Aktywne Wpisy
uncle_freddie +365
Rajd Zalewskiego w poprzek boiska
MIRROR Z DŹWIĘKIEM: https://streamin.one/v/5705723d
#mecz #meczgif #reprezentacja #liganarodow
MIRROR Z DŹWIĘKIEM: https://streamin.one/v/5705723d
#mecz #meczgif #reprezentacja #liganarodow
latarnikpolityczny +172
#mecz
Pierwsza myśl: "kurde" (cenzurowano), "po robocie". Po chwili jednak nerwy odchodzą i zaczynam czytać materiał konkurencji. Oczy rosną, szczęka opada. Czy jestem pod wrażeniem? Cóż, tak. W pewnym sensie. Jestem pod wrażeniem, jakie błędy można popełnić w trakcie pisania pracy naukowej i jakie bzdury przechodzą przez proces recenzji. Znaczy, wiedziałem o podobnych przypadkach już wcześniej, ale nie na taką skalę. Powiedzcie mi, proszę, jak można przeprowadzić modelowanie numeryczne 380 obiektów, mówiąc, że w 50 z nich potrzeba było dodać jeden ekstra parametr, po czym nie napisać, w których obiektach ten parametr został dodany? Jego użycie zmienia jedną z kluczowych charakterystyk układów kontaktowych o nawet 100%. Mało tego. Autorzy wyliczyli tę kluczową charakterystykę dla wszystkich 380 obiektów, podczas gdy było to możliwe tylko dla około 45 z nich. Wiem, bo pracuję na dokładnie tych samych danych (z misji obserwatorium orbitalnego Kepler).
Co więcej, część obiektów została wymodelowania w swoim lustrzanych odbiciu, bo autorzy nie przyłożyli się do procesu odpowiedniego ustawiania geometrii. Chcecie więcej? Nie ma sprawy. Jest więcej. Żeby wyznaczyć odległości do obiektów, autorzy użyli tzw paralaksy spektroskopowej z misji Gaia. Sprytne, gdyby nie to, że paralaksa spektroskopowa nie działa w przypadku ciasnych układów podwójnych, a w szczególności w przypadku układów kontaktowych. Te gwiazdki kręcą się po prostu za szybko. Ale kogo to interesuje? Jest parametr w katalogu, to się go użyje. A co.
A teraz wisienka na torcie. Autorzy chcieli wyciągnąć rozmiary gwiazd łącząc ich jasności absolutne z trzecim prawem Keplera. Jak to możliwe, pytacie? Ach, banalne. Autorzy we wzorze na jasność absolutną użyli tej samej dużej literki "M", co we wzorze na masę w trzecim prawie Keplera. Jest "M"? Jest. Po co więc się zastanawiać, czy oznacza ono jasność, czy masę. To jest ekstremalny przykład kolizji oznaczeń.
Jestem jeszcze ciekaw, czy autorzy znają różnicę pomiędzy "jasnością" ("luminosity"), a "światłem" ("light"), tj. dwoma bardzo ważnymi parametrami w używanym przez nich dość zaawansowanym kodzie Wilsona-Devinneya (chociaż w sumie powinno się mówić o kodzie Wilsona-van Hamme'a, ale to już inna rzecz). Interesuje mnie też, czy wyliczane przez nich jasności składników układów kontaktowych były odpowiednio znormalizowane przed zsumowaniem. Czy do obliczeń wzięli krzywe blasku zredukowane na trend między obrotami teleskopu, czy nie? Dlaczego modelowali obiekty o tak niskiej inklinacji? Tyle pytań, tak mało odpowiedzi. Bardzo bym chciał, żeby autorzy tak naprawdę wszystko policzyli dobrze, a jedyne braki posiadali w umiejętności przekazywania informacji. Kto wie, może tak właśnie jest. Na ten moment nie pozostaje mi jednak nic więcej, jak przygotować przydługi materiał punktujący moich szanownych konkurentów i oczekiwać na zapytanie recenzenta, dlaczego w swoim artykule napisałem o "alternatywnej pracy, której wyników nie sposób przyrównać do moich rezultatów".
No. Ulżyło mi.
#astronomiaodkuchni
Co gorsza, mają już dwie
Komentarz usunięty przez moderatora
@Al_Ganonim: no to jak już zapyta, to napisz, że będzie osobny artykuł. Zawsze jakaś okazja na podbicie dorobku. ( ͡° ͜ʖ ͡°)
I w sumie fajnie że to zauważyłeś, bo takie rzeczy trzeba chociaż zaznaczyć, ot żeby potem ktoś komu nie będzie się to kleiło, mógł zobaczyć cytujące prace i znaleźć Twoje spostrzeżenia na ten temat.