Krótka opowieść o wstrząsającej sytuacji fryzjera pracującego w obozie zagłady. Fragment realacji z dokumantalnego filmu Shoah.

Iwan Marczenko jako operator, podczas napełniania komór gazowych, bił biczami skazanych na śmierć, krzycząc: Szybciej, szybciej, woda wystygnie, jeszcze inni muszą pójść pod prysznic!. Kiedy silnik pracował, z uśmiechem na twarzy spoglądał przez okno, aby zobaczyć, jak przebiega proces duszenia.

W najnowszym odcinku serii Powojnie historia wielkiej niesprawiedliwości. Jeden z głównych wykonawców Holocaustu komendant obozu śmierci w Treblince przez lata po wojnie wiódł spokojne życie w Ameryce Południowej. Nawet nie specjalnie się ukrywał ponieważ stale korzystał ze swoich prawdziwych danych

Od początku tygodnia prowadzone są prace badawcze na terenie dawnego obozu zagłady Treblinka II, gdzie Niemcy zamordowali ponad 900 tysięcy Żydów. Naukowcy chcą mieć pewność, gdzie znajdował się budynek tzw. nowych komór gazowych.

Cieśla Jankiel Wiernik brał udział w powstaniu w obozie zagłady w Treblince 2 sierpnia 1943 r. Był jednym z niewielu więźniów, którym udało się przeżyć. Po dotarciu do Warszawy spisał swoje przeżycia, które w 1944 r. wydało polskie podziemie jako broszurę „Rok w Treblince”.

1 czerwca 1942 roku ruszyła budowa toru kolejowego do powstającego obozu zagłady Treblinka II. Dało to początek największej po Auschwitz niemieckiej „fabryki śmierci”. Tylko do końca 1942 roku w obozie zagłady Treblinka II Niemcy wymordowali 713 555 osób.

Losy ludności żydowskiej w czasie II wojny światowej były wyjątkowo tragiczne. Cały naród został skazany na zagładę. W zbiorowej pamięci utrwalił się obraz narodu pogodzonego ze swym straszliwym losem. Był jednak błędny. Świadczy o tym nie tylko powstanie w getcie warszawskim. Powstańcze...

Niemcy dołożyli starań, by ukryć prawdę o zbrodniach popełnionych w Treblince. Ich skala była jednak tak ogromna, że już latem i jesienią 1942 roku Armia Krajowa dysponowała szczegółowymi informacjami o fabryce śmierci.

Przeżyć piekło – to określenie pasuje do osobistych historii osób, którym udało się przeżyć więzienie w Treblince. Przedstawiamy kilka spisanych opowieści tych, którzy uciekli przed śmiercią, bądź byli świadkami tej brutalnej machiny bestialstwa...

Pakują po 80 osób. W wagonie coraz duszniej, brak tchu. Beznadziejnie, smutno, strasznie. Wzrok mój ogarnął wszystkich i wszystko, lecz mimo to nie byłem w stanie ogarnąć ogromu nieszczęścia. O 4 ruszył pociąg, kila minut późnej zajechaliśmy do obozu Treblinki. Tam dopiero spadła nam zasłona z oczu

Na podstawie eksperymentów z kremacją na świeżym powietrzu, powszechnej wiedzy o kaloryczności drewna oraz porównując zdjęcia lotnicze obozów i lasów wokół obozów, Thomas obala mit o obozie bezwzględnej zagłady. Ciekawe spojrzenie na sprawę Tłumaczenie PL

Tym razem nie chodziło tylko o ucieczkę. „Postanowiliśmy zniszczyć obóz” - opowiada jeden z ocalałych. Więźniowie, którzy byli świadkami śmierci nawet miliona Żydów, pragnęli wolności, ale też zemsty. To właśnie dostali. Ale za jaką cenę?

2 sierpnia 1943 r. w obozie zagłady w Treblince wybuchł zbrojny bunt, w którym wzięło udział ponad 800 więźniów. Szacuje się, że ok. 200 z nich udało się uciec, do końca wojny doczekało nie więcej niż 100.

Treblinki nie można było przeżyć. Najsprawniejsza fabryka śmierci w machinie Holocaustu zabijała tylu ludzi, że nie starczało ziemi, by wszystkich zakopać. Gigantyczne ruszty do palenia ciał szybko okazały się za małe. Treblińska ziemia krwawiła. A jednak wyniszczeni i odarci z godności ludzie (...)