. I rzekł im Anioł: «Nie lękajcie się, oto bowiem zwiastuję wam radość wielką, która będzie wszystkiemu ludowi, że się wam dziś narodził Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym. A to będzie dla was znakiem: Znajdziecie niemowlę owinięte w pieluszki i złożone w żłobie». I nagle zjawiły się z Aniołem zastępy wojska niebieskiego, wielbiące Boga i mówiące: «Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli».

MSZA O ŚWICIE
Lekcja (Tt 3, 4-7)
Najmilszy: Okazała się dobroć i łaskawość Boga, Zbawiciela naszego: zbawił On nas nie dla uczynków sprawiedliwych, których dokonaliśmy, ale z miłosierdzia Swego przez obmycie odrodzenia i odnowienia w Duchu Świętym. Zesłał Go nam obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy łaską Jego usprawiedliwieni, stali się według nadziei dziedzicami żywota wiecznego: w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Ewangelia (Łk 2, 15-20)
Onego czasu; Mówili pasterze jeden do drugiego: «Pójdźmy aż do Betlejem i zobaczmy to, co się stało, o czym oznajmił nam Pan». I spiesząc się przybyli, i znaleźli Maryję i Józefa oraz Dzieciątko złożone w żłobie. A ujrzawszy, zrozumieli słowa, które im oznajmione były o tym Dzieciątku. A wszyscy, którzy słyszeli, zdumiewali się; także i temu, co im mówili pasterze. Maryja zaś zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w sercu swoim. I wrócili pasterze wielbiąc i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jako im było powiedziane.

MSZA W DZIEŃ
Lekcja (Hbr 1, 1-12)
Po rozlicznych i przeróżnych sposobach, jakimi niegdyś mówił Bóg do ojców przez Proroków – na koniec w tych czasach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy i przez Niego stworzył wszechświat. Ten zaś będąc jasnością chwały i odbiciem istoty Jego, a podtrzymując wszystko słowem swej potęgi, dokonał oczyszczenia z grzechów i zasiadł na prawicy majestatu na wysokości. Tym wyższy stał się od Aniołów, im osobliwsze nad nich odziedziczył imię. Bo któremuż to z Aniołów powiedział kiedy (Bóg): «Synem moim jesteś, jam ciebie dziś zrodził»? I znowu: «Ja mu będę ojcem, a on mi będzie synem». I kiedy znów wprowadza pierworodnego na okręg ziemi, mówi: «Niechaj Mu cześć oddają wszyscy Aniołowie Boży». A do Aniołów powiada: «Z Aniołów swoich czyni On wichry, a ze sług swoich ognia płomienie». Do Syna zaś: «Stolica Twoja, Boże, na wieki wieków; berło prawości, berło panowania Twego. Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidzisz nieprawości, dlatego namaścił Cię, Boże, Bóg Twój olejkiem wesela nad uczestników Twoich». Oraz: «Tyś, o Panie, na początku utwierdził ziemię, a dziełem rąk Twoich są niebiosa. Zaginą one, ale Ty trwać będziesz. I wszystkie jako szata zestarzeją się i zmienisz je jako odzienie, a zostaną zmienione. Tyś wszakże zawsze tenże sam i lata Twoje nieskończone».

Ewangelia (J 1, 1-14)
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemnościach świeci i ciemności jej nie ogarnęły.
Był człowiek posłany od Boga, a Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby świadczyć o światłości, aby przez niego wszyscy uwierzyli. Nie był on światłością, ale miał świadectwo dać o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka na ten świat przychodzącego. Na świecie był, a świat był przez Niego stworzony i świat Go nie poznał. Przyszedł do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. A wszystkim, którzy Go przyjęli i uwierzyli w imię Jego, dał moc, aby się stali synami Bożymi, którzy nie z krwi ani z żądzy ciała, ani też z woli ludzkiej, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i mieszkało między nami, i widzieliśmy chwałę Jego, pełnego łaski i prawdy, chwałę jako Jednorodzonego od Ojca.

Ilustracja:
Juan Correa de Vivar – Narodzenie
olej na desce, 1533-1535
Museo Nacional del Prado, Madryt, Hiszpania