[L3stko]

W latach 1973 – 1975 w Wojskowej Akademii Technicznej prowadzono w ramach programu "Marszyt" prace nad nowym nabojem pośrednim o charakterystykach lepszych od standardowego w państwach Układu Warszawskiego naboju 7,62 x 39 mm wz. 43. Efektem tych prac był nabój 7 x 41 mm.

W czerwcu 1976 roku rozpoczęto prace nad programem "Lantan" którego celem miało być opracowanie systemu broni składającego się z karabinu szturmowego (karabinek samoczynny z kolbą stałą – kb), karabinu szturmowego z kolbą składaną (karabinek desantowy – kbd), karabinu wyborowego (kbw), ręcznego karabinu maszynowego (rkm), pokładowego karabinu maszynowego z zasilaniem taśmowym (rkp) i ciężkiego karabinu maszynowego (ckm). Głównym koordynatorem i wykonawcą prac w ramach programu "Lantan" miały być Zakłady Metalowe "Łucznik" w Radomiu. Poza ZM "łucznik" w program zaangażowane były Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie, Wojskowy Instytut Techniki i Uzbrojenia w Zielonce OBR Skarżysko oraz Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie.

Początkowo zakładano ze nowe wzory broni będą zasilane amunicją bezłuskową ale ostatecznie zdecydowano się na zastosowanie naboju 7 x 41 mm.

Karabin szturmowy Lantan został skonstruowany przez inż. Antoniego Szymańskiego i inż. Ernesta Durasiewicza. Rysunki wykonawcze nowej broni zostały ukończone 8 grudnia 1977 roku.

Na podstawie rysunków wykonawczych wykonano dwa prototypy. Ich badanie trwało do trzeciego kwartału 1980 roku. Badania potwierdziły wysokie parametry naboju 7 x 41 mm i strzelającego nim karabinu, ale koszty wprowadzenia nowej, niestandardowej amunicji zostały uznane za zbyt wysokie. Dlatego po zakończeniu prób karabinu program Lantan został wstrzymany. Projektowanie innych broni kalibru 7 x 41 mm zostało wstrzymane na etapie rysunków konstrukcyjnych.

Źródło

#ciekawostki #bron #militaria