Całujcie mnie wszyscy w dupę
Piosenka Teatru Muzycznego Roma ze spektaklu "Tuwim dla dorosłych". Lata mijają, tekst Juliana Tuwima pozostaje niezmiennie prawdziwy
Atreyu z- #
- #
- #
- #
- #
- #
- 91
Piosenka Teatru Muzycznego Roma ze spektaklu "Tuwim dla dorosłych". Lata mijają, tekst Juliana Tuwima pozostaje niezmiennie prawdziwy
Atreyu z
Komentarze (91)
najlepsze
Item ględziarze i bajdury,
Ciągnący z nieba grubą rętę,
O, łapiduchy z Jasnej Góry,
Z Góry Kalwarii parchy święte,
I ty, księżuniu, co #!$%@?
Zawiązanego masz na supeł,
Żeby ci czasem nie pohasał,
Całujcie mnie wszyscy w dupę.
Specjalnie wrócił do Polski i zaczął ćwierkać na chwałę stalinistów.
Został dyrektorem stalinowskiego teatru i członkiem Ogólnokrajowego Komitetu Obchodu 70-lecia urodzin Józefa Stalina. Sławił przyjaźń polsko-radziecką, adorował ZSRR.
Z tym że to nie nastąpiło nagle, jeszcze przed wojną zwykli ludzie obrzucili go jajami na jego wieczorku poetyckim i krzyczeli "Won do Rosji".
O ile przed wojną można go usprawiedliwić, może
Ludwig Bodmer: Całujcie mnie wszyscy w dupę II
Ekonomiści wszelkiej maści,
Pryszczaci chłopcy z upeeru,
Balcerowicza entuzjaści,
Lobbyści od deweloperów,
Wolnorynkowych buców banda,
Co "socjal" pragnie wziąć pod lupę,
Szlam z kapitalistycznego szamba,
Całujcie mnie wszyscy w dupę.
Eksperci FORu, Lewiatana,
Dziwki londyńskiej finansjery,
Sfora żołdaków przepłacana,
Strojna w krawaty i gajery,
Deregulacyjni cwaniacy,
Co chcecie likwidować UPe
Brzuch pasąc kosztem ludzi pracy,
Całujcie mnie wszyscy
Do prostego człowieka
Autor: Julian Tuwim
Gdy znów do murów klajstrem świeżym
Przylepiać zaczną obwieszczenia,
Gdy "do ludności", "do żołnierzy"
Na alarm czarny druk uderzy
I byle drab, i byle szczeniak
W odwieczne kłamstwo ich uwierzy,
Że trzeba iść i z armat walić,
Mordować, grabić, truć i palić;
Gdy zaczną na tysięczną modłę
Ojczyznę szarpać deklinacją
I łudzić kolorowym godłem,
I judzić "historyczną racją",
O piędzi, chwale i
@marpic: najlepsza tylko szkoda że okrojona
...żyjemy więc zawsze w oczekiwaniu czegoś lepszego, i to często zarazem w pełnej żalu tęsknocie za minionym. Rzeczy teraźniejsze natomiast przyjmujemy w poczuciu tymczasowości, uważając je za nic innego, jak tylko drogę do celu. Dlatego to ludzie, spoglądając u kresu swych dni wstecz (...) ze zdziwieniem widzą, iż to, co na ich oczach przechodziło tak nie docenione i mdłe, stanowiło właśnie ich życie -
Komentarz usunięty przez moderatora