Podczas ostatniego wypadu na Jurę trafiłem na skałę, która przypominała ni mniej, ni więcej... tylną część ludzkiego ciała. Tak... tę, na której siadamy. Co więcej, spędziłem w jej wnętrzu noc! Całość miała charakter surrealistycznej groteski, niemniej jednak przetrwałem. Zapraszam na relację!

Piękno polskiej natury, to nie tylko wspaniałe i dobrze wszystkim znane parki narodowe. Równie cenne i godne podziwu są niewielkie i mało popularne rezerwaty przyrody rozsiane po różnych zakątkach kraju, zarówno nizinnych, jak i górzystych.

Pokryte są one halami zapewniającymi rozległe widoki na okoliczne pasma górskie na terenie Polski i Słowacji, co czyni je obowiązkowymi celami wędrówek dla wszystkich miłośników Beskidów. Zachęcam do odwiedzenia tego stosunkowo mało popularnego zakątka Beskidu Żywieckiego.

Teren ściśle powiązany z naszą historią. Obserwowano stąd rosnące zagrożenie ze strony Niemiec w przeddzień II wojny światowej. Ukrywał się tam również niemiecki dezerter z Wehrmachtu, który czuł się Polakiem, a po wojnie został gospodarzem tamtejszego schroniska.

Osadnictwo na Ślęży sięga epoki kamienia. Pogańskie miejsca kultu zostały tam wybudowane pod koniec IV w p.n.e. Słowianie przejęli je jednak dopiero gdzieś między IV a VII wiekiem n.e.

W 1869 roku na Dolnym Śląsku, niedaleko dzisiejszej wsi Janówek, wybudowano pierwszą z około 240 rozsianych po świecie wież zaprojektowanych ku czci Żelaznego Kanclerza – Ottona von Bismarcka. Stoi tam ona do dzisiaj.