[Gimpson]

Też macie takie poczucie marności?

Tzn. macie jakieś marzenie, cel który bardzo chcielibyście zrealizować, coś co zmieniłoby wasze życie na coś cudownego, pomogło się wzbić itd. i robicie co możecie żeby to zrealizować, staracie się, pracujecie na to, walczycie, poświęcacie wiele spraw i rzeczy żeby to osiągnąć, a w rezultacie gdy tak o tym myślicie to zauważacie, że gdybyście cofnęli się w czasie o pół roku albo o rok to bylibyście tak samo daleko od realizacji tego celu jak w tym właśnie momencie.. Takie poczucie marności, że aż widząc zachodzące słońce chce się płakać, że to kolejny dzień już mija, a ja w cale nie jestem dalej...

#depresja #psychologia

[57SyLwia]

Tak xd

[JeszczeBendePolonista]

@Gimpson: Niby tak ale gorzej jest gdy osiągniesz to co sobie założyłeś i spełnia się twój plan i marzenie a wogule cię to nie cieszy. I nie mam na myśli że droga jest ważniejsza niż cel tylko że po spełnieniu czegoś jest tak samo #!$%@? jak było przed i w trakcie

[Moroder]

@Gimpson: Vanitas vanitatum et omnia vanitas ( ͡° ͜ʖ ͡°)

[ewolucja_myszowatych]

@Gimpson: ale tu masz sprawę prostą, jeśli masz jakiś cel i da się go podzielić na mniejsze to realizując je na przestrzeni np. roku przybliżasz się do tego głównego, one nie giną, podaj przykład ewentualnie

[xVolR]

@Gimpson może po prostu postawiłeś sobie za wysoki cel jak na twoje możliwości? Do dużych celów powinno się dochodzić tysiącem mniejszych prowadzących do tego głównego. Pewnie nie uda się dojść nawet do połowy, ale i tak to jest znacznie lepszy wynik niż zrazić się i w efekcie nie zrobić nic.

[To_nie_jest_kraj_dla_ateistow]

@Gimpson: NIe

[To_nie_jest_kraj_dla_ateistow]

@JeszczeBendePolonista: Gdyby ludzie byli zadowoleni i szczęśliwi to nigdy byśmy nie zeszli z drzewa. A tak ciągle dążymy do szczęścia które jest nieuchwytne.