Aktywne Wpisy
rewasek1374 +27
Też macie tak, że film z Poznania w ogóle was nie rusza? Bo ja oglądając go nie czuje żadnych emocji. Wiem że to się stało naprawde, że dwóch gości nie żyje, ale jest mi to totalnie obojętne.
Czy lata oglądania filmów akcji i grania w sztrzelanki uodporniły mnie?
#poznan
Czy lata oglądania filmów akcji i grania w sztrzelanki uodporniły mnie?
#poznan
panna_aparatka +503
o ja pier do lę
nawet na wykopie nie ma takich umysłów, które stworzyły ten komentarz ne temat strzelaniny
#poznan
nawet na wykopie nie ma takich umysłów, które stworzyły ten komentarz ne temat strzelaniny
#poznan
Przed wschodem słońca Öri wyszedł i spotkał strudzonego wędrowca, który nie miał siły iść i ukochał go całym sercem. Dał torbę chleba, a ten pożywił się, i nim słońce wstało ruszył w dalszą drogę. Przed południem zauważył leżącego wedle drogi chorego i ukochał go całym sercem. Dał mu garść gorzkich ziół, a ten zjadł i nim słońce stanęło w zenicie wrócił do zdrowia. Po południu posłyszał lament rozpaczającego i ukochał go całym sercem. Dał mu kubek wina, a ten wypił i nim słońce zaszło otarł łzy i śmiał się. Z nastaniem nocy Öri wrócił do siebie i cieszył się, że żyje, a natura cieszyła się wraz z nim. Tak wyglądało życie Öriego przez tysiąc i jeden dzień a każdy z nich Öri błogosławił.
Kiedy czas ten upłynął rozstąpiły się mgły Szarych Brzegów i z mórz wyszedł wielki lud na strasznych bestiach. Spalili oni pola, stratowali winnice i zadeptali zioła. Przyszli do Öriego i wygnali go z zielonych równin. Öri znienawidził ich całym sercem, a przyroda i wszystko, co żyło tam, gdzie uszedł czuło jego nienawiść i nienawidziło wraz z nim. Natura rodziła mu szare kłosy jęcznienia, z których wyrabiał chleb, który powalał najteższych mężów. Zsyłała słodkie jagody, które najzdrowszego przyprawiały o niemoc. Dawała strąki szarych nasion, które dodane do wina powodowały rozpacz i zatrzymywały serce.
Przed zachodem słońca Öri wyszedł i napadł go wędrowiec, który odebrał mu torbę chleba, a Öri znienawidził go całym sercem. Bandyta pożywił się, a nim słońce zaszło - złożyły go boleści i drgawki. Przed północą minął go złodziej, który skradł mu słodkie jagody, a Öri znienawidził go całym sercem. Złodziej zjadł je i zanim księżyc znalazł się w zenicie - leżał wedle drogi chory i konający. U schyłku nocy zatrzymali go pijani, którzy odebrali mu bukłak z winem zaprawionym nasionami, a Öri znienawidził ich całym sercem. Pijacy opróżnili bukłak i popadli w rozpacz, a ich serca pękły wśród zawodzenia. Tak wyglądał trud Öriego od stu dni i tak wyglądać będzie już każdego kolejnego dnia, a Öri przeklina słońce zawsze, kiedy wstaje.
@Leniuszka: Sam to pisałem. To mit założycielski pewnego ludu w erpegu, który kiedyś pisałem.
@WiesniakzPowolania: Karen Margulis "Meadow Walk". Dodałem dla atencji.
Nie wrzucę tego na fejsa, wszystkie odnalezione kawałki tego erpega trafią tutaj, część ot, tak, część pod #naprawiamfantasy
Gdyby dodać do tego rymy... Wiem, że potrafisz! Cudowne!!!
Wołam @Berkas :)