Skoro dzisiaj w 2 PR ma się odbyć debata, czy Liszt jest geniuszem, czy hochsztaplerem, to i ja dodam coś od siebie. A jak powinien wiedzieć każdy artysta, lepiej pokazywać, niż mówić, więc mój wkład ograniczy się do kilku filmików, dzięki którym sami będzie mogli podjąć decyzję. :)
@alkan: ech, chyba się starają na siłę szokować tytułem audycji :) Jak ktoś ma wątpliwości kim był Liszt, to wystarczy sobie przesłuchać Vallée d'Obermann i temat zamknięty.
@abc1112: Ja też zachodzę w głowę co chcieli wyrazić słowem "hochsztapler"... Za pierwszym razem gdy przeczytałem wpis @alkan'a musiałem to wygooglować żeby się upewnić czy dobrze rozumiem to słowo.
@alkan: no niech to, zapomniałem o tej całej audycji :/. Nastawiłem sobie budzik na tą godzinę, po czym jak zadzwonił, to zapomniałem o czym miał mi przypomnieć. Trudno, poszukam jutro w internecie, jeśli w ogóle da się coś takiego znaleźć.
@Kampala: powinno się pojawić na ich stronie. Możesz też sprawdzić chomika fado377 - ktoś robi dobrą robotę i agreguje niemal całą muzykę z PR2 i to od kilku lat.
@Kampala: Mówiąc szczerze to zbyt wiele nie straciłeś. Raczej rzucano ogólnikami i chyba żadna kwestia nie została dogłębnie przeanalizowana. Jednoznacznych odpowiedzi również brak.
Jedyne naprawdę godne uwagi spostrzeżenia były następujące (choć trzeba też przyznać, że część jest w sumie dość oczywista):
1. Awangarda starzeje się najszybciej. Ogólnie chodzi o to, że jeśli ktoś jest znany tylko z samego przełamywania granic, to jego twórczość szybko się zdezaktualizuje. Artysta raczej powinien wytworzyć własny, oryginalny styl i skupić się na nim. I w tym sensie część muzyki Liszta można uznać za słabą, bo jej jedynym wyróżnikiem była właśnie taka nowoczesność, która szybko się starzeje, a sam kompozytor za bardzo starał się być mistrzem wielu gatunków, zamiast wyspecjalizować się w jednym. Oczywiście nie ujmuje to niczego tym jego utworom, które
@alkan: Mnie najbardziej drażni to gdy jakiegoś muzyka opisuje się za pomocą opinii wyrażanych przez innych muzyków z tego okresu. Przecież to oczywiste że to co mówił Chopin o utworach Liszta i odwrotnie było uwarunkowane przede wszystkim ich prywatnymi relacjami, a nie obiektywną oceną sztuki.
@alkan: jeśli ktoś używa rapsodii węgierskich jako argumentu przeciwko Lisztowi, to rzeczywiście nie moja bajka ;). Ale i tak przesłucham, przynajmniej część audycji.
Skoro dzisiaj w 2 PR ma się odbyć debata, czy Liszt jest geniuszem, czy hochsztaplerem, to i ja dodam coś od siebie. A jak powinien wiedzieć każdy artysta, lepiej pokazywać, niż mówić, więc mój wkład ograniczy się do kilku filmików, dzięki którym sami będzie mogli podjąć decyzję. :)
Kilka utworów jest znanych, kilka mniej.
Rapsodia węgierska nr 10 E-dur
Rapsodia węgierska nr 13 a-moll
Transkrypcja Liszta Wielkiej fantazji i fugi g-moll Bacha
Błogosławieństwo Boga na odosobnieniu z Harmonii poetyckich i religijnych
Fantazja i fuga na temat B-A-C-H
Etiuda transcendentalna nr 4: Mazeppa
Etiuda transcendentalna nr 12: Chasse-Neige
Koncerty fortepianowe nr 1 Es-dur i nr 2 A-dur
Symfonia Faust
#muzykapowazna #poznajklasyke #muzykaklasyczna #muzyka #kultura
Za pierwszym razem gdy przeczytałem wpis @alkan'a musiałem to wygooglować żeby się upewnić czy dobrze rozumiem to słowo.
Trudno, poszukam jutro w internecie, jeśli w ogóle da się coś takiego znaleźć.
Jedyne naprawdę godne uwagi spostrzeżenia były następujące (choć trzeba też przyznać, że część jest w sumie dość oczywista):
1. Awangarda starzeje się najszybciej.
Ogólnie chodzi o to, że jeśli ktoś jest znany tylko z samego przełamywania granic, to jego twórczość szybko się zdezaktualizuje. Artysta raczej powinien wytworzyć własny, oryginalny styl i skupić się na nim. I w tym sensie część muzyki Liszta można uznać za słabą, bo jej jedynym wyróżnikiem była właśnie taka nowoczesność, która szybko się starzeje, a sam kompozytor za bardzo starał się być mistrzem wielu gatunków, zamiast wyspecjalizować się w jednym. Oczywiście nie ujmuje to niczego tym jego utworom, które
Przecież to oczywiste że to co mówił Chopin o utworach Liszta i odwrotnie było uwarunkowane przede wszystkim ich prywatnymi relacjami, a nie obiektywną oceną sztuki.