Po sprawdzeniu ekwipunku, zaopatrzeniu się w resztę drobiazgów, które mogą mi się przydać w podróży do Whiterun, zwróciłem się ku północnej bramie. Tuż obok niej zaczepiła mnie Argonianka, Nubaree. Zaoferowała mi swoją pomoc. Potrzebowałem chwili na zastanowienie, więc udałem się do gospody na kielich taniego wina. A co mi tam, pomyślałem, lepiej jest podróżować w towarzystwie. Skończyłem wino, zapłaciłem barmance i wróciłem do najemniczki. Czułem się lepiej, mając kogoś ze swojego gatunku blisko siebie.
Ruszyłem na zachód. Po kilkunastu krokach przystanąłem i jeszcze raz spojrzałem w kierunku Riften. Wiele zawdzięczam temu miastu, będę je dobrze wspominał. Nieopodal farm spostrzegłem lisa. Była to idealna sytuacja, by wypróbować mój niedawno zdobyty łuk. Nie tracąc czasu zacząłem się powoli skradać napinając jednocześnie cięciwę. Nie było to takie proste, gdyż moje umiejętności strzeleckie nie należą do najlepszych. Wstrzymałem oddech i jak już miałem oddać strzał, Nubaree z okrzykiem bojowym na ustach rozpoczęła szarżę w kierunku mojej zdobyczy. Efekt nie jest trudny do przewidzenia, lis czmychnął w zarośla.
Postanowiłem nie robić awantury o głupiego futrzaka i nakazałem Argoniance ruszać dalej. Szliśmy dobrą godzinę, gdy przed nami ukazała się kamienna forteca. Dobrze wiedziałem, że lepiej będzie, jeżeli ją ominiemy. W takich miejscach zazwyczaj ukrywają się bandyci lub wygłodniałe, dzikie bestie. Już miałem przedstawić Nubaree mój plan, gdy nagle ruszyła w stronę fortyfikacji. Próbowałem ją zatrzymać, lecz była szybsza ode mnie. Wdała się w walkę z grupą ciemnych typów, którzy zamieszkiwali wspomniane wcześniej ruiny. Ku memu zdziwieniu, moja towarzyszka poradziła sobie całkiem dobrze, kładąc oprychów jeden po drugim. Gdy było po wszystkim postanowiłem, że dalej będę kontynuował moją podróż sam. Mimo, że świetna z niej wojowniczka, podziękowałem za pomoc i udaliśmy się każdy w swoją stronę.
Myślałem potem przez dłuższą chwilę, czy dobrze zrobiłem rezygnując z usług Nubaree. Doszedłem do wniosku, że nie żałuję swojej decyzji. Jej charakter przysporzył by mi tylko kłopotów. W dziczy, gdzie na każdym kroku czai się niebezpieczeństwo, porywcza towarzyszka to nie najlepszy pomysł. Poprawiłem plecak, zjadłem kawał pieczonego mięsa i rozpocząłem marsz w kierunku Whiterun.
@Litu: Po co to w ogóle odinstalowywać? :D Ja już się nauczyłem - mam zainstalowanego na lapku i na stacjonarce, żeby oszczędzić sobie tej syzyfowej pracy za każdym razem. Jest na dysku nawet, jak nie gram przez dłuższy czas, bo i tak zawsze kończy się tak samo... jakiś filmik, screen, byleco, odrobina wolnego czasu i napier*alam, jak opętany xD ale chyba najgorsze to było odkrycie tych buildów do Skyrima od FudgeMuppet...
Po sprawdzeniu ekwipunku, zaopatrzeniu się w resztę drobiazgów, które mogą mi się przydać w podróży do Whiterun, zwróciłem się ku północnej bramie. Tuż obok niej zaczepiła mnie Argonianka, Nubaree. Zaoferowała mi swoją pomoc. Potrzebowałem chwili na zastanowienie, więc udałem się do gospody na kielich taniego wina. A co mi tam, pomyślałem, lepiej jest podróżować w towarzystwie. Skończyłem wino, zapłaciłem barmance i wróciłem do najemniczki. Czułem się lepiej, mając kogoś ze swojego gatunku blisko siebie.
https://i.imgur.com/tgOjVwo.png
https://i.imgur.com/DBHb19r.png
Ruszyłem na zachód. Po kilkunastu krokach przystanąłem i jeszcze raz spojrzałem w kierunku Riften. Wiele zawdzięczam temu miastu, będę je dobrze wspominał. Nieopodal farm spostrzegłem lisa. Była to idealna sytuacja, by wypróbować mój niedawno zdobyty łuk. Nie tracąc czasu zacząłem się powoli skradać napinając jednocześnie cięciwę. Nie było to takie proste, gdyż moje umiejętności strzeleckie nie należą do najlepszych. Wstrzymałem oddech i jak już miałem oddać strzał, Nubaree z okrzykiem bojowym na ustach rozpoczęła szarżę w kierunku mojej zdobyczy. Efekt nie jest trudny do przewidzenia, lis czmychnął w zarośla.
https://i.imgur.com/egEqrS2.png
Postanowiłem nie robić awantury o głupiego futrzaka i nakazałem Argoniance ruszać dalej. Szliśmy dobrą godzinę, gdy przed nami ukazała się kamienna forteca. Dobrze wiedziałem, że lepiej będzie, jeżeli ją ominiemy. W takich miejscach zazwyczaj ukrywają się bandyci lub wygłodniałe, dzikie bestie. Już miałem przedstawić Nubaree mój plan, gdy nagle ruszyła w stronę fortyfikacji. Próbowałem ją zatrzymać, lecz była szybsza ode mnie. Wdała się w walkę z grupą ciemnych typów, którzy zamieszkiwali wspomniane wcześniej ruiny. Ku memu zdziwieniu, moja towarzyszka poradziła sobie całkiem dobrze, kładąc oprychów jeden po drugim. Gdy było po wszystkim postanowiłem, że dalej będę kontynuował moją podróż sam. Mimo, że świetna z niej wojowniczka, podziękowałem za pomoc i udaliśmy się każdy w swoją stronę.
https://i.imgur.com/3ZoRQ4Z.png
Myślałem potem przez dłuższą chwilę, czy dobrze zrobiłem rezygnując z usług Nubaree. Doszedłem do wniosku, że nie żałuję swojej decyzji. Jej charakter przysporzył by mi tylko kłopotów. W dziczy, gdzie na każdym kroku czai się niebezpieczeństwo, porywcza towarzyszka to nie najlepszy pomysł. Poprawiłem plecak, zjadłem kawał pieczonego mięsa i rozpocząłem marsz w kierunku Whiterun.
---------------------------