Był rok 1815. W Wiedniu kończył się kongres, na który zjechali królowie i książęta, by umeblować świat na nowo, a przy okazji - skoro na miejscu znalazła się cała światowa śmietanka - trochę się zabawić. Obrady zyskały przydomek Tańczącego Kongresu z powodu gigantycznej liczby wydawanych balów...

Zakończony szybką śmiercią ukochanej romans króla Zygmunta Augusta z Barbarą Radziwiłłówną to najgłośniejsza polska tragedia miłosna. Jej pikturalnym godłem stał się w XIX w. obraz Józefa Simmlera, uznawany przez pewien czas za największe arcydzieło malarstwa polskiego.

Przed 1939 r. istniały jeszcze klejnoty (trzy złote pierścienie) oraz insygnia pogrzebowe (korona, berło i jabłko insygnialne ze srebra złoconego), wydobyte z trumny monarchini, odnalezionej we wrześniu 1931 r. w krypcie bazyliki wileńskiej ; niestety, zaginęły one podczas drugiej wojny światowej.

Słowo "k---a" miało związek z tą właśnie obyczajową aferą. Gdy Barbara została już koronowaną królową Rzeczypospolitej, nie wypadało mówić o niej jak o zwykłej ladacznicy. Szlachta sięgnęła więc do łaciny i znalazła znajomo dziś brzmiące słówko, które znaczyło tyle, co "krzywa". Wyraz ów, spolszczony nadzwyczaj szybko się przyjął i upowszechnił.