#neuropa #tklive #prawo Fragment uzasadnienia postanowienia o pytan... (@stekelenburg5)

#neuropa #tklive #prawo

Fragment uzasadnienia postanowienia o pytaniu prejudycjalnym dot. kwestii zabezpieczenia. Całość poniżej.

Odnośnie do środka zabezpieczającego

38.Zgodnie z orzecznictwem TSUE sąd krajowy musi mieć możliwość

zastosowania środków tymczasowych celem zapewnienia ochrony sądowej

wynikającym z prawa unijnego prawom jednostek (wyroki z dnia 13 marca

2007 r., Unibet, C-432/05, EU:C:2007:163, pkt 41; z 19 czerwca 1990 r.,

Factortame i in., C-213/89, EU:C:1990:257, pkt 19). Niezgodny z prawem

unijnym jest art. 734 zd. 2 i 3 k.p.c., w zakresie w jakim za właściwy do

udzielenia zabezpieczenia na etapie postępowania toczącego się przed

Sądem Najwyższym uznaje tylko sąd pierwszej instancji. Jako przepis

uniemożliwiający zastosowanie środka tymczasowego przez Sąd Najwyższy

występujący z pytaniem prejudycjalnym przepis ten należało pominąć

zgodnie z regułą Simmenthal.

39.Zgodnie z art. 732 k.p.c. zabezpieczenia udziela się z urzędu, jeżeli

postępowanie toczy się z urzędu. Ponieważ z pytaniem prejudycjalnym Sąd

Najwyższy występuje z niniejszej sprawie z urzędu, przepis ten stanowi

wystarczającą podstawę prawną dla udzielenia zabezpieczenia.

40.W dalszej kolejności Sąd Najwyższy stwierdza, że w Kodeksie postępowania

cywilnego jest podstawa do zastosowania środka zabezpieczającego w

postaci unormowania praw i obowiązków stron lub uczestników

postępowania na czas trwania postępowania (art. 755 § 1 pkt 1 k.p.c.) oraz

zawieszenie postępowania egzekucyjnego lub innego postępowania

zmierzającego do wykonania orzeczenia (art. 755 § 1 pkt 3 k.p.c.). Z uwagi

na to, że wątpliwości Sądu Najwyższego dotyczą dopuszczalności obniżenia

wieku przejścia w stan spoczynku oraz wyrażania zgody na dalsze

zajmowanie stanowiska sędziego przez Prezydenta RP konieczne jest

zawieszenie stosowania przepisów art. 111 § 1 i § 1a, art. 37 oraz art. 39

obowiązującej ustawy o Sądzie Najwyższym, zgodnie z wymogami

wynikającymi z wyroku TSUE z 19 czerwca 1990 r., Factortame i in.,

C-213/89, EU:C:1990:257. Konieczność ta wynika z potrzeby

zagwarantowania skuteczności wyrokowi TSUE wydanemu w niniejszej

sprawie, ze względu na powszechną moc wiążącą wykładni orzeczeń tego

trybunału oraz skuteczność wyroków TSUE ex tunc, to jest od daty wejścia w

życie przepisów prawa unijnego podlegających wykładni (zamiast wielu zob.

wyroki TSUE z 27 marca 1980 r., Amministrazione delle Finanze dello Stato

p. Denkavit Italiana Srl, 61/79, ECLI:EU:C:1980:100 oraz z 4 czerwca

2009 r. w sprawie C-8/08 T-Mobile i in., ECLI:EU:C:2009:343).

41.Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w pkt III sentencji

postanowienia.