Aktywne Wpisy
revoolution +4
ech beka z tych wszystkich przegrywów że zamiast wziąć się za siebie w realnym świecie to płaczą na wirtualnym portalu w wirtualnym świecie
to chyba styl życia
#przegryw
to chyba styl życia
#przegryw
Szyszkalogin +3
#przegryw baba w kołchozie mi ściągla spodnie
tldr: Bycie przegrywem jest efektem wychowania a żalenie się jest wynikiem wewnętrznej chęci zmiany i formą wołania o pomoc.
Czy mieliście kiedyś tak, że stanęliście przed jakimś zadaniem, które było dla was ważne, albo zlecone przez kogoś dla was ważnego(szef/przełożony/autorytet)? Dodajmy jednak, że to zadanie jest dla was czymś zupełnie nowym, czymś czego nie znacie. Nie wiecie jak się za to zabrać, a czas leci. W zależności od osoby występują wtedy różne reakcje.
- Niektórzy reagują spokojnie i zaczynają szukać informacji na ten temat, rozplanowują sobie plan działania i wdrażają kolejne kroki w życie. (Oczywiście tak ładnie to wygląda w przypadku, kiedy sprawa jest dość prosta, czyli można znaleźć wiele informacji na ten temat)
- Niektórzy po próbach znalezienia jakiś wskazówek, informacji, porad zaczynają wpadać w lekką panikę, bo nie wiedzą co mają robić. Pozostają bez opcji. Zaczynają szukać informacji u innych ludzi, być zdesperowani i żalić się dookoła z nadzieją, że ktoś poda im rękę i poprowadzi.
Ta druga grupa osób właśnie została opisana we wpisie, którego link wrzuciłem na początku postu. Takie osoby wiedzą, że są w złej sytuacji i czują wewnętrznie, że potrzebują zmiany. Problem polega na tym, że próbowali już różnych sposobów i bez rezultatu, szukali rozwiązań, ale bezskutecznie, w końcu zaczęli panikować, poddawać się i żalić gdzie się da, czyli wołać o pomoc. Po jakimś czasie przychodzi akceptacja i smutna żaba, ale ból wewnętrzny wciąż zmusza ich do chęci zmiany, a oni dalej reagują w ten sam sposób wypisując swoje żale, czyli wystawiając wielką flagę SOS/POMOCY.
Musimy teraz zrozumieć, że to naturalny mechanizm obronny naszego organizmu. Kiedy podświadomość czuje, że sytuacja w której się znajdujemy jest zła i wymaga zmiany, daje nam o tym znać i czujemy dyskomfort, poczucie winy, wyrzuty sumienia, itp. w zależności od sytuacji. Słuchanie wewnętrznego głosu pozwala nam żyć zgodnie z ze sobą w harmonii, prawda?
Problem polega na tym, że to jest tylko informacja typu: "To jest złe/Nie rób tak/Zmień to". Nie dostajemy rozwiązań. Musimy je znaleźć sami. Ale pewne jest, że potrzebujemy zmiany.
Dlaczego w ogóle znaleźli się w takiej sytuacji, że są przegrywami? Bo nie mieli w życiu autorytetów, którzy pokazali im, że nie ma się czego bać i należy próbować różnych rzeczy i uczyć się na błędach? Że uczymy się poprzez interakcję z innymi ludźmi i zagadnieniem, którego chcemy się nauczyć? Dlatego nie są "dynamiczni", czyli szybko adaptujący się do otoczenia, bo nie czują się w nowych warunkach swobodnie, bo nie nauczyli się tego w czasach młodości, gdzie popełnianie błędów było czymś normalnym, a teraz w wieku 20-30 lat ludzie oczekują od Ciebie bycia normalnym, dlatego trudno się przełamać i te błędy mieć możliwość popełniać.
Podsumowując:
Gardzenie takimi ludźmi to oznaka braku empatii, dojrzałości i niewiedzy plus czasem podniesienie sobie samooceny. Jak najbardziej zrozumiałe zachowanie, gdy jesteś nastolatkiem, ale gdy masz już 20 lat i dalej jesteś skłonny do wyśmiewania kogoś z powodu tego, że ma ze sobą problem lub miał trudną przeszłość, cóż... nie różnisz się wiele od niego, tylko Twoja anomalia poszła w innym kierunku.
Pozwolę sobie zawołać @innigri bo wstawiłem jej wpis.
#psychologia #depresja #boldupy #dennycoaching ##!$%@? #przegryw
@zexan: ale tutaj większość ludzi ma poniżej 20 lat więc nie ma co się produkować
Co do autorytetów z życia, ja nigdy nie miałam takich, mogę powiedzieć, że wręcz że byli anty autorytetami. W drodze poszukiwań mam paru ludzi, z którymi prawdopodobnie nigdy nie poznam osobiście, ale którzy nakręcają mnie w dobrym kierunku. Są to autorzy książek, reżyserzy filmów, bądź
Ale bardzo miło czytać, że wciąż szukałaś punktów zaczepienia, wzorców do naśladowania, autorytetów, czegoś za czym mogłabyś pójść i od czego/kogo mogłabyś się uczyć. To właśnie
Pytasz sie o porade, bo nie wiesz co masz robic i nie widzisz rozwiazania swojej sytuacji.
Dostajesz gownoporady od podludzi. Te "porady" grozily przeciez dotkliwymi konsekwencjami, bardzo wysoka szansa, ze bym je poniosl.
Znam z autopsji.
Wkurzają mnie, bo znam wielu,
Poprzez weryfikację. Wychodzisz z praktyczną propozycją pomocy/rady i jeśli ta osoba to zlewa, to po co masz się produkować? Słuchanie takiej osoby też jest męczące, bo wpływa na Twój nastrój, tzn taka