#lotr #wladcapierscieni #ciekawostki #myslalemnadtymcontentemduzozadlugo Artefakty Śródziemia- Narsil, Ognista poświata Ostatnim razem w serii Artefaktów Śródziemia, mówiłem o Jedynym Pierścieniu, który był prawdopodobnie najpotężniejszym magicznym artefaktem w całej Ardzie. Teraz jednak opuśćmy sferę magicznych przedmiotów, a skupmy się na bardziej przyziemnych rzeczach. Pomówmy o mieczach, a dokładnie o jednym, który odmienił losy całej Ardy. Pomówmy o Narsilu.
Narsil wykuty został w Pierwszej Erze przez krasnoludzkiego kowala Telchara z Nogrodu. Telchara uważano za jednego z najwybitniejszych rzemieślników w całym Beleriandzie, stworzył takie dzieła jak nóż Angirst, którym wyjęto jeden z legendarnych Silmarili z korony Morgotha i Smoczy Hełm, zbyt ciężki dla większości elfów i ludzi, noszony jednak przez samego Turina Turumbara, syna Húrina. Widzicie więc, że Telchar nie był byle kowalem robiącym mieczyki dla okolicznej straży. Powróćmy jednak do Narsila. Początkowo trafił on do elfa Curufina, piątego syna Fëanora i Nerdanelia, ojca samego Celebrimbora, który wykuł Pierścienie Władzy. Curufin wręczył miecz swojemu bratu, Maglorowi, który uznawany był za największego barda Ñoldorów. Po wydarzeniu ochrzczonym mroczną nazwą Trzeciego Królobójstwa, które odbyło się u ujścia Sirionu, Maglor wziął pod opiekę dwóch synów Eärendila i Elwingi, bliźniaków Elronda i Elrosa. To właśnie Elros otrzymał od niego Narsil i zabrał go ze sobą do Númenoru, gdzie został królem. Idąc dalej w lata, jego prawnuk Tar-Elendil wręczył miecz swojemu wnukowi Valandilowi. Wtedy właśnie Narsil przyjął rolę jednego z insygniów władzy nowo powstałego tytułu Książąt Andúnië. Tak właśnie odziedziczył go sam Elendil, o którym napiszę osobny, obszerny wpis, bo na pewno na to zasługuje. Przejdźmy teraz dalej w lata, już do Drugiej Ery.
Elendil zabrał miecz ze sobą, uciekając przed Upadkiem Númenoru w roku 3319 DE, do Śródziemia. Tam właśnie walczył Narsilem w wojnie Ostatniego Sojuszu z Sauronem, w bitwie na Dagorlad i przy oblężeniu Barad-dûr. Podczas ostatniej, ostatecznej walki, na stokach Orodruiny, Narsil pękł pod ciałem Elendila. Isildur, syn Elendila, widząc śmierć swojego ojca, w szale chwycił odłamek miecza i odciął nim jeden z palców Saurona, na którym był Jedyny Pierścień. Między innymi tak wyglądał ówczesny koniec Saurona. Po pokonaniu go Isildur zabrał szczątki Narsila do Arnoru. Jednak w czasie bitwy na polach Gladden, podczas której Isildur zginął, powierzył złamane ostrze swemu giermkowi Ohtarowi. Udało mu się uciec z zasadzki orków i dotrzeć do Imladris, gdzie wychowywał się Valandil, najmłodszy syn Isildura.
Tam Elrond, pan Rivendell, przepowiedział, że Naris nie zostanie przekuty na nowo, dopóki Sauron nie powróci i nie zostanie odnaleziony Jedyny Pierścień. Przez następne wieki szczątki Narsila spoczywały w skarbcu królów Arnoru, następnie Arthedainu. Arthedain jednak upadł, a Elrond wziął Narsila, wraz z resztą artefaktów dawnych władców, na przechowanie do Imladris. Odtąd pozostawał tam na stałe, będąc dziedzictwem Wodzów Dúnedainów.
Teraz nadchodzi czas Wojny o Pierścień, Frodo Baggins, Samwise Gamgee, Meriadok Brandybuck i Peregrin Tuk spotykają się po raz pierwszy z Aragornem w Bree. Ma on przy sobie Narsila. Lecz nie do końca po to, aby nim walczyć, a raczej żeby móc potwierdzić swoją tożsamość. Mieć dowód, że jest Aragornem, synem Arathorna II, prawowitym Namiestnikiem Gondoru. Następnie miecz zostaje przekuty na nowo przed wyruszeniem Drużyny Pierścienia w grudniu 3018 TE, a Aragorn nadaje mu nowe miano Andúril. Aragorn dzierży go do samego końca i walczy nim w ostatecznej Bitwie pod Morannonem.
Nazwa Narsil pochodzi z sindarinu i znaczy Ognista poświata lub Czerwono-biały płomień, ponieważ miecz miał niezwykłą właściwość błyszczenia światłem zarówno księżyca, jak i słońca. W ekranizacji powieści losy Narsila są dość zmienione, na przykład zostaje on złamany przez samego Saurona, Aragorn przy spotkaniu z hobbitami nie ma go przy sobie, a oręż cały czas przechowywany jest w Rivendell. Dlatego w kwestii Narsila nie warto sugerować się jedynie filmem.
Tak prezentuje się historia Narsila, Ognistej poświaty.
@MyslalemNadTymNickiemDuzoZaDlugo: Dzięki mireczku za te wpisy. Kiedyś za młodu uwielbiałem LOTR i bardzo interesowałem się wszystkim. Dzięki tobie miłość odżywa. Czy polecisz jakies książki/strony do poczytania? Mam za sobą: LOTR, Hobbita, Simarilion i Dzieci Hurina ; )
@Melt: Jeśli chciałbyś poczytać trochę więcej o samym Tolkienie i odkryć jego "najsmutniejsze" opowiadanie, to polecam "Opowieść o Kullervo" :) @JajecznicaNaGrzankach: Sauron tracąc pierścień, w którym zaklęta była większa część jego mocy, został pokonany, stracił ludzką powłokę i zamienił się w jedynie słabego ducha. Tak to wyglądało.
Artefakty Śródziemia- Narsil, Ognista poświata
Ostatnim razem w serii Artefaktów Śródziemia, mówiłem o Jedynym Pierścieniu, który był prawdopodobnie najpotężniejszym magicznym artefaktem w całej Ardzie. Teraz jednak opuśćmy sferę magicznych przedmiotów, a skupmy się na bardziej przyziemnych rzeczach. Pomówmy o mieczach, a dokładnie o jednym, który odmienił losy całej Ardy. Pomówmy o Narsilu.
Narsil wykuty został w Pierwszej Erze przez krasnoludzkiego kowala Telchara z Nogrodu. Telchara uważano za jednego z najwybitniejszych rzemieślników w całym Beleriandzie, stworzył takie dzieła jak nóż Angirst, którym wyjęto jeden z legendarnych Silmarili z korony Morgotha i Smoczy Hełm, zbyt ciężki dla większości elfów i ludzi, noszony jednak przez samego Turina Turumbara, syna Húrina. Widzicie więc, że Telchar nie był byle kowalem robiącym mieczyki dla okolicznej straży. Powróćmy jednak do Narsila. Początkowo trafił on do elfa Curufina, piątego syna Fëanora i Nerdanelia, ojca samego Celebrimbora, który wykuł Pierścienie Władzy. Curufin wręczył miecz swojemu bratu, Maglorowi, który uznawany był za największego barda Ñoldorów. Po wydarzeniu ochrzczonym mroczną nazwą Trzeciego Królobójstwa, które odbyło się u ujścia Sirionu, Maglor wziął pod opiekę dwóch synów Eärendila i Elwingi, bliźniaków Elronda i Elrosa. To właśnie Elros otrzymał od niego Narsil i zabrał go ze sobą do Númenoru, gdzie został królem. Idąc dalej w lata, jego prawnuk Tar-Elendil wręczył miecz swojemu wnukowi Valandilowi. Wtedy właśnie Narsil przyjął rolę jednego z insygniów władzy nowo powstałego tytułu Książąt Andúnië. Tak właśnie odziedziczył go sam Elendil, o którym napiszę osobny, obszerny wpis, bo na pewno na to zasługuje. Przejdźmy teraz dalej w lata, już do Drugiej Ery.
Elendil zabrał miecz ze sobą, uciekając przed Upadkiem Númenoru w roku 3319 DE, do Śródziemia. Tam właśnie walczył Narsilem w wojnie Ostatniego Sojuszu z Sauronem, w bitwie na Dagorlad i przy oblężeniu Barad-dûr. Podczas ostatniej, ostatecznej walki, na stokach Orodruiny, Narsil pękł pod ciałem Elendila. Isildur, syn Elendila, widząc śmierć swojego ojca, w szale chwycił odłamek miecza i odciął nim jeden z palców Saurona, na którym był Jedyny Pierścień. Między innymi tak wyglądał ówczesny koniec Saurona. Po pokonaniu go Isildur zabrał szczątki Narsila do Arnoru. Jednak w czasie bitwy na polach Gladden, podczas której Isildur zginął, powierzył złamane ostrze swemu giermkowi Ohtarowi. Udało mu się uciec z zasadzki orków i dotrzeć do Imladris, gdzie wychowywał się Valandil, najmłodszy syn Isildura.
Tam Elrond, pan Rivendell, przepowiedział, że Naris nie zostanie przekuty na nowo, dopóki Sauron nie powróci i nie zostanie odnaleziony Jedyny Pierścień. Przez następne wieki szczątki Narsila spoczywały w skarbcu królów Arnoru, następnie Arthedainu. Arthedain jednak upadł, a Elrond wziął Narsila, wraz z resztą artefaktów dawnych władców, na przechowanie do Imladris. Odtąd pozostawał tam na stałe, będąc dziedzictwem Wodzów Dúnedainów.
Teraz nadchodzi czas Wojny o Pierścień, Frodo Baggins, Samwise Gamgee, Meriadok Brandybuck i Peregrin Tuk spotykają się po raz pierwszy z Aragornem w Bree. Ma on przy sobie Narsila. Lecz nie do końca po to, aby nim walczyć, a raczej żeby móc potwierdzić swoją tożsamość. Mieć dowód, że jest Aragornem, synem Arathorna II, prawowitym Namiestnikiem Gondoru. Następnie miecz zostaje przekuty na nowo przed wyruszeniem Drużyny Pierścienia w grudniu 3018 TE, a Aragorn nadaje mu nowe miano Andúril. Aragorn dzierży go do samego końca i walczy nim w ostatecznej Bitwie pod Morannonem.
Nazwa Narsil pochodzi z sindarinu i znaczy Ognista poświata lub Czerwono-biały płomień, ponieważ miecz miał niezwykłą właściwość błyszczenia światłem zarówno księżyca, jak i słońca. W ekranizacji powieści losy Narsila są dość zmienione, na przykład zostaje on złamany przez samego Saurona, Aragorn przy spotkaniu z hobbitami nie ma go przy sobie, a oręż cały czas przechowywany jest w Rivendell. Dlatego w kwestii Narsila nie warto sugerować się jedynie filmem.
Tak prezentuje się historia Narsila, Ognistej poświaty.
źródło: comment_iylEmo0JYKaf273RZji4NR4FSAk3OWhc.jpg
Pobierzhttp://www.wykop.pl/tag/aragorn/
@JajecznicaNaGrzankach: Sauron tracąc pierścień, w którym zaklęta była większa część jego mocy, został pokonany, stracił ludzką powłokę i zamienił się w jedynie słabego ducha. Tak to wyglądało.
Komentarz usunięty przez moderatora