Płeć w archeologii
Może zabrzmi to dziwnie, ale nie ma 100% kobiety i 100% mężczyzny.
Przynajmniej jeśli chodzi o budowę szkieletu. Każdy z nas ma jakieś cechy płci przeciwnej.
Gdy antropolodzy określają płeć po kośćcu to wynik badania oparty jest o średnią ważoną.
Najważniejszymi częściami szkieletu w tym względzie jest czaszka i miednica.
Przy bardzo dobrze zachowanych szczątkach prawdopodobieństwo poprawnego określenia płci wynosi 98%.
Oto kilka cech szkieletu, którymi różnią się kobiety i mężczyźni:
1. Pochylenie czoła
U mężczyzn czoło jest bardziej pochylone i silnie ukształtowane łuki brwiowe (arcus superciliaris).
Dla kobiet charakterystyczne jest bardziej pionowe. Łuki brwiowe są łagodne.
2. Wyrostek KŁYKCIOWY Żuchwy
Dotknij szczęki, jeśli w zaznaczonym miejscu masz wgłębienie oznacza to, że posiadasz cechę męską.
3. Przyczepy mięśni
Kobiety mają oczywiście słabsze przyczepy mięśni. Ich szkielet jest delikatniejszy, a czaszka mniejsza.
Na stojąco wywiń (jak na zdjęciu) i wyprostuj ręce oraz złącz dłonie opierając o krawędź stołu, teraz spróbuj złączyć łokcie - kobiety nie potrafią (w większości).
4. Miednica
Miednica kobiety szeroka i owalna. Kąt łuku łonowego (pubic arch) szeroki, powyżej 90 stopni.
Miednica mężczyzny - węższa, sercowata. Kąt łuku łonowego ok. 90-75 stopni.
5. Kość udowa
U mężczyzn kąt między trzonem kości udowej jest większy ok. 135 stopni. U kobiet mniejszy (po prawej).
Ułatwia to zapewne rodzenie ( ͡° ͜ʖ ͡°) oraz ... chodzenie na szpilkach.
Dla zainteresowanych polecam - D. Piontek "Biologia populacji pradziejowych"
oraz A. Bochenek "Anatomia człowieka" Tom 1
Komentarze (6)
najlepsze