323 rocznica bitwy pod Hodowem. 400 Polaków pokonało ok. 40 tysięcy Tatarów.
Ataki Tatarów, pieszo i z pomocą broni palnej, przez pięć do sześciu godzin odpierało ok. 300 pancernych i 100 husarzy. Kiedy skończyła się amunicja, obrońcy strzelali tatarskimi strzałami wkładanymi do luf zamiast kul Tatarów było według różnych szacunków od 25 do 70 tysięcy.
darosoldier z- #
- #
- #
- #
- 29
- Odpowiedz
Komentarze (29)
najlepsze
Komentarz usunięty przez moderatora
@wywrotek_smolenski: bo w Hollywood rządzą żydzi i nie w smak im popularyzacja Polski. Wręcz przeciwnie...
@darosoldier wrzucałeś parę miesięcy temu praktycznie to samo
https://www.wykop.pl/link/3548217/bitwa-pod-hodowem-400-polakow-przeciw-40-tysiacom-tatarow/
@zenon1002
echhh znowu te przekłamania historii....
W bitwie uczestniczyło od 400 do 600 konnych ze strony Rzeczpospolitej w tym ok 100 tzw. towarzyszy chorągiewnych siły te z zaskoczenia (zresztą obopólnego) uderzyły na przednią straż sił tatarskich liczącą od 500 do 600 ordyńców Całość sił tatarskich liczyła nie 40000 ludzi a ok 3000-4000 i to bardzo rozproszonych w poszukiwaniu łupów i jasyru. W wyniku akcji zaczepnej Tatarzy zostali zmuszeni do odwrotu (wcześniej usiłowali wymusić przy pomocy Lipków kapitulację sił koronnych) ale nie była to paniczna ucieczka. Straty wojsk koronnych były poważne. Z setki towarzyszy zginęło kilkunastu min. Mikołaj Guttyter Dobrodziejski dowodzący rotą husarską plus kilkudziesięciu pocztowych i czeladzi. Około 100 było rannych min. Konstanty Zahorowski, który zmarł z ran. Stracono wiele koni. Co ciekawe kilkudziesięciu żołnierzy koronnych dostało się do tatarskiej niewoli. Była to grupa Mikołaja Tyszkowskiego osłaniającego odwrót sił koronnych. Straty tatarskie są nieznane ale można przypuszczać, że podobne do całości sił koronnych czyli ok 400-600 poległych. Nie ma niestety wzmianek o jeńcach tatarskich ani o znaczniejszych poległych ze strony Chanatu co pozwala stwierdzić, że wycofanie Tatarów do Kamieńca było uporządkowane. Całe starcie okazało się sukcesem strony koronnej gdyż powstrzymano atak i zmuszono przeciwnika do odwrotu. Cała otoczka bitwy wynikała z działań propagandowych Jana III Sobieskiego. Starzejący się król miał przeciwko sobie silną opozycję a przeciągająca się wojna z Turcją i podporządkowanymi jej Tatarami trwała nieprzerwanie czasów Odsieczy Wiedeńskiej w 1683 roku a licząc od wojny kamienieckiej 1672-1676 ponad 20 lat. Szlachta i społeczeństwo były zmęczone kosztami wojny, która mimo przystąpienia Rzeczpospolitej do Ligi Antytureckiej i ponawianych wypraw na podporządkowaną Turcji Mołdawię nie przynosiła efektów. Co więcej Rzeczpospolita musiała się borykać z odwetowymi najazdami Tatarów (docierającymi do okolic Lwowa). Siły koronne nie potrafiły zdobyć Kamieńca Podolskiego i Chocimia więc wybudowano w tym celu blokady Okopy św. Trójcy co nie nie poprawiło specjalnie sytuacji strategicznej Podola. Sobieski chciał po nieudanych wyprawach i wzroście sił opozycji (zwłaszcza na Litwie) umocnić swoją pozycję i przyczynić się do wyboru syna Jakuba na Króla Polski. Temu miało służyć propagandowe rozgłoszenie jakby nie było sukcesu wojsk koronnych do rozmiaru wręcz niebotycznego. Niestety dla Rzeczpospolitej działania zbrojne prowadzono dalej wybitnie nieudolnie, Tatarzy rok później znowu byli pod Lwowem i nawet wdarli się do samego miasta. W 1696 roku umarł Jan III Sobieski a szybko została zawiązana z podszeptu Potockich i Lubomirskich konfederacja niepłatnego wojska koronnego w celu osłabienia pozycji hetmana Jabłonowskiego. Rywalizację o koronę wygrał August II Mocny i na Podole ruszyły także wojska saskie. Chaos i tzw. prywata tak dobrze znana z czasów Powstania Chmielnickiego i Potopu omal nie doprowadziła w 1698 roku do klęski pod Podhajcami. Jednak ogólna sytuacja w Europie i wyczerpanie wojną a także udział wojsk saskich sprawiły, że Turcja podpisała rok później pokój w Karłowicach, który kończył wojnę pomiędzy państwami Ligi Świętej (Państwo Kościelne, Republika Wenecka, Monarchia Habsburgów, Rzeczpospolita Obojga Narodów i Carstwo Rosyjskie) a Imperium Osmańskim i jego lennikami (głównie Chanatem Krymskim). Rzeczpospolita odzyskała terytoria utracone w 1672 roku wraz z Kamieńcem Podolskim. Tym samym skończyło 255 lat wojen w których po jednej stronie uczestniczyła Rzeczpospolita, a po drugiej
@Nerlo: @darosoldier po pierwsze było już ze 100 razy. Po drugie informacja rzeczywiście nie do końca prawdziwa/mocno kolorowana ale aby widzieć dlaczego należy sięgnąć do dobrych opracowań akademickich a nie artykułów na wiki.
@Reynald: Rzadko tak piszemy. Zazwyczaj: nierzadko.
Komentarz usunięty przez moderatora