Wpis z mikrobloga

#antynatalizm #weltschmerz

Wy, którzy tu sterczycie, gapiąc się bezmyślnie jak bydło, wy, którzy siedzicie tu pogrążeni w gnuśnym samozadowoleniu - czy wiecie wszyscy, że to wasza ostatnia godzina? Śmierć stoi tuż za waszymi plecami. Już widzę jej błyszczący w słońcu czerep. Kosa skrzy się, gdy wznosi ją nad waszymi głowami. Którego z was najpierw dosięgnie? Czy ciebie, co stoisz tu jeszcze i gapisz się jak kozioł, ale nim wieczór zapadnie, zewrzesz usta w ostatnim, niedokończonym tchnieniu? Czy ciebie, kobieto, co kwitniesz zdrowiem i samouwielbieniem, ale zbledniesz i zgaśniesz przed świtem? A może ciebie, co stoisz tam w tyle z opuchłym nosem i jak głupiec szczerzysz zęby, ale już niebawem przestaniesz kalać tę ziemię? Czy wiecie, kpy zatwardziałe, że umrzecie dziś lub jutro, albo dnia następnego, ponieważ wszyscy zostaliście skazani? Słyszycie dobrze, co wam mówię? Czy rozumiecie to słowo? Zostaliście skazani, skazani!

Ingmar Bergman -- Siódma pieczęć, 1957