Mało znana historia masowego mordercy z UK:

13 marca 1996 roku próg podstawówki w małym szkockim miasteczku Dunblane przekroczył 43-letni Thomas Hamilton, były zastępowy skautów, podejrzewany o pedofilskie ciągoty. Obładowany zapasem amunicji w liczbie ponad 700 sztuk i uzbrojony w cztery legalnie zakupione jednostki broni krótkiej (dwa belgijskie 9-milimetrowe Browningi plus w rezerwie rewolwery Smith & Wesson kaliber 0.357 Magnum), od razu udał się w kierunku wejścia do sali gimnastycznej, gdzie pod opieką trzech nauczycielek 20-kilkuosobowa grupa pierwszoklasistów przygotowywała się do zajęć z wychowania fizycznego.

Jak ustalono w toku śledztwa, rzeź trwała maksymalnie cztery minuty. Trzydzieści dwie osoby odniosły rany na skutek kontaktu z miotanymi przez Hamiltona kulami, z czego dla siedemnastu był to kontakt śmiertelny. Zginęła jedna nauczycielka, Gwen Mayor, oraz szesnaścioro dzieci w wieku od pięciu do sześciu lat. Zamachowiec popełnił samobójstwo. Lekarz medycyny sądowej, Anthony Busuttil, który badał martwe ofiary, odnotował, że każda miała od jednej do siedmiu ran postrzałowych na ciele, co oznacza, że wędrując po sali gimnastycznej Hamilton nie wahał się dobijać rannych, gdy napotkał ich na swojej drodze. Koroner przeprowadził również sekcję zwłok mordercy w poszukiwaniu czegokolwiek, co pozwoliłoby wyjaśnić irracjonalne zachowanie mężczyzny. Wykonał testy na obecność narkotyków i alkoholu, szukał guza mózgu, infekcji wirusowej, śladów zatrucia ołowiem, ale niczego takiego nie znalazł. Doszedł do wniosku, że nie istniał żaden materialny czynnik, który pchnął Hamiltona do zbrodni, w grę wchodzić więc mogły tylko czynniki psychiczne.

Po więcej odsyłam na stronę haplofobia.pl oraz Wiki.