Aktywne Wpisy
Milo900 +230
Tja88 +211
Przydałoby się jakieś amatorskie śledztwo w temacie finansów Majtczaków. Jeśli latami żyje się na pewnym poziomie, posiada duży dom, mieszkania, samochody, to utrzymanie tego i wyżywienie się na danym poziomie, pochłania ogromne pieniądze. Oczywiście w chwili, gdy firma prosperuje, to wystarcza na wszystko i jeszcze odłożyć się udaje, ale, jak wiemy, Rigello przez ostatni rok nie miało dobrej prasy i mogę się założyć, że wielu kontrahentów i odbiorców detalicznych przerzuciło się na inną kawę.
Tymczasem doszedł koszt prawnika. Większość ludzi prawdopodobnie nie wie, jakie to są koszty, gdy mówimy o kimś takim jak Bartosz Tiutiunik (do 1000 zł/h), a przecież rok w Dubaju też do tanich atrakcji nie należy.
Jest więc całkiem prawdopodobne, że oszczędności im topnieją i stąd te pozwy.
Naturalnie nie jest mi ich żal, bo pomagali osobie poszukiwanej czerwoną notą Interpolu, więc dla mnie mogą żreć nawet psią karmę.
¯\(ツ)/¯
#
Tymczasem doszedł koszt prawnika. Większość ludzi prawdopodobnie nie wie, jakie to są koszty, gdy mówimy o kimś takim jak Bartosz Tiutiunik (do 1000 zł/h), a przecież rok w Dubaju też do tanich atrakcji nie należy.
Jest więc całkiem prawdopodobne, że oszczędności im topnieją i stąd te pozwy.
Naturalnie nie jest mi ich żal, bo pomagali osobie poszukiwanej czerwoną notą Interpolu, więc dla mnie mogą żreć nawet psią karmę.
¯\(ツ)/¯
#
źródło: ad502245-e299-430f-bdc0-906c3fdf4c7f
Pobierz
Tytuł: Globalny Minotaur. Europa, Ameryka i przyszłość światowej gospodarki
Autor: Yanis Varoufakis
Gatunek: Ekonomia
★★★★★★★☆☆☆
Grecki ekonomista, który w 2015 roku był ministrem finansów Grecji, w Globalnym Minotaurze przedstawia odmienną od najczęstszych (tj. obwiniania albo wolnego rynku i banksterki, albo interwencji państwa) interpretację przyczyn globalnego kryzysu finansowego, który wybuchł w 2008 roku.
Varoufakis przedstawia coś w rodzaju spiskowej teorii dziejów (tych od mniej więcej 1944 roku). Opisuje stworzony przez amerykańskich decydentów Globalny Plan, który polegać miał, w oparciu o dolara, na stworzeniu z Europy sfery przyjmującej amerykańskie nadwyżki handlowe oraz nadwyżki kapitałowe (inwestycje). Pomagać w tym miały Niemcy i Japonia, których silny przemysł i silne waluty stały się częścią Globalnego Planu. Również integracja wewnątrz Europy byłą częścią Planu. Funkcjonował on bardzo dobrze aż do 1971 roku - te dwie dekady znane są jako złoty wiek kapitalizmu. Skończył się wraz z decyzją o zawieszeniu wymienialności dolara na złoto.
To, co powstało w latach 70-tych i 80-tych, Varoufakis nazywa Globalnym Minotaurem (oczywiście w nawiązaniu do greckiej mitologii). Bestia ta to Stany Zjednoczone - w szczególności jej dwa deficyty, budżetowy i handlowy. Karmiła się ona nadwyżkami handlowymi i kapitałowymi z reszty świata, stymulując jego rozwój. Wspierana była przez cztery służebnice - Wall Street, korporacje w stylu Walmarta (obniżające koszty pracy i płacące jak najmniej dostawcom), ideologia i polityka skapywania, oraz "toksyczna teoria ekonomii" - ekonomia podaży.
Globalny Minotaur według Varoufakisa upadł w 2008 roku, co spowodowało kryzys na całym świecie - jako że USA przestały być zdolne przyjmować wielkie ilości towarów z zagranicy oraz przyciągać zagraniczny kapitał, a służebnice zdążyły zainfekować inne kraje. Próby wyjścia z kryzysu były podejmowane w niewłaściwy sposób, na korzyść Wall Street w USA i na (krótkoterminową) korzyść Francji i Niemiec w Europie, co tylko pogorszyło sytuację. Grecki ekonomista krytykuje również brak "mechanizmu recyklingu nadwyżek" w ramach Unii Gospodarczej i Walutowej, który powinien być częścią każdej unii walutowej (bo w przypadku braku własnej waluty trudno zbilansować przepływy dóbr i kapitału, przez co tworzą się kraje stale nadwyżkowe - jak Niemcy, i kraje stale deficytowe - jak Grecja).
Zaletą książki jest jej ciekawa interpretacja kryzysu, jak również dobry styl autora.
Minusem z kolei jest to, że Varoufakis zdaje się wierzyć (a przynajmniej tak brzmi), jakoby działanie Globalnego Planu i Globalnego Minotaura było w całości zaplanowane przez najważniejszych amerykańskich strategów gospodarczych i geopolitycznych. Wydaje mi się to znacznym przecenieniem zdolności tych ludzi - Japonia i Niemcy przecież nie odniosły spektakularnego sukcesu gospodarczego po wojnie dlatego, że USA tak chciały. Raczej wydaje się, że mechanizmy opisane przez autora powstały jako skutek uboczny szeregu mało ze sobą związanych decyzji różnych rządów i administracji. Do tego chyba w kilku miejscach autor podaje błędne dane (np. na jednym wykresie jest podany ujemny wzrost gospodarczy USA, Europy Zachodniej i Japonii w latach 70-tych, a poniżej, na innym wykresie już jest on dodatni). W innym miejscu myli zysk z przychodem Walmarta. (Oba te błędy mogą pochodzić od tłumacza) Krytykuje ponadto przenoszenie miejsc pracy do państw Trzeciego Świata, bo wyczerpuje to zasoby ludzkie (co z tego, że wyciąga ich z nędzy dx). Również prognozy Varoufakisa są miejscami błędne - wydaje się np. że Globalny Minotaur nie upadł na stałe, a właśnie się podnosi (a podniesie mocniej jeśli Trump zwiększy deficyt budżetowy), do tego Irlandia już prawie podniosła się po kryzysie (choć miało się to stać "nie za życia tego i następnego pokolenia").
Książka bardzo ciekawa, choć niepozbawiona wad. Tym niemniej polecam.
#ksiazki #czytajzwykopem #neuropa #ekonomia #gospodarka #usa
#bookmeter
źródło: comment_kw6nlNITlLu7rGGykdJWXw5KWUrYKmBO.jpg
PobierzKomentarz usunięty przez autora
a co, rąbnąłem się gdzieś?
Komentarz usunięty przez autora
jeśli w opisie jest coś innego, to musiałem się pomylić przy pisaniu
I tak, i nie. Wygrywał ten, kto potrafił wykorzystywać sytuację geopolityczną i nastroje powojenne w celu ochrony własnej gospodarki. Gdyby po wojnie GBR miało silniejsze lobby niż GER, to GER mieliby znacznie bardziej pod
@Amarantus_Ekspandowany: Tak napisał. Nie wiem, może mu chodzi o kiepskie warunki pracy?
@BarekMelka: Możesz przytoczyć kontekst?
źródło: comment_0VO5v60bmlTa4iR7OAWeZVf3MhQKIVdo.jpg
Pobierz