[musialmi]

#hiszpanski
Jeśli przymiotnik kończy się na spółgłoskę, to forma męska i żeńska są takie same, np. un metodo fácil, una asignatura fácil. Dlaczego zatem forma żeńska od espańol to espańola? Czy takie coś dzieje się tylko przy nazwach narodowości (nie tylko hiszpańskiej), czy jeszcze w innych przypadkach również?

[mike78]

@musialmi: Wydaje mi się, że powinieneś bardziej rozwinąć wątek i podać więcej przykładów. Wtedy będzie łatwiej coś z tego wyciągnąć.
Ogólnie hiszpański nie jest wolny od wyjątków. Jak każdy język. W tym polski. A te wyjątki najczęściej mają jakieś tam logiczne wytłumaczenie.
Ale podaj może więcej przykładów. To najlepszy materiał do rozwalania wątpliwości.

[angeldelamuerte]

@musialmi: To są w stu procentach wyjątki. Jeśli chodzi o narodowości to są wyjątki w obie strony. Frances - Francesa, ale już Estadounidense - Estadounidense. To samo w normalnych przymiotnikach. Util, fragil ale też un hombre sociable y una mujer sociable. Albo un pan suave y una abuela suave. W większości jeśli chodzi o rodzaj żeński możesz sobie logicznie to zamienić dodając -a. Są jednak przypadki kiedy w zależności od rodzaju

[musialmi]

@mike78: @angeldelamuerte: Pytam tylko o przymiotniki kończące się na spółgłoskę. Ze wszystkimi innymi wszystko jest jasne.
Przykłady, w których forma żeńska pozostaje kończąca się na spółgłoskę:
una chica feliz, cruel, popular, una camiza azul, marrón, especial.
Przykłady, w których dodaje się "a":
una chica espańola, inglęsa, francęsa.
Ogólnie, gdy chodziłem na lekcje, to pani nic nie mówiła o tych drugich, przynajmniej nic takiego nie pamiętam, a w zeszycie nic nie

[038069]

@musialmi: Tu jest ładnie rozpisane
https://espanol.lingolia.com/es/gramatica/adjetivos/terminacion
ʕ•ᴥ•ʔ